نزول قرآن بر پیامبر اکرم(صلیاللهعلیهوآله) که شخصی عادی و در ظاهر ناآشنا با خواندن و نوشتن بود خود جلوهای از اعجاز قرآن است.
دلایل متعددی برای معجزه بودن قرآن وجود دارد، که یکی از موارد اعجاز قرآن این است که توسط شخصی آورده شده که در طول عمر خویش هیچگاه خواندن و نوشتن نمیدانسته است. رسول خدا(صلیاللهعلیهوآله) به مدت چهل سال که دو ثلث از عمر شریف ایشان بود، به عنوان مردى عادى در بين مردم زندگى میكرد، در حالى كه نه براى خود فضيلتى و فرقى با مردم قائل بود، و نه سخنى از علم به ميان آورده بود. به همین خاطر آوردن قرآن با آن مضامین عالی از سوی چنین شخصی نشان بر بشری نبودن قرآن است. از اینرو خداوند متعال در آیات متعددی، به این بُعد از اعجاز قرآن اشاره میکند و میفرماید: «وَ ما كُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ بِيَمينِكَ إِذاً لاَرْتابَ الْمُبْطِلُونَ[عنکبوت/48] تو پيش از اين كتاب، خواندن و نوشتن نمىدانستى و گر نه اهل باطل به شك مىافتادند.» و یا در آیه دیگر اینچنین میفرماید: «قُلْ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَ لا أَدْراكُمْ بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فيكُمْ عُمُراً مِنْ قَبْلِهِ أَ فَلا تَعْقِلُون[یونس/16] بگو: اگر خدا مىخواست من نه اين آيات را بر شما مىخواندم و نه از آن آگاهتان مىكردم. پيش از نزول قرآن عمرى را در ميان شما زيستهام. چرا نمىانديشيد؟»