22:11 - 1394/11/26
بسمه تعالی
اين دعا در آيه ۶۲ سوره نمل مي باشد و معني آن اين است كه (آيا بتهايِ بي ارزش بهترند يا كسي كه دعاي مضطر و درمانده را به اجابت مي رساند و گرفتاري و بلا را برطرف مي كند؟)
آري در آن هنگام كه تمام درهاي عالم به روي انسان بسته مي شود و از هر نظر درمانده و مضطر مي گردد، تنها كسي كه مي تواند قفل مشكلات را بگشايد و نور اميد در دلها بپاشد، تنها ذات پاك خداوند است.جالب اينكه در بعضي از روايات اين آيه تفسير به قيا م حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ شده.
در روايتي از امام صادق ـ عليه السلام ـ چنين آمده اين آيه در مورد مهدي نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامي كه در مقام ابراهيم دو ركعت نماز بجا مي آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر مي دارد دعاي او را اجابت مي كند و ناراحتي ها را برطرف مي سازد...
تفسير نور الثقلين، ج 4، ص 94
انجمن‌ها:
http://btid.org/node/86410