همکاری یا زن‌ذلیلی

گاهی اوقات، مردی که در خانه کمک کننده خانم در کارهای خانه است، برچسب، زن ذلیلی به او داده می‌شود و یا اگر مردی حرف منطقی و درست خانمش را گوش دهد، به او زن ذلیل گفته می‌شود. به نظر می‌آید این یک اشتباهی است که برای هر هماهنگ شدنی بین زن ومرد به زن ذلیلی تعبیر شود.

در حدیثی به نقل از حضرت علی (علیه‌السّلام) آمده است: «روزی پیغمبراکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) به خانه ما آمدند، در حالی که حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) در کنار دیگی نشسته بودند و غذا را طبخ می‌کردند ومن هم عدس پاک می‌کردم، پیغمبراکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) مرا را در این حالت دید و به من فرمود: ای علی! از من بشنو و من جز آن چه خداوند فرمان داده چیزی نمی‌گویم. هر مردی که در منزل به زنش کمک کند، به عدد هر موی بدنش عبادت یک سال که روزها را روزه گرفته و شب‌ها را به عبادت مشغول بوده به او داده می‌شود و خداوند بزرگ به او پاداش صابران را عطا می‌کند؛ همانند پاداشی که به حضرت داوود، یعقوب و عیسی (علیهم‌السّلام) عطا کرد و...»[1]

با توجه به روایت ذکر شده آیا شایسته و سزاوار است که کمک و همکاری شوهر در خانه را، تعبیر به زن ذلیلی کرد؟ متأسفانه گاهی اوقات، این گونه برچسب زدن‌ها، زمینه همکاری و هماهنگی بین زن و شوهرها را در خانه کم می‌کند. به طور مسلم این همکاری و هماهنگی بین همسران باعث صمیمیت و قرابت بین همسران می‌شود.

خدای متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «هُنَّ لِباسٌ لَکُم وَأنتُم لِباسٌ لَهُنَّ. آن‌ها جامه و لباس شما هستند و شما نیز جامه و لباس آن‌ها هستید»[بقره/178] در این آیه شریفه؛ خدای متعال همسران را به لباس تشبیه کرده است، که وجوه تشابه زیادی بین آن‌هاست؛ یکی از این وجوه این است که کمال صمیمیت و قرابت بین همسران باید برقرار باشد. همچنانکه که بین لباس و فردی که آن را پوشیده، فاصله‌ای نیست و رابطه تنگاتنگی بینشان برقرار است.

بنابراین، نزدیکترین ارتباط وصمیمی ترین ارتباط را فرد باید با همسرش داشته باشد. آنقدر این ارتباط مهم است که در روایتی آمده است: «المُؤمِنُ یَأکُلُ بِشَهوَةِ أَهلِهِ. مومن مطابق اشتها و میل همسرش غذا می‌خورد.»[2]

پس، از آنجایی که همکاری و هماهنگی بین همسران ایجاد کننده این صمیمیت و ارتباط است، لذا این همکاری و هماهنگی همسران، در خانه لازم می‌آید.

پی‌نوشت‌ها:
[1]. جامع الاخبار، فصل59
[2]. کافی، ج4، ص12