رنج ها هم لذت بخش هستند؛ اگربدانیم که چگونه با آنها کنار بیاییم.
مهارت «شاد بودن» مهارت «درست رنج کشیدن» است. ما تصور می کنیم زمانی شاد هستیم که هیچ رنجی نباشد. درحالی که تصور شادی بدون رنج محال است. شما تا رنج تشنگی را نچشید، لذت آب گوارا را درک نمی کنید. درک روشنایی بدون تاریکی امکان ندارد. اگر به کسی که تاریکی را ندیده است بگویید که روشنایی یک نعمت است، شما را مسخره می کند و حرف شما را نمی پذیرد.
اگربدانیم که شادی هایمان وابسته به رنج هایمان است، با رنج ها کنار می آییم، آنها را در آغوش می گیریم و از وجود آنها ابراز نارضایتی نمی کنیم. لذتی که یک فرد مستأجر از خانه دار شدن می برد را هیچ وقت کسی که بدون زحمت و از ابتدا صاحب خانه است درک نمی کند. شما زمانی از پوشیدن لباس گرم لذت می برید که هوای سرد شما را احاطه کرده باشد و زمانی از باد کولر لذت می برید که گرمای طاقت فرسا را پشت سر داشته باشید.
پس بیاییم به رنج ها آن گونه که کارکرد دارند نگاه کنیم و از آنها لذت ببریم.