اگر شخصی هیچ میلی به چیزی نداشته باشد، انجام ندادن آن کار هنری برای او محسوب نمی‌شود.
سوال: چرا خداوند متعال علاقه به جنس مخالف را در دل انسان قرار داد، ولی از آن منع کرده و دوستی را حرام اعلام کرده؛ و یا این‌که چرا خداوند متعال حس خودنمایی و جلب توجه را در درون زنان قرار داده و سپس دستور پوشش را داده است، اگر این حس‌ها بد است، پس چرا قرار داده و اگر خوب است، چرا منع کرده است؟
پاسخ: خداوند متعال در درون انسان میل‌ها و گرایش‌های متعددی قرار داده است، و برای کنترل این گرایش‌ها نیز دستوراتی داده است؛ بدون شک فرق بزرگ انسان با سایر حیوانات در همین کنترل نفس است. تمام حیوانات بر اساس غریزه خود عمل کرده و هیچ کنترلی بر نفس ندارند، به طور مثال گرگ درنده است و گوسفندان را می‌درد، شیر هم آهوی مظلوم را می‌خورد و... . اما در میان حیوانات، تنها حیوانی که دارای عقل و شعور بوده، انسان است، این انسان است که در سر دو راهی قرار گرفته و می‌تواند راه درست یا غلط را انتخاب کند.
بنابراین خداوند متعال در درون انسان انواع میل‌ها و گرایش‌ها را قرار داده است، راه کنترل نفس را نیز به او یاد داده، ولی هیچ‌کدام از این امیال را سرکوب نکرده است، بلکه تنها آن‌ها را هدایت و کنترل کرده تا با رعایت دستورات الهی و کنترل نفس از مسیر انسانیت خارج نشود. لذا بدون شک میل و کشش نسبت به جنس مخالف و شهوات جنسی نیز در درون انسان نهادینه شده و بدون شک یکی از قوی‌ترین امیال آدمی است. راه صحیح مهار این میل نیز ازدواج است، یعنی انسان تنها باید به همسر خود عشق بورزد و تنها از او لذت ببرد. این دستور نیز فقط و فقط برای سلامت نفس و انسانیت انسان قرار داده شده است.
از طرفی اگر شخصی هیچ میلی به چیزی نداشته باشد، انجام ندادن آن کار هنری برای او محسوب نمی‌شود، لذا ثوابی هم ندارد؛ مثلا آیا کسی به غذای بسیار تلخ و بد مزه رغبت دارد؟ مطمئنا کسی رغبتی به آن ندارد، لذا نخوردن آن هم هنر نیست. هنر در جایی است که نفس انسان و شیطان، انسان را به سمت آن چیز بکشانند و خداوند متعال بفرماید: مرتکب نشو، این‌جا اگر انسان ترک کند، چون با نفس خود مبارزه کرده است، ارزش دارد و باید به او ثواب داد. بهشت و جهنم هم در مقابل همین مخالف با نفس یا اطاعت از هوای نفس معنا پیدا می‌کنند.
_________________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/99283