«شمس المعارف الکبری»، اثر شیخ احمد بن علی بونی از علمای قرن هفتم هجری است که به زبان عربی، پیرامون ادعیه و جداول و بعضی از طلسمات و ذکر اسماء اعظم الهی و شرح آنها نوشته شده است.
ساختار
کتاب، در ۴ جلد تنظیم شده است. جلد اول، مشتمل بر مقدمه و ۱۵ فصل، جلد دوم، شامل ۵ فصل، جلد سوم، واجد ۱۷ فصل و جلد چهارم، دارای ۳ فصل است. [۱]
گزارش محتوا
← جلد اول
حروف معجم و اسرار و رموزی که در آنهاست؛ کسر و بسط و ترتیب اعمال در اوقات و ساعات؛ [۲]
احکام منازل ۲۸ گانه قمر؛ برج‌های ۱۲ گانه و ارتباطات و اشاراتی که در آنهاست؛ اسرار بسمله و خواص و برکات مخفی آن؛ اسماء و اذکاری که حضرت عیسی توسط آنها اموات را زنده می‌کرد و...
← جلد دوم
اسماء حسنای الهی؛ خواص آیة الکرسی و برکات آن؛ خواص کهیعص و...
← جلد سوم و چهارم
مباحث مربوط به اسماء حسنای الهی و اسرار نافع هر کدام از آنها، اعمال سیمیا، به کار گرفتن حروف و اسراری که در آنها نهفته است، ادعیه مستجابه و... مطرح شده است. [۳]
در فصل ۳۶ که به خواص گیاهان و «حجر مکرم» اختصاص دارد، به سفرهای ۱۲ ساله مؤلف برای دست یافتن به این دانش و برخی مآخذ ناآشنا اشاره شده است. به نظر روسکا، این فصل احتمالا بعدها با استفاده از کتاب «سر الاسرار» رازی، به کتاب افزوده شده است، زیرا مطالب آن با دیگر فصول کتاب هم خوانی ندارد.
وضعیت کتاب
مؤلف، کتاب خود را با عنوان «تیسیر العوارف فی تلخیص شمس المعارف» خلاصه نموده و صلاح الدین آلپای نیز آن را به ترکی ترجمه کرده است.
جداول وفقی و جادویی در این کتاب بسیار است.
یک فهرست که درباره محتویات کتاب است، در پایان آن ذکر شده است.
پانویس
۱. ↑ احمد بن علی بونی، شمس المعارف الکبری، ج۱، ص۷.
۲. ↑ احمد بن علی بونی، شمس المعارف الکبری، ج۱، ص۹.
۳. ↑ احمد بن علی بونی، شمس المعارف الکبری، ج۱، ص۲۱۶.
منبع
نرم افزار تراث ۲، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور).
منبع مجموع: برگرفته شده از ویکی فقه