- «احتیاط مستحب»: مقلد باید به همان احتیاط یا به فتوای همراه آن عمل کند و نمی تواند در آن مسأله به مجتهد دیگر رجوع کند. «احتیاط واجب»: مقلد می تواند به همان احتیاط عمل کند، یا به فتوای مجتهد دیگری که پس از آن مجتهد از دیگران اعلم است عمل نماید.
سوال: اینکه مرجع تقلیدی در یک مسأله حکم به «احتیاط واجب» می دهد، به چه معناست؟
پاسخ: اگر مرجع تقلید در مسأله ای احتیاط واجب نمود، می توان در آن مسأله به فتوای مجتهد دیگری که بعد از ایشان اعلم از دیگران است، رجوع کرد و اگر ایشان هم در آن مسأله احتیاط (واجب) کرده باشد نمی توان به آن عمل کرد و باید به اعلم بعد از ایشان که در آن مساله فتوا داده است، مراجعه نمود.
-------------------------------------------------------
سوال (2): اگر مجتهد اعلم در مسأله ای فتوا دهد، آیا مقلد ایشان می تواند در آن مسأله به فتوای مجتهد دیگری رجوع کند؟
پاسخ: اگر مرجع تقلید در مسأله ای فتوا داده باشد، باید مطابق آن عمل کرد؛ ولی وقتی مجتهد در آن مسأله احتیاط کرده باشد وظیفه مکلف به شرح زیر است:
1. «احتیاط مستحب»: مقلد باید به همان احتیاط یا به فتوای همراه آن عمل کند و نمی تواند در آن مسأله به مجتهد دیگر رجوع کند.
2. «احتیاط واجب»: مقلد می تواند به همان احتیاط عمل کند، یا به فتوای مجتهد دیگری که پس از آن مجتهد از دیگران اعلم است عمل نماید.
-------------
منبع: توضیح المسائل ده مرجع، مسأله 7؛ العروة الوثقی مع تعلیقات، جلد 1، باب التقلید، صفحه 54، مسأله 63؛ همه مراجع: استفتا؛ سبحانی، توضیح المسائل، مساله 7.