08:51 - 1400/02/29
اعتماد فرزند به مادر، بیشتر از اعتماد ما بندگان به خداوند است. اگر اعتماد به خدا پیدا کردیم، آن‌وقت زندگی شیرین می‌شود.
وقتی بچه‌ای به خانه می‌آید، مادر را صدا میزند. با او کاری ندارد. نه از آبی می‌خواهد، نه غذایی، نه لباسی می‌خواهد و نه با او کاری دارد؛ اما فقط مادر را صدا میزند. چرا؟ چون بچه از حضور مادر، احساس آرامش می‌کند. چرا بچه در کنار مادر احساس تنهایی نمی‌کند ولی ما در دریای مهربانی خدا احساس تنهایی می‌کنیم؟ آیا مهربانی خدا را باور نکرده‌ایم؟ یا اینکه او را از خودمان دور می‌دانیم؟ این معنا را نمی‌توان بیان کرد بلکه باید حس کرد. شناخت خدا یعنی اینکه باور کنیم خالق همه مهربانی‌ها، نه‌تنها در کنار ماست، بلکه ما در آغوش او و در میان دریای محبت و مهربانی و هستیم. اگر به این درک برسیم، بالاترین لذت را احساس می‌کنیم.
کلمات کلیدی: