امام زمان علیه السلام حقیقتی موعود است که در بین ما زندگی می کند و بزرگان اهل تسنن مانند بخاری در کتاب صحیح خود، برخی از خصوصیات و ویژگی‌های آن امام همام و چند مورد از روایات بیان کننده وقایع زمان ظهور مانند دجال، نزول حضرت عیسی علیه السلام و... را بیان کرده است.
امام زمان علیه السلام حقیقتی است موعود که در حال حاضر در بین انسان‌ها زندگی مخفیانه دارد و افتخاری برای شیعیان؛ بلکه تمام آزادمردان جهان است.
این مهم، علاوه بر اینکه در قرآن کریم به شکل‌های مختلف بیان شده است، در روایات اهل تسنن و شیعه، به وفور دیده می‌شود. بر همین اساس هیچ کدام از علمای اهل تسنن اصل آن را انکار نکرده‌اند، بله! گاه اهل سنت ولادت وی را انکار کرده‌اند؛ اما اصل وجود امام مهدی علیه السلام، دوران غیبت و شرائط ظهور را به گونه‌های مختلف بیان کرده‌اند.
حتی دانشمندان و بزرگان اهل تسنن مانند محمد بن اسماعیل بخاری، صاحب کتاب صحیح بخاری که مهم‌ترین کتاب اهل تسنن است، در قرن سوم (194-256 هـ ق) به طور غیر مستقیم از امام زمان علیه السلام یاد کرده است، هر چند از روی عمد خیلی از روایات را نقل نکرده است[1] ولی شارحین آن روایات را به وفور نقل کرده‌اند.
جالب اینکه بخاری که از دانشمندان اهل تسنن است، این مطالب را حدود یک قرن قبل از شیخ صدوق، در صحیح بخاری آورده است؛ زیرا شیخ صدوق در قرن چهارم (305-381 هـ ق) کتاب «کمال الدین» را نگاشته است. همچنین شیخ طوسی نیز در قرن پنجم (385-465 هـ ق) «الغیبة» را نوشته است.
پس اصل وجود امام زمان علیه السلام، پیش‌تر از اینکه در کتب شیعه نقل شود، در کتاب‌های اهل تسنن نقل شده است، بنابر این حقیقت حضرت قابل انکار نخواهد بود.
نکته دیگر اینکه بیشتر توقیعات و نامه‌هایی که از طرف امام زمان علیه السلام رسیده است، در واقع جواب سوالاتی است که مردم از طریق نائبان خاص، از امام زمان علیه السلام سوال کرده‌اند و بدیهی است که سوالات مردم نیز عامیانه و در حد مسائل روزمره خودشان است و این دلیل نمی شود که کسی بگوید دین شما فقط از اینها بحث می کند؛ زیرا از هزاران مساله یکی دو مورد اینگونه است.
لینک مطالعه بیشتر
https://btid.org/fa/news/156508
https://btid.org/fa/news/66473
https://btid.org/fa/news/170107
پی نوشت
[1]. صحیح البخاری، بخاری، ج4، ص168.