-آموزه های غدیر، نقشه ی راه بشریت به سمت کمال و جاودانگی است.
در عصر کنونی، یکی از واژگانی که بیش از پیش مورد استفاده قرار می گیرد، واژه فقر است. برداشت غالب مردم از این کلمه، نداشتن مال و ثروت دنیوی است در حالی که فقر، دارای تعابیری گوناگونی است که متأسفانه به آن توجه نمی شود. فقر حقیقی بشریت در این جهان، نداشتن یک الگوی کامل انسانی است تا به کمک او، راه های رسیدن به کمال را بشناسد و قله های معنویت را یک به یک فتح کند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با بینشی الهی، این نیاز بشریت را پیش بینی کرده و در روز غدیر، نمونه ی عالی انسان کامل را به تمامی انسان ها معرفی نمودند. عده ای با تمسک به امیرالمؤمنین علیه السلام به کمال رسیدند و گروهی با طرد ایشان، انسانیت خود را نیز از دست دادند.
غدیر، رویدادی برنامه ریزی شده
عده ای بر این باورند که واقعه غدیر اتفاقی است که یکباره و بدون برنامه قبلی به وقوع پیوسته است در حالی که این نگرش از اساس باطل می باشد. تاریخ گواه این مطلب است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله سال ها قبل از این واقعه، با برنامه ای مدون و دقیق، قدم به قدم زمینه سازی کرده و افکار مردم را هدایت می کردند. ایشان در مناسبت های متفاوت و در مکان های مختلف با بیان فضیلت های منحصر به فرد امیرالمؤمنین علی علیه السلام، مسأله جانشینی ایشان را با تعابیر متعدد مطرح کرده اند. تأمل در این احادیث گوهربار، این مطلب را اثبات می کند که هدف رسول خدا صلی الله علیه و آله، زمینه سازی برای غدیر و بیان معیارهای رهبرآینده جامعه اسلامی بوده است.
برای روشن تر شدن این زمینه چینی های هوشمندانه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، برخی از احادیث آن حضرت را بیان می کنیم:
1- «مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً قَبِلَ اللَّهُ عَنْهُ صَلَاتَهُ وَ صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ وَ اسْتَجَابَ دُعَاءَه؛ [1] هر که علی علیه السلام را دوست بدارد، خداوند نماز و روزه و قیام او را خواهد پذیرفت و دعایش را مستجاب خواهد کرد.»
2- «وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ إِنَّ هَذَا وَ شِيعَتَهُ هُمُ الْفَائِزُون؛ [2] قسم به او که جان من در دست اوست، این (علی) و شیعیان او، رستگاران روز قیامت هستند.»
3- «حُبُّ عَلِيٍّ إِيمَانٌ وَ بُغْضُهُ كُفْر؛ [3] دوست داشتن علی علیه‌السلام ایمان است و بغض علی علیه‌السلام کفر است.» و روایات فراوان دیگری که در این زمینه آمده است.
تمامی این زمینه چینی ها و اتخاد تدابیر برای آن بود که رسول خدا صلی الله علیه و آله می دانست که بقاء غدیر تنها با اقرارگرفتن از جمعیت حاضر که اکثرشان سست عنصر و سست ایمان بودند ممکن نیست بلکه باید تدبیری اندیشید تا حجت برای تمامی وارثان غدیر تا روز قیامت تمام باشد و مسیر هدایت بشریت باقی بماند.
غدیر، استراتژی هوشمندانه
نام گذاری غدیر به «عیدالله‌الاکبر» و از طرفی تعبیر جالب قرآن به ناامیدشدن کفار در این روز [4] این سؤال را در ذهن پرورش می دهد که مگر چه ویژگی شاخصی در این عید وجود دارد که چنین تعابیر بلندی برای آن در نظرگرفته شده است؟ در پاسخ به این سوال باید گفت تنها قضیه ای که تا آن روز به صورت علنی به آن پرداخته نشده بود قضیّه‌ی رهبری جامعه‌ی اسلامی بود.
غدیر، روز پیدایش یک قاعده مهم در اسلام بود. قاعده ای که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به دستور خداوند آن را وضع کرد و آن قاعده ی امامت و ولایت بود. در این روز، اسلام با درهم شکستن شیوه حکومت داری جوامع بشری، با معرفی امامت، شیوه ای نوین را به جامعه معرفی نمود تا به جهانیان بفهماند در جامعه‌ی اسلامی، حکومت سلطنتی، حکومت شخصی و اشرافی و حکومت زَر و زور معنا ندارد.
اگر قرآن و ارزش های قرآنی ملاک زندگی جوامع بشری قرار گیرند، تنها راه رسیدن به خوشبختی و عاقبت‌به‌خیری، قرار گرفتن ائمه اطهار علیهم السلام در رأس امور است که این دیدگاه در روز غدیر مطرح شد.
زنده نگه داشتن غدیر، به یک معنا زنده نگه داشتن اسلام است. امید است با نهادینه کردن آموزه های غدیر در خود و اطرافیان، آن را تمام و کمال به نسل های بعد منتقل کرده تا این میراث گران بها به دست فراموشی سپرده نشود.
پی نوشت:
[1] بحارالانوار، ج65، ص40
[2] بحارالانوار، ج65، ص133
[3] أمالی صدوق، ص89
[4] سوره مائده، آیه3
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با بینشی الهی، نیاز بشریت به داشتن یک الگوی کامل برای فتح قله های معنویت را پیش بینی کرده و در روز غدیر، نمونه ی عالی انسان کامل را به تمامی انسان ها معرفی نمودند. عده ای با تمسک به امیرالمؤمنین علی علیه السلام به کمال رسیدند و گروهی با طرد ایشان، انسانیت خود را نیز از دست دادند.