- منظور از کارمندان دولت که حقوق آنها دچار شبهه است که در روایات از آنان به عریف یا عارف نام برده شده است، کسانی هستند که در دولت ظالم و طاغوت فعالیت می کنند.
ازجمله مشاغلی که بسیار پرخطر و حساس می باشد و امنیت مالی و جانی مردم مدیون فداکاری این دسته افراد است که با طبق اخلاص جان خود را در دست گرفته و وظیفه‌ی خود را عمل می کنند، پلیس‌های فداکار و ماموران نیروی انتظامی می باشند و از طرفی بعضی از افراد نیز هستند که برای عدم ورود کالاهای قاچاق باید چشم را بر بسیاری از رشوه ها و کارهای خلاف ببندند و وظیفه‌ی اصلی خود را عمل کنند که این افراد کارمندان شریف گمرک می باشند.
در حالی که مشاهده می کنیم در بعضی از روایات از اینگونه وظایف منع شده است مانند این روایت امام علی(علیه اسلام) که می فرمایند:
اميرالمؤمنين علی (علیه السلام) فرمود: براستى كه در دوزخ آسيائى است كه پنج كس را آرد مي‌كند از من نمىپرسيد كه آردش چيست؟
عرض شد آردش چيست؟ يا اميرالمؤمنين؟ فرمود:
دانشمندان بدكردار و سخنوران گنهكار و زورداران ستمكار و وزيران خيانت كار و عرفا و نمايندگان دروغ گفتار و راستى كه در دوزخ شهرى است كه آن را حصينة گويند از من نمىپرسيد در آن شهر چيست؟
عرض شد يا اميرالمؤمنين چه در آن است؟ فرمود دستهاى پيمانشكنان. [1]
عرفا جمع عريف است نه عارف و عريف كسى را گويند كه از طرف جمعيت و قبيلهاى در دربار امير باشد و معرف آنان و بازگوى نيازمندی‌هاى آنان گردد و اختصاص دست بجهت آن است كه بيعت با دست مىشود.
حال افرادی که در این مشاغل کار می کنند حقوقی که دریافت می کنند چه حکمی دارد؟
سوال: کار پلیس و مأموران راهنمایی و رانندگی و گمرک و اداره مالیات بر درآمد در جمهوری اسلامی چه حکمی دارد؟ آیا آنچه در بعضی از روایات آمده است که دعای مأموری که کار افراد را به حکومت گزارش میدهد و دعای مأمور مالیات و گمرک مستجاب نمیشود، شامل آنان هم میگردد؟
جواب: کار آنان فىنفسه در صورتى که بر اساس مقرّرات قانونى باشد، اشکال ندارد و ظاهراً مراد از «عريف» و «عشّار» در روايات افرادى هستند که انجام اين کارها را در حکومت هاى طاغوتى و ظالم برعهده دارند. [2]
پی‌نوشت:
1). «أَنَّ عَلِيّاً ع قَالَ إِنَّ فِي جَهَنَّمَ رَحًى تَطْحَنُ خَمْساً أَ فَلَا تَسْأَلُونَ مَا طَحْنُهَا فَقِيلَ لَهُ فَمَا طَحْنُهَا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ الْعُلَمَاءُ الْفَجَرَةُ وَ الْقُرَّاءُ الْفَسَقَةُ وَ الْجَبَابِرَةُ الظَّلَمَةُ وَ الْوُزَرَاءُ الْخَوَنَةُ وَ الْعُرَفَاءُ الْكَذَبَةُ وَ إِنَّ فِي النَّارِ لَمَدِينَةً يُقَالُ لَهَا الْحَصِينَةُ أَ فَلَا تَسْأَلُونِّي مَا فِيهَا فَقِيلَ وَ مَا فِيهَا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ فِيهَا أَيْدِي النَّاكِثِين»، ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، جامعه مدرسين، قم، چاپ اول، 1362ش، ج1، 296.
2). آیت الله خامنه‌ای، استفتائات، کسبهای حرام، سوال1107.
یکی از کارهایی که از آن منع شده است کار برای دولت می باشد و در روایات از انها به عریف یا عارف نام برده شده است، اما انچه باید بدان توجه کرد این است که این افراد کسانی هستند که برای حکومت های جور و طاغوت فعالیت می کنند و شامل کارمندان دولت مانند گمرک و نیروهای نظامی و انتظامی که در حکومت اسلامی فعالیت دارند نمی شود.