طی چند هفته اخیر، میادین فوتبالی فرای برد و باخت‌های معمول درون زمین، باخت حقارت‌آمیزی را در عرصه منافع ملی تجربه کرد. متاسفانه این سلسله باخت‌‌ها از عرصه باشگاهی هم عبور کرده و به عرصه ملی و جهانی رسیده است.
طی چند هفته اخیر، میادین فوتبالی فرای برد و باخت‌های معمول درون زمین، باخت حقارت‌آمیزی را در عرصه منافع ملی تجربه کرد. متاسفانه این سلسله باخت‌‌ها از عرصه باشگاهی هم عبور کرده و به عرصه ملی و جهانی رسیده است.
به طور مثال در افتتاحیه بازی تیم‌های ملی فوتبال ساحلی ایران و امارات در چارچوب رقابت‌های مرحله نیمه‌نهایی مسابقات جام بین‌قاره‌ای فوتبال ساحلی ۲۰۲۲ که به‌طور زنده از صداوسیما پخش می‌شد، بازیکنان ایرانی حاضر به هم‌خوانی سرود جمهوری اسلامی نشدند! یا پس از برد استقلال در بازی سوپرجام و کسب جام بازیکنان در اقدامی ریاکارانه، عزادار در زمین حاضر شدند و بعد از بردن جام، خوشحالی نکردند.
این پدیده انگار آبی و قرمز هم نمی‌شناسد. قرمزها هم که طی چند فصل اخیر میلیاردها تومان از پول بیت‌المال برایشان پرداخت شده، وقتی بدترین بازی‌ها را ارائه می‌دهد و حریف تیم‌هایی پایین جدول نیز نمی‌شود، برخی اعضای تیم، عامل را اتفاقات اخیر کشور و اثرات روحی ناشی از آن عنوان می‌کنند!
علت‌یابی وقوع چنین اتفاقاتی پیچیده نیست. تنیدگی دو مقوله شهرت و سرمایه بدون هیچ درکی از منافع ملی ، به این افراد جرئت می‌دهد تا در هر مقوله‌ای ورود کنند و علیه کشوری که در آن محبوب و مشهور شده‌اند جسارت کرده و رسما منافع ملی را در انظار جهانی پایمال کنند.
اگر با این عناصر برخورد لازم و قاطع نشود، به طور قطع در هر مسابقاتی شاهد وقاحت افراد بیشتری از آنان خواهیم بود. ظهور و بروز کسانی مانند علی کریمی به عنوان سرکردگان اغتشاشات اخیر که عامل کشتار صدها جوان بی گناه شدند، حاصل مماشات و عدم برخورد با این قشر از ورزشکاران است.
قاطبه جامعه ورزشی ما جدا از این رفاه‌زدگان تازه به دوران رسیده‌اند؛ اما از دولت سیزدهم انتظار می‌رود با مدیریت قاطع در وزارت ورزش و جوانان، مسیر باج دهی به این افراد را مسدود کند تا در آینده شاهد این امور نباشیم.