پاسخ به سوالاتی درباره نذر کردن

بعد از تمام شدن نماز عشاء جوانی پیش امام جماعت مسجد اومد؛ بعد از سلام و احوال پرسی، سوال کرد: حاج آقا این درسته که تو شبکه های وهابی میگن مثلا اگه برای پیغمبر نذر کنیم حرامه، مشرک میشیم؟!
امام جماعت: نه عزیزم، اونا اشتباه میگن، این نظر مخصوص خود اوناست، حتی سنی های دیگه این حرف رو نمی زنن و نذر رو قبول دارن و حتی خودشون هم نذر میکنن.
جوان: جدی حاج آقا؛ یعنی فقط وهابی ها اینجوری میگن؟
امام جماعت: بله پسرم مثلا یه حدیث تو کتاب های معتبر اهل سنت مثل سنن أبوداود، و نسانى هست که مردی خواست ثواب کندن چاه به مادر مرحومش برسه، پیامبراسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هم فرمود: «هذه لأمّ سعد» که خودشون می گن «لام» در «لأمّ سعد» برای نذره.[فرقان القرآن، ج 1، ص 133] پس اشکالی نداره مثلا برای شفای مریض قربونی بشه تا ثوابش برسه به پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) اگه نیت برای رضای خدا باشه. پس فقط این وهابی های خشک و مقدس مئاب هستن که میگن نه نذر برا غیر خدا باطل و حرامه.

جوان: آخه اونا میگن دعا، نماز، نذر و ... فقط باید بار خدا باشه، نه برا غیر خدا، به نظرم حرف درستیه.
امام جماعت: این حرف، حرف درستیه؛ ما هم میگیم نذر باید مخلصانه و فقط برای رضای خدا باشه.
جوان: پس چرا بعضی مواقع میگیم گوسفندی رو نذر امام حسین(علیه‌السلام) کردم.
امام جماعت: دقت کن عزیزم، تو همین موارد هم منظور کسی که نذر میکنه این نیست که نذری برا اون امام باشه، بلکه منظورش اینه که ثوابش برسه به اون امام. مثلا وقتی ما برای پیامبر نذر می کنیم در حقیقت برای رضای خدا صدقه یا احسانی در حق بنده های خدا می کنیم تا ثوابش برسه به پیامبر، اون وقتی شرک می‌شد که کسی پیامبر رو همه خدا و مالک جهان بدونه، مگه ما این طوری هسیتم؟

جوان: درسته همه شیعیان خدا رو همه کاره میدونن، فقط هم برا خدا خرج میکنن، پس این وهابی ها چی میگن؟
امام جماعت: ببین این وهابی های خبیث، پیش خودشون فکری کردن و تصور باطلی از نذر شیعه تو ذهنشون رفته، و بر اساس اون ما رو محکوم میکنن، هر چی هم بهشون میگیم ما اینجوری نیستیم، میگن نه ما دروغ میگید و تو دلتون اینجوریه، این نشون میده اونا دونبال یه بهونه برا دشمنی هستن.

جوان: خوب چرا مردم تو نذر هاشون «برای خدا» نمی‌گین؟
امام جماعت: ببین پسرم برای خدا تو نیت همه هست، خدا هم به نیت مردم ثواب میده؛ حتی مراجع فرمودن از شرایط نذر شرعی اینه که حتما لفظ برای خدا گفته بشه، اگه گفته نشه، اصلا نذر شرعی منعقد نمیشه یعنی نذر به گردن کسی نمی‌یاد، چون نذر یه کار عبادیه، باید برای تقرب به خدا باشه مثلا نذر کننده باید بگه: «لله علیّ إن قضیت حاجتی أن أذبح هذه الشاة للنبی» یعنی برای رضای خدا بر گردن من باشد که اگر حاجت من برآورده شد، این گوسفند را برای پیامبر ذبح کنم، اون وقت که تکلیف شرعی نذر بر عهده اش میاد. اما گاهی یادشون میره، یا نمیدونن چطور بیانش کنن، لذا مثلا میگن گوسفندی نذر امام حسین(علیه‌السلام).

جوان: حاج اقا وهابی‌ها می‌گن تو قرآن گفته نذر اینطوری شرکه!
امام جماعت: نه پسرم وهابی‌ها دروغ می‌گن تو هیچ جای قرآن نگفته نذر برای پیامبر یا ائمه اگه اسم خدا نیاد ولی تو نیت باشه شرکه؛ حتی قرآن یه جواریی، این خلاصه گویی مردم عادی رو هم تائید کرده مثلا می دونی صدقه برای رضای خداست، اگه برای غیر خدا باشه شرکه، اما قرآن بنا به خلاصه گویی میگه «إنّما الصدقات للفقراء[توبه / 60] صدقه برای فقراست» یعنی منفعت صدقه برای فقراست.

جوان: خدا لعنت کنه این وهابی ها رو من می‌خواستم جلوی نذر مادر که هرسال 28 صفر برای پیامبر آش می پخت و به مردم می داد رو بگیرم، حاج آقا خدا خیرتون بده که از قرآن و کتاب های خودشون مدرک دادید خیلی ازتون ممنونم.
امام جماعت: خواهش می کنم پسرم تو این جور فتنه های وهابی ها حتما از یه عالم راهنمایی بگیر موفق و پیروز باشی.

___________________________
الفرقان للقرآن، دکتر محمد صادقی تهرانی، انتشارات، شکرانه، قم، 1385 ش.