شعار مسیحیت

شعار مسیحیت

انسان باید برای عقاید و باورهای خود دلیل محکم و عقل پسندی ارائه کند. در اسلام اصول دین تقلیدی نیست بلکه باید از روی دلیل و برهان عقلی اصولی دین مانند وجود خدا، لزوم بعثت انبیاء و ضرورت معاد را ثابت کنیم و بعد از ثابت کردن وجود خدا و کلام الهی می‌تواند بقیه اعتقادات را به کلام الهی مستدل کرد. در اسلام ابتدا باید انسان تفکر کند و بعد ایمان بیاورد. اما جالب است که شعار مسیحیت این است که «ابتدا ایمان بیاور، تا بفهمی». ﭘﻮﻟﺲ در رﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻗﺮﻧﺘﯿﺎن ﻣﯽنویسد: «ﭼﻮن ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺣﮑﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺟﮫﺎن از ﺣﮑﻤﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺮﺳﯿﺪ، ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ رﺿﺎﯾﺖ داد ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿلۀ جهالت ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﺎ، ﻣﺆﻣﻨﺎن را ﻧﺠﺎت دھﺪ...؛ زﯾﺮا جهالت ﺧﺪاوﻧﺪ از ﺣﮑﻤﺖ اﻧﺴﺎن ﺣﮑﯿﻤﺎﻧﻪ ﺗﺮ اﺳﺖ».[1]

آگوستين نیز مى گويد: «فهم پاداش ايمان است، لذا در پى آن نباش كه بفهمى تا ايمان آوری؛ بلكه ايمان بياور تا بفهمى».[2] بعد از اینکه شخص ایمان می‌آورد و از الهیات عقل ستیزانه مسیحی مانند الوهیت عیسی مسیح، تجسم خداوند و... سوال می‌کند، می‌گویند که اگر به مسیحیت ایمان آورده‌ای، این عقاید در کتاب مقدس آمده است! و تو باید بپذیری! وقتی یک نوکیش مسیحی سوال می‌کند که در کجای کتاب مقدس آمده است، یک سری از فقرات کتاب مقدس را ذکر می‌کنند که در نگاه اول ادعای آنها را ثابت می‌کند اما با کمی دقت انسان متوجه می‌شود که این عقاید در کتاب مقدس نیز نیامده است!

مبلغین مسیحی، هنگامی که از اثبات عقایدشان با استفاده از کتاب مقدس، ناامید می‌شوند، ابتدا دعا می‌کنند که خداوند تو را لایق کند که ایمان به مسیح را درک کنی و قلب تو را برای پذیرش مسیح نرم کند! و بعد ادعا می‌کنند که مسیحیت را نمی‌توان از طریق کتاب مقدس دریافت بلکه باید از ارتباط قلبی با مسیح آن را درک کرد. برخی از جملات این مدعیان بی‌منطق بدین گونه است: «مسیحیت مذهب نیست بلکه یک رابطه شیرین قلب یک انسان است با خالق خودش!». «مسيحيت دين نيست مسحيت يك راه است راهی كه از طريق صليب و خون مسيح در روی صليب ما را به خدا ميرساند». «مسیحیت دین نیست بلکه آئین درست زندگی کردن است». «مسیحیت، در شکل حقیقی‌اش یک مذهب نیست. مسیحیت این است که خدا نجات را به کسی عطا می‌کند که به قربانی مسیح بر روی صلیب اعتماد کرده ایمان بیاورد. کسی که به مسیحیت می‌گراید مذهبش را ترک نمی‌کند تا به مذهبی دیگر بپیوندد، بلکه او هدیه خدا را دریافت می‌کند که شروع یک رابطه جدید و شخصی با عیسی مسیح است و نتیجه آن بخشش گناهان و زندگی ابدی بعد از مرگ و در بهشت است.» «مسيحيت يک دين و يا مذهب ديگری نيست و کسی که پيش مسيح ميايد تغير دين نمی‌دهد بلکه آواز مسيح را می‌شنود». وقتی که ادعایی صرفاً قلبی شد، دیگر قابل انکار نیست همان‌طور که اصلاً قابل اثبات نیز نیست.

پی‌نوشت:
[1]. رﺳﺎﻟﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺑﻪ ﻗﺮﻧﺘﯿﺎن 1: ۲۱-۲۵.
[2]. اتين ژيلسون، عقل و وحى در قرون وسطى، شهرام پازوكى، (تهران: مؤسسه‌ی مطالعات و تحقيقات فرهنگى 1371)، ص 9.

مسیحیت
اعتقادات