میخوام اعتراف کنم غرور و زیاده خواهی سبب بیماریم شد...اما راهکار شما چیه؟

سلام بر مشاوران خوب رهروان ولایت

دوست دارم با حوصله به حرفام توجه کنید و به یه سری سوالاتم جواب بدید

تو متنهای قبلیم نوشته بودم که افسردگی دارم و شکر خدا ریشه اون رو با کمک یه مشاور داریم درمیاریم ...اما خودم هم تا حدی متوجه شدم مشکل من کجاست ...

دوسال پیش بعد از افسردگی 3 ساله که شدید بود و لطف خداوند نصیبم شد و نجات پیدا کردم ...اول خدا رو شناختم اما تا رفتم خودم رو بشناسم از مسیری رفتم که شاید درست نبود و تاوانش رو هم پس دادم اینکه من با خوندن کتابهای روانشناسی نویسندگان خارجی و تکرار و تمرین اونها و جایگزینی خودم به جای اونها پیش رفتم اما چیزی جز درد و زیاده خواهی و غرور نصیبم نشد شاید به هرآنچه که خواسته بودم رسیدم اما درست نرسیدم ...من فردی هستم که مضطربم و همیشه به دنبال رویاپردازی هستم (به رویام رسیدم اما ناقص یعنی بیشتر رنج برام موند تا خود هدف) وقتی فکری به ذهنم میاد انگار بایستی عملی کنم و فکرم مضطرب و پریشان میشه و ذهنم قفل میشه و نمیتونم درست فک کنم و تصمیم بگیرم و تسلیم خواسته اون فکر میشم ...مثلا 2 جا که کار کردم هرچند هدفم این بود که مدت معینی کار کنم ولی چون در یکی از این مکان ها به اون سمتی که میخواستم نرسیدم و حتی تلاش کردم در 1 سال جایگاهم رو عوض کنم نا امید شدم و از کار انصراف دادم و طوری شد که از کار بدم اومد و یه مدت دارم به تجربه هام و اشتباهاتم فک میکنم که چیزهای مثبتی بردارم و در آینده بیشتر برم جلو ....برام خیلی سواله که قرآن در یک جا میگه دنبال رویاها نرو و جای دیگه میگه تلاش کن تا از دنیا هم بهره مند شوی ...خب بهره مندی از دنیا مگه دنبال رفتن خواسته ها نیست یعنی اون چیزی که میخوایم یا اون چیزی که خدا میخواد؟ اگه اون چیزی که ما میخوایم پس در راستای خداوند نیست و به سرانجام نمیرسه و اون چیزی که خدا میخواد سرانجام خوبی داره...من در خانواده ای بزرگ شدم که همیشه از بچگی از من انتظار زیادی داشتن و هنوز هم انتظار دارن که من دستم توی جیب خودم بره و ازدواج کنم نمیدونم پدرم همیشه میگفت تلاش کن تا به جایی برسی اما من این تلاش رو فراتر از تواناییم میدونستم و سختترین راهها رو انتخاب میکردم و خیلی هم اذیت میشدم تا جایی که هر چی بزرگتر میشم انتظارم از خودم بیشتر میشه ( در واقع وسواس فکری کل زندگیم رو گرفته و نمیتونم درست تصمیم بگیرم و متعهد به یک چیز باشم و یک کار رو به پایان برسونم و هر جا که میبینم چیزی مطابق خواسته من نیست فک میکنم مشکل از من و دچار یاس و ناامیدی میشم و نهایتا افسردگی)....با خوندن هر چه بیشتر قرآن دارم به این نتیجه میرسم نباید دنبال زیاده خواهی بود...نباید بیش از توان و ظرفیت از خودم انتظار داشته باشم ...همه این افکار سبب شده فردی باشم که بایستی کامل باشم و حتی مشاور به من گفت که به خاطر چه چیزی اینطور شدم ....حتی در انتخاب همسر و ازدواج واقعا نمیدونم چه چیزی رو بایستی برای خودم معیار مهم قرار بدم تا بتونم باهاش کنار بیام ...ذهنم پر ازسوالاتیه که فکرم رو محدود کرده و توان حرکت رو به جلو رو از من گرفته و تصمیم گرفتم اول جواب سوالاتم رو بگیرم بعد دست به کار بشم ....از شما میخوام برای اینکه بنده از این شرایط نجات پیدا کنم مراجعی رو معرفی کنین که بتونم خودم رو پیدا کنم ...وقتی در شرایط سخت و مسئولیت پذیر قرار میگیرم ترس همه وجودم رو میگیره و درصدد فرار هستم و فرار رو بر قرار ترجیح میدم و در این شرایط کسی رو هم ندارم منطقی بهم کمک کنه ....دوست دارم زندگی داشته باشم مثل آدمای عادی که با هر مشکلی به راحتی کنار میان و خودشون و نفسشون رو اذیت نمیکنن ...ازتون میخوام راهنماییم کنید بشم همون بنده خدا...

-------------------------------------

کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: http://www.btid.org/fa/forums
سوالات خود را هم از طريق اين آدرس ارسال کنيد: http://www.btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي را که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنین نظراتشان جهت نمایش، دیگر منتظر تایید مدیرانجمن نیز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: www.btid.org/fa/user/register