قوانین اسلام، ناظر به آرامش و آسایش همه انسان‌هاست، بنابر این برخی از دستورات آن که از پیامبر صلی الله علیه و آله نیز صادر شده است، بر علیه انسان‌های شرور و مبارزه با آن‌هاست.
در هر زمان و مکانی، انسان‌های خوب و بد وجود دارند، انسان های خوب، علاوه بر احترام به خود، به حقوق دیگران احترام گذاشته و با رعایت حال دیگران و خیرخواهی، زمینه‌های آرامش و آسایش را برای آنها فراهم می کنند. در مقابل انسان های شرور نیز در هر جامعه ای وجود دارند که با مزاحمت دیگران، آسایش دیگران را به هم زده و باعث آزار و اذیت آنها می شوند.
از طرفی در هر دینی دستوراتی برای آسایش دیگران وجود دارد که گاه بر انسان‌های شرور سخت گرفته می‌شود و این قانون تمام کشورهای دنیاست.
جالب این است که اگر این قانون در کشورهای همسوی کفر و الحاد باشد، خوب و پسندیده است و حتی آن را نشانه پیشرفت می‌دانند؛ ولی اگر در اسلام باشد آن را جار زده و اسلام ستیزی به راه می‌اندازند! و چه خیبث‌اند این گونه افراد که گاه برای اهداف کثیف خود، به روایت تاریخی ضعیفی استناد می کنند و پیامبر صلی الله علیه و آله را دشمن ایرانیان می‌دانند.
جایگاه ایرانیان در نگاه پیامبر صلی الله علیه و آله
از دیر زمان ایرانیان نزد پیامبر و اهل بیت علیهم السلام، از جایگاه خاصی برخوردار بوده‌اند. تا آنجا که فرمودند: «من به اعاجم (ایرانیان) بیشتر از شما اعراب، اطمینان دارم.»[1] و گاه در بین اصحاب، چنان از ایرانیان تعریف می‌کرد که موجب تعجب اصحاب می‌شد.[2]
بنابر این اگر در جایی روایتی از پیامبر در تاریخ نقل شده است، ابتدا باید سند آن مورد بررسی قرار گیرد، اما با صرف نظر از سند و بر فرض صحت آن، باید گفت: این روایات، برای جلوگیری از انسان‌های شرور در جامعه است؛ زیرا به طور طبیعی در هر جامعه‌ای انسان‌های ظالم وجود دارند که با کنار زدن آنها انسان‌های صالح جایگزین آنها شوند.[3]
پی نوشت
[1]. اطمینان پیامبر به ایرانیان
[2]. فضائل ایرانیان در نگاه پیامبر
[3]. ایرانیان قوم جایگزین