در جهان‌بینی اسلامی، شایسته‌سالاری و شایسته‌گزینی مهم‌ترین اصل برای انتخاب افراد در یک مسئولیت و خصوصا مناصب حکومتی است.
برگزیدن فردی که صلاحیت حاکمیت سیاسی اجتماعی را ندارد، در جهان‌بینی اسلامی، گناهی نابخشودنی است. رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در این خصوص می‌فرماید: «هر كس از بين مسلمانان كسی را بر سر كار بياورد و بداند در بين مسلمين فردی وجود دارد كه برای آن كار، سزاوارتر و به كتاب خدا و سنت پيغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) آشناتر است، آن كس به خدا و رسول خدا و جميع امت اسلامی خيانت كرده است.»(الغدیر، بیروت، دارالکتب العربی، 1403ق، ج8، ص291)
این سخن شامل کسی که بداند شخصی از او اصلح و شایسته‌تر است و با این حال، در رقابت با او مسئولیتی را در جامعه مسلمانان بپذیرد نیز می‌شود؛ چراکه او خود را در برابر آن فرد اصلح به کنار نکشیده و در رقابت با او، خود را به این مسئولیت گماشته است. از همین‌روست که حضرت امیرالمومنین(علیه‌السلام) فرموده است: «هر کس خود را در جامعه بر دیگران مقدم بدارد و پیشوا شود، در حالی که بداند افراد لایق‌تر از او هستند، قطعا او به خدا و پیامبر و مومنان خیانت کرده است.»(الغدیر، ج8، ص291)
بنابراین، باید شایسته‌سالاری و شایسته‌گزینی مهم‌ترین اصل در انتخابات و رقابت‌های انتخاباتی باشد.