بسم الله الرحمن الرحیم
همانگونه که همه خبردار شدیم عدهای خودسر به خود اجازه دادند به رئیس جمهور محترم کشور اسلامیمان حجة الاسلام روحانی، در مسیر برگشت از فرودگاه، در تهران توهین کنند. این عده خودسر و بیبصیرت، بایستی بدانند که اولا عمل آنها از لحاظ دین و قانون، با هر توجیهی که بخواهند بکنند، محکوم است و پیگرد قانونی دارد.
وظیفه هر مسلمانی حفظ حرمتهاست؛ خصوصا آن موقع که این حرمت، از برای مسئول نظام مقدس جمهوری اسلامی باشد. در نظام مقدس جمهوری اسلامی، کسی حق هوجیگری ندارد و قانون و البته شرع، به او اجازه نمیدهد حرمت افراد به هیچ عنوان شکسته شود. قانون و شرع طریقه اعتراض را مشخص کرده است و هر راهی غیر از آن، باطل است که به ناکجا آباد میرسد. اصولگرایی صحیح، هیچ یک از اینگونه اعمال را تأیید نمیکند.
شرع و قانون راه اعتراض را مشخص کرده است. نقد منصفانه، پیگیری از راههای قانونی مانند مجلس شورای اسلامی، روابط عمومی ارگانها و غیره، همه راههای قانونی هستند که میتوان از این راه اعتراض و انتقاد خود را پیگیری کرد.
اصول انقلابی و منطقی، به ما اجازه نمیدهد هر آنچه میخواهیم و میپسندیم را عملی کنیم؛ بلکه تا آنجا میتوانیم که قانونی و شرعی باشد.
امام صادق(عليه‌السلام) فرمودند: «كسي كه مومني را تحقير نمايد، خواه مسكين باشد يا غير مسكين، اين عمل پيوسته مورد تحقير و دشمني باري تعالي خواهد بود تا از روش نادرست خود برگردد و او را با ديده يك مسلمان مورد احترام بنگرد».[1]
پيامبر ختمی مرتبت حضرت محمد مصطفی(صلي الله عليه و آله و سلم) فرمودند: «اي مردم! خون و مال و آبروي شما حرمت دارد تا قيام قيامت».[2]
در هر دو روایت فوق، آبروی مسلمان مورد تأکید و حساسیت قرار گرفته است. میبینیم که خداوند متعال اجازه نداده است تا هیچ مسلمانی مورد توهین قرار گیرد.
آقای روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران است و مسئول ارشد نظام اسلامی است؛ همچنین ایشان جزو اهل علم است و احترامی مضاعف لازم است.
نقد با بیحرمتی تفاوتی بسیار دارد. آنچه اتفاق افتاد بیحرمتی بود که از سوی عدهای خودسر اجرا شد. تا زمانی که آقای روحانی رئیس جمهور است و حمایت و تأیید رهبری را دارد باید همه از ایشان حمایت کنند.
پینوشتها:
[1] عن ابي عبدالله(عليه‌السلام) قال: «مَن حقر مومنا مسكينا او غير مسكين لم يزل الله(عزوجل) حاقراً له ماقتاً حتي يرجع عن محقرته اياه»(الكافي، ج 2، ص 351)
[2] قال رسول الله: «ايها الناس ان دِماءَكم و اعراضَكم عليكم حرامٌ الي آن تلقوا ربَكم»(تحف‌العقول، ص 30)