22:23 - 1395/04/12
باسلام و خسته نباشید من 20 سالمه و درشرف ازدواج... اما بیشتر وقت ها که میام تو کانالتون شما درباره سیاست های زنانه و ازاینجورچیزها صحبت میکنید من یه جوونم و به زودی قراره ازدواج کنم و ازتون میخوام برای امثال من مطالب آموزنده بزارید تا پایه های زندگیشون از همون اول محکم بشه... باتشکر
انجمنها:
http://btid.org/node/95445
سلام
چقدر خوبه دغدغه دارید احسنت. کتاب های همسرداری تهیه کنید و به همراه خانوم مطالعه کنید. نکاتی که آقای مصطفوی فرمودند خیلی عالی بود حتما بهش عمل کنید. این نکته رو هم همیشه یادتون باشه که هیچ وقت دل یک زن رو نشکنید. چون از نظر رفتاری اخلاقی و ... خیلی خیلی سخت میتونه همون آدم سابق بشه. از ما گفتن بود.
یازهرا س
با تشکر از جناب مصطفوی مثل همیشه عالی بود
با سلام به شما کاربر گرامی
یک رابطه میان دو شریک زندگی هنگامی موفقیت آمیز خواهد بود که زوجین وظایف خود را در برابر هم بدانند و نسبت به آن متعهد باشند؛ چه بسا زوجین به برخی از وظایف و رفتارها آگاهی کافی را نداشته باشند که در این صورت باید از راه درست، آنها را آموخت و در طول زندگی اجرا کرد.
رفتار زوجین در برابر دیگران(توجه به قاعده احترام)
زوجین این نکته را در نظر داشته باشند که باید همواره نسبت به هم محترمانه رفتار کنند، به ویژه در برابر دیگران و جمع دوستان یا خانواده. این احترام نیز از طریق ارزش و شخصیت دادن به طرف مقابل حاصل میشود.
همچنانکه امام صادق(علیهالسلام) از پدرش نقل کرده که فرمود: «هر کس زن گرفت، باید او را گرامى و محترم بشمارد.»[1] یعنی مرد رفتاری توأم با عزت و احترام را با همسرش داشته باشد و بر عکس.
حتی باوجود اختلافات و مشکلاتی که زوجین با همدیگر در زندگی پیدا میکنند، باید همواره سعی کنند قاعده احترام را نسبت به همدیگر رعایت کنند؛ زیرا نه مرد حق تحقیر و به سخره گرفتن همسرش را دارد و نه زن چنین اجازهای را دارد.
گاهی اوقات، برخی از زوجین ناخواسته و ندانسته در برابر دیگران، همسر خود را دست میاندازند. غافل از اینکه این دست انداختنها چیزی جز تحقیر و ناراحتی برای طرف مقابل به همراه ندارد.
این نکته ضروری است که زوجین باید این قاعده احترام را نه تنها در برابر همسر؛ بلکه در برابر پدر و مادر همسرشان نیز رعایت کنند؛ زیرا احترام به والدین همسر نیز موجب رعایت احترام به همسرخود خواهد بود.
البته باید این قاعده احترام را فراتر از آن و در برابر همه رعایت کرد و موجبات بیاحترامی دیگران را بوجود نیاورد؛ زیرا در نهایت این احترام موجب احترام به خود و خانواده خود خواهد شد.
حضرت زهرا(سلاماللهعلیها) فرمود: «بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرمتر و مهربانتر باشد و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با همسرانشان مهربان و بخشندهاند.»[2]
مشکلات زناشویی در اوایل ازدواج
مشکلی که بسیاری از زوجین بطور معمول در اوایل ازدواج با آن دست درگیر هستند، سرعت انزال نیازهای جنسی(زود انزالی) در آقایان است. لذا این نکته ضروری است که مردان در هنگامیکه با همسرانشان رابطه برقرار میکنند، توجه داشته باشند تا زمانی که همسرانشان به ارضای کامل نرسیده است، نباید خود زودتر از آنها به انزال برسند؛ چرا که در غیر اینصورت(یعنی اگر مرد زودتر از همسرش ارضا شود) به مرور زمان زن دچار آسیبهای جدی در رابطه زناشویی خواهد شد.
پیغمبراکرم(صلیاللهعلیهوآله) در این باره فرموده است: «هنگام آمیزش چون پرندگان شتاب نکنید، صبر پیشه کنید، زنان نیازمند زمان بیشتری هستند. مدتی نه چندان طولانی به عشق بازی بپردازید، همسرتان را کاملا آماده سازید. آمادگی دو سویه آمیزش را فرح بخش و کامل میکند.»[3]
استقبال از همسر
مسلما استقبال از همسر، برای آقا بسیار دلگرم کننده است. البته روشهای مختلفی برای استقبال از همسر وجود دارد که مهمترین آن:
آراستگی و پوشش مناسب زن در برابر همسرش که بسیار در روابطه آن دو باهم تاثیرگذار است. این آراستگی همواره باعث توجه مرد به همسر و کانون خانواده خود میشود. پیامد توجه و رعایت این نکته، داشتن یک زندگی سالم و آرام است.
از طرفی رفتار و برخوردهای سرد هم میتواند منجر به سردی یا دلگیری مرد از همسرش شود که در ادامه عواقب ناخوشایندی را بدنبال دارد.
متاسفانه برخی از خانمها ندانسته تصور میکنند که هنگامی که همسرشان به خانه میآید، تنها باید به کارهای خانه رسیدگی کنند. غافل از اینکه این تصور نادرستی است و باید عکس این قضیه اتفاق بیفتد، بطوریکه وقتی مرد وارد خانه میشود، همسر با روی گشاده و خندان از او استقبال کند. این نکته ظریفی است که اگر یکی از زوجین شاداب باشد، دیگری هم شاداب خواهد شد و برعکس؛ اگر زن یا مرد ناراحت یا سرد و دلگیر باشد، دیگری هم احساس ناراحتی میکند.
در آموزههای دینی نیز نسبت به استقبال زن از همسرش توصیهها فراوانی وجود دارد که ازجمله؛
امام باقر(علیهالسّلام) فرمود: «هر زنی که یک لیوان آب به شوهرش بدهد، از یکسال روزه داری و شب زنده داری برایش برتر است.»[4]
پیغمبراکرم(صلىاللهعلیهوآله) فرمود: «حَقُّ الرَّجُلِ عَلَى المَرْأهِ اِنارَهُ السِّراج وَ إصْلاحُ الطَّعام وَ أنْ تَسْتَقْبِلَهُ عِندَ بابِ بَیتِها فَتُرَحِب؛ حق مرد بر زن آن است که چراغ خانه را روشن کند(حفظ منزل نماید) غذا را آماده کند و هنگام ورود مرد به خانه، تا جلوى در به استقبال او برود و به او خوش آمد بگوید.»[5]
امام علی(علیهالسّلام) فرمود: «جهاد زن، آراستگی و زیبایی برای شوهرش است.»[6]
همچنین یکى از روانشناسان غربى به نام "جان گری" که در حوزه مشاوره و مسائل خانواده، مطالعات زیادى کرده است، مىگوید: «اگر همسران در طول شبانه روز حداقل چهار بار همدیگر را دربر گیرند و اظهار محبت به همدیگر بکنند و به ویژه این کار را در موقع ورود همسر به خانه انجام دهند، بسیار در روابط آنان مؤثر خواهد بود.»[7] «بر اساس تحقیقاتی نیز ثابت شده که تماس مکرر، به واکنش عاطفى مثبت مىانجامد و باعث نزدیکى بیشتر مىگردد.»[8]
احترام به همسر باعث سوءاستفادگی همسر نمیشود
بنا بر دستاوردهای علمی(رفتارشناسی)، برخوردهای نخستین، بیشترین تاثیرگذاری را در ادراك و برداشت یك فرد از شخصیت و منش طرف مقابل ایفا میكند. مسلما یك بنا و ساختمان، هنگامی استحکام خواهد داشت كه پایههای آن از قوام لازم برخوردار باشد. لذا از آنجایی كه ازدواج و تشکیل زندگی مشترک نیز یك بنای عاطفی و ارتباطی است، پایههای آن را محبت، صمیمیت و احترام تشكیل میدهد.
در دوره عقد و اوایل زندگی مشترک، ستونهای یك زندگی چند ده ساله پایهریزی میشود. از این رو هر اندازه كه در این دوره(یعنی دوره عقد و اوایل ازدواج) چالشها و تنشها و یا رفتارهای سرد وجود داشته باشد، آینده ازدواج، در معرض آسیبهای بیشتر و جدّیتری خواهد بود و هر چقدر در این دوره، محبت، اعتماد، احترام و صمیمیت وجود داشته باشد، آینده ازدواج نیز بیمه خواهد شد؛ زیرا همانطور که اشاره شد ذهنیت افراد از همدیگر در برخوردها و رفتارهای نخستین صورت میگیرد.
از این رو نباید با رفتارهای سرد؛ همچون کم محلی و کم توجهای، اجازه داد ذهنیت همسر را نسبت به خود منفی کرد و باعث شد که همسر هم احساس كند كه نسبت به او و یا ازدواج میل و رغبتی در ما وجود ندارد.
لذا میبایست با رفتار خود به همسرمان ثابت کنیم كه به او علاقمندیم و احترام ویژه و منحصر به فردی برای او قائلیم. از طرفی اگر امکان ابراز توجه لازم به همسرمان در برخی محیطها وجود ندارد، میتوان به بهانه اینكه از پدر خود خجالت میكشیم، به همسرمان این اطمینان را بدهیم كه میل باطنی ما توجه و احترام کردن به ایشان است.
بنابراین، این برداشت كه اگر در دوره عقد و یا اوایل ازدواج؛ وفق خواسته همسر عمل كنیم باعث سوء استفادهگی او در آینده میشود، برداشتی خطا و مخالف تجارب ارتباطی و روانشناختی است؛ زیرا این محبت و احترام طرفینی است كه دل زوجین را نسبت به هم، نرم میكند و زوجین اسیر و شیفته همدیگر میشوند. در روایتی از امام محمدباقر(علیهالسلام)درباره احترام به همسر فرموده است: «إِنّ اَكرَمَكُم عِندَ اللّه اَشَّدُّكُم اِكراما لِحَلائِلِهِم؛ گرامىترین شما، نزد خدا كسى است كه بیشتر به همسر خود احترام بگذارد.»[9]
مطمئنا رعایت این نکات کلیدی در زندگی زناشویی باعث میشود که آسیب جدی به زندگی مشترک همسران وارد نشود.
پینوشتها:
[1]. بحارالانوار، ج103، ص224
[2]. دلال الامامه و کنزالعمال، ج7، ص225
[3]. محجةالبیضاء، ج3، ص110
[4]. وسایل الشیعه، ج14، ص123
[5]. مستدرک الوسایل، ج14، ص254
[6]. نهجالبلاغه، کلمات قصار، ش136
[7]. مردان مریخى، زنان ونوسى، ترجمه نقیبى، ص170
[8]. روانشناسى اجتماعى با نگرش به منابع اسلامى، ص240
[9]. تهذیب الاحكام، ج8، ص141
منابع جهت مطالعه بیشتر:
- مردان مریخى، زنان ونوسى، ترجمه نقیبى
درباره نحوه تعامل با خانواده همسر
گاهی اوایل زندگی مشترک، اختلافات، سوءتفاهم و سوءبرداشتهایی میان طرفین بوجود میآید. باید توجه داشت که با ازدواج دو نفر، هریک از زن و مرد با خانوادهای که تاکنون تعاملی با آنها نداشتهاند، وارد ارتباط میشوند. واقعیت این است که وقتی افراد وارد زندگی مشترک میشوند، به این موضوع توجه نمیکنند که تنها با یک فرد وصلت نکرده، بلکه با یک خانواده وصلت کردهاند. لذا امکان دارد که این خانواده دارای رسم و رسوم، رفتارها، برخوردها و عادتهایی خاص و برخلاف رسم و رسومات فرد تازه وارد باشند. از این رو هنگامیکه این اختلاف نظرها یا تفاوتها در زمینههای گوناگون به زوجین تازه وارد سرایت کند، اگر مدیریت صحیح از جانب زوجین صورت نگیرد، میتواند منجر به کشمکش و درگیری میان زوجین شود.
از این رو لازم است در برابر هر رفتار منفی و نادرست خانواده همسر، واکنش منفی و متقابل نشان نداد، بلکه با یک سیاست رفتاری درست، روابط خود با خانواده همسر را مدیریت کرد. باید با اقوام درجه یک همسر، از جمله؛ خواهر شوهر، مادرشوهر و ... آنگونه كه هستند، پذیرفت و به اندازه و با رعایت نكات اخلاقی و دینی، به آنان احترام گذاشت و از خطاها و آزارشان چشم پوشی كرد؛ لذا به جای انتظار تغییر رفتار دیگران، بهتر است خود با رفتاری معقول و سنجیده توأم با احترام و محبت شاهد تغییرات مثبتی در ارتباطات خود شد.
در آموزههای دینی ما، توجه زیادی به رعایت صبر و تحمل در زندگی شده است؛ ازجمله در روایتی از نبیّ مکرّم اسلام(صلّیاللهعلیهوآله) آمده است که حضرت فرموده است: «مَن صَبَرَ عَلَی سُوءِ خُلقِ زُوجِها أعطَاهَا مِثلَ ثَوابِ آسیةِ بِنتِ مزاحم؛ هر زنی که بر بداخلاقی شوهرش صبر کند خداوند مانند پاداش آسیه دختر مزاحم به او عطا نماید.»[بحارالانوار، ج100، ص247](حال چه برسد به اینکه برای حفظ زندگی مشترک، در برابر رفتارهای نامناسب اطرافیان نیز صبوری کرده.)
لذا همواره زوجین باید سعی كنند در مقابل مسائلی كه در زندگیشان به وجود میآید، جبهه مشتركی داشته باشند تا در مواقع لزوم كه بر اثر دخالت والدین یا اطرافیان، مسائلی در زندگیشان به وجود آمد، از یكدیگر حمایت كرده، توانایی روحی خود و همسر را برای تحمّل مشكلات زندگی بالا برده و با دلگرمی بیشتری به زندگی ادامه داد.
ناگفته نماند که در موارد زیادی بیان مشکلات با خانوادهها، ضمن اینکه راه را برای دخالت دیگران در زندگی خود باز میکند، باعث میشود به علت نداشتن آگاهی و تخصص کافی چه بسا راهحلهایی از طرف آنها ارائه شود که ممکن است اوضاع را از آنچه که هست بدتر کند.
به علاوه تا جایی که امکان دارد، در نزدیکی محل زندگی خویشاوندان درجه یك خود كه در زندگی زوجین دخالت میكنند، زندگی نكنید.
امّا نباید از این نکته غافل شد که خویشاوندان انسان دست و بازوی او محسوب میشوند و میتوانند در بزنگاههای حسّاس زندگی و همچنین در سختیها به انسان كمك کنند؛ بنابراین نباید تحت هیچ شرایطی، آنان را از دست داد، بلکه باید تلاش كرد با داشتن روابط سازنده از آنها به عنوان بازو استفاده كرد. از این رو، چاره کار این نیست که در برابر دخالتهای اطرافیان، رابطه خود را با آنان قطع نمود، بلكه میتوان با مدیریت صحیح رابطه، جلوی آسیب دیدگی زندگی مشترک خود را در برابر دخالتهای آنان گرفت؛ پیغمبراکرم(صلّیاللهعلیهوآله) فرمود: «مَن یَغفِر یَغفِرِ اللّهُ لَهُ وَ مَن یَعفُ یَعفُ اللّهُ عَنهُ؛ هر كس از خطاها درگذرد، خدایش از او درگذرد و هر كس گذشت كند خدا نیز از او گذشت كند.»[نهج الفصاحه ص734 ، ح 2809]
در آخر باید گفت: زندگی، جیرهی مختصری است، مثل یک فنجان چای و کنارش عشق است مثل یک حبه قند، زندگی را با عشق نوش جان باید کرد.[سهراب سپهری]