حکمت الهی به این معناست که افعال خداوند متعال در نهایت اتقان و استواری و هماهنگی است.
خداوند حكيم است و حكمت يكی از صفات خداوند تبارك و تعالی است. واژه حكمت دو معنی دارد:
1️. فعل خداوند در نهايت اِحكام (محكم بودن) و استواری و در غايت اتمام و اكمال است.
واضح‌ترين دليل بر وجود حكمت به اين معنی در خداوند آن است كه با نگاه در عالم خلقت مشاهده می‌كنيم كه اين جهان بر اساس يك نظام كاملا بديع و نو خلق شده بدون آن‌كه سابقه‌ای داشته باشد و هر نوعی از مخلوقات در بهترين صورت كه مناسب با خلقت اوست آفريده شده است و خداوند جهان را اين‌گونه خلق كرده چرا كه علم و قدرتش چنين اقتضايی دارد وگرنه متصف به جهل و عجز خواهد شد.
2️. حكيم به معنای منزه بودن خداوند از انجام آنچه كه سزاوار نيست و به عبارت ديگر حكيم كسی است كه فعل قبيح انجام نمی‌دهد.
تصديق به ثبوت اين صفت در خداوند در اثر اعتقاد به حسن و قبح عقلي است. چرا كه قاعده حسن و قبح عقلی می‌گويد كه در عالم، افعالی هستند كه عقل ما خوبی و بدی آن‌ها را می‌فهمد و درك می‌كند كه مثلا غنی بالذات هرگز كار قبيح مانند ظلم انجام نمی‌دهد.
در اثر اعتقاد به وجود اين صفت در خدا، صفتی چون عدل در خدا ثابت می‌شود و او را منزه از ظلم و جور می‌كند.
____________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/56240