منظور از روایاتی که برکشته شدن یهودیان توسط حضرت مهدی(عج) اشاره دارد، مخالفان حضرت و کسانی است که دعوت حضرت را نمی‌پذیرند.
یکی از وعده‌هایی که خداوند متعال به مسلمانان داده است، برتری و غلبه دین اسلام بر دیگر ادیان است: «هُوَ الَّذي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ[توبه/32-33] او كسى است كه رسولش را با هدايت و آيين حق فرستاد، تا آن را بر همه آيينها غالب گرداند، هر چند مشركان كراهت داشته باشند!» بر اساس اندیشه اسلامی، این غلبه در زمان برپایی حکومت امام زمان(عجلاللهتعالیفرجهالشریف) انجام خواهد شد.
روایات متعددی از ائمه اطهار(سلام‌الله‌علیهم) در مورد چگونگی غلبه دین اسلام بر دیگر ادیان در زمان ظهور، به دست ما رسیده است که تفسیر صحیح آن‌ها، می‌تواند راه‌گشای شناخت آن دوران باشد، ولی متأسفانه برخی بدون تحلیل صحیح، این روایات را نقل می‌کنند و همین امر سبب می‌شود که چهره‌ای خشن و غیرانسانی از حکومت مهدوی معرفی شود که مخالف همه روایاتی است که حضرت را رحمت و نجات دهنده عالمیان معرفی می‌کنند. در ادامه به بررسی برخی از این روایات می‌پردازیم:
مخالفان اسلام برای نشان دادن چهره‌ای متفاوت از حکومت حضرت ولی عصر(عجلاللهتعالیفرجهالشریف) به دو روایت از پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) استشهاد می‌کنند که فرمود: «تا وقتی که مسلمانان با یهود نجنگند، قیامت برپا نمی‌شود؛ مسلمانان آنان را به قتل می‌رسانند، تا جایی که اگر فردی یهودی در پشت سنگی یا درختی مخفی شود، سنگ یا درخت می‌گوید: ای مسلمان! ای بنده‌ی خدا! این یهودی پشت من پنهان شده، پس بیا و او را بکش.»[1] و در حدیثی دیگری فرمود: «یهودیانی که با دجال هستند، می‌گریزند و پنهان می‌شوند؛ ولی درختان و سنگ‌ها فریاد بر می‌آورند: «ای روح الله! این یهودی است» مهدی نیز آنان را می‌کشد و کسی را باقی نمی‌گذارد.»[2]
بررسی و تحلیل این دو روایت:
این روایات در کتب معتبر حدیثی شیعه وجود ندارند، و تنها در کتب حدیثی اهل سنت نقل شده‌اند. روایت اول گرچه در «صحیح مسلم» بیان شده و از دیدگاه اهل سنت صحیح است، ولی چون در سند آن ابوهریره وجود دارد، از دیدگاه شیعه اعتباری ندارد. حدیث دوم نیز دچار ضعف است، چون در سلسله سند آن محمّد بن سابق[3]، إبراهيم بن طهمان[4] وجود دارند که ضعیف شمرده شده‌اند. لذا هر دو روایت از نظر شیعه ضعیف بوده و اعتباری ندارند.
از طرفی اگر این روایات را بر اصول و مسلمات اندیشه اسلامی عرضه کنیم، خواهیم دید که محتوای آن‌ها با اصول و مبانی اسلام هم‌خوانی ندارد؛ زیرا اگر مقصود این روایات این مطلب باشد که افرادی صرفاً به خاطر یهودی بودن کشته می‌شوند، این مطلب صحیح نیست و با مسلمات اندیشه اسلامی سازگاری ندارد، زیرا همیشه یهودیان با مسلمانان زندگی کرده‌اند و هیچ‌گاه به خاطر یهودی بودن مورد تعرض مسلمانان قرار نگرفته‌اند و بنا بر آیه قرآن[توبه/29] این افراد موظف بوده‌اند که جزیه پرداخت کنند و بر اساس روایات، در زمان برپایی حکومت مهدوی(عج) نیز این حکم هم‌چنان ادامه دارد.[5]
اما از این روایات این‌گونه فهمیده می‌شود که این یهودیان در سپاه دجال هستند -آن‌چنان که روایت دوم صریحاً به این مطلب اشاره دارد -که کافر حربی به شمار می‌آیند و بنا بر دستور قرآن، باید با ایشان برخورد شود.[بقره/193؛ توبه/29] چون دجال یکی از مهم‌ترین افرادی است که در مقابل حکومت عدل مهدوی ایستاده و در آخر الزمان با اسلام سر ستیز دارد.[6] هم‌چنین در روایات دیگری این‌گونه‌آمده که بیشتر افراد سپاه دجال را یهودیان تشکیل می‌دهند.[7] و بر اساس آیه قرآن[مائده/82] نیز سخت‌ترین دشمن مسلمانان، یهودیان هستند و تاریخ گواه است که در صدر اسلام نیز یهودیان بیشترین مشکلات را برای مسلمانان به وجود آوردند به همین خاطر بعید نیست که در دوران آخرالزمان نیز یهودیان همین مشی را در پیش بگیرند، بنابراین این روایات با فلسفه جهاد در اسلام هم‌خوانی دارد.
بنابراین، این روایات اشاره به یهودیان حربی دارد، کسانی که با فتنه تلاش دارند به جامعه مهدوی ضربه بزنند.
________________________________________________
پی‌نوشت
[1]. المسند الصحيح المختصر، مسلم بن الحجاج أبو الحسن القشيري النيسابوري ، دار إحياء التراث العربي – بيروت، ج4 ،ص2239؛ حدیث 2922.
[2]. مسند الإمام أحمد بن حنبل، أبو عبد الله أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد الشيباني، مؤسسة الرسالة، الطبعة: الأولى، 1421 هـ - 2001 م، ج23، ص212.
[3]. الإفصاح عن أحوال رواة الصحاح، مظفر، محمد حسن، موسسة آل البيت( عليهم السلام) لإحياء التراث، 1426 ه. ق، ج3، ص433.
[4]. همان، ج1، ص22.
[5]. بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، دار إحياء التراث العربي، 1403 ق، ج52، ص376.
[6]. ر.ک. «دجال» در روایات شیعه ؛ آنچه در مورد دجال باید بدانیم
[7]. مسند الإمام أحمد بن حنبل، ج29 ، ص431. و كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على، اسلاميه 1395 ق ،ج2، ص529.
شبهه:
پاسخ: اولا: سند این روایات ضعیف است؛ ثانیا: اگر این روایات را بر اصول و مسلمات اندیشه اسلامی عرضه کنیم، خواهیم دید که محتوای آن‌ها با اصول و مبانی اسلام هم‌خوانی ندارد؛