بعد از کردستان، اکنون آذربایجان و سیستان

 آرزوی تجزیه تا کنون در گورستان تاریخ خفته و محال ممکن است که سر از گور برآرد. بیشترین فعالیت تجزیه طلبان در مناطق کرد نشین بوده که به واسطۀ همسایه بودن با کشورهای کرد نشین، تنش بیشتری ایجاد می‌شد. تا به امروز اقتدار جمهوری اسلامی ایران به احدی اجازه نداده تا در راستای تحقق اهداف شوم خود قدمی بردارد.

حال که قائلۀ مهسا امینی فروکش کرده، دشمن دنبال ایجاد فضای تنشی جدیدی در ایران می‌باشد و این امر نیازمند یک حرکت انتحاری دیگر مانند مرگ مهسا امینی است؛ چه جایی بهتر از سیستان و آذربایجان؟ چند وقتی است سخنان خارج از چهارچوب، تفرقه افکن و بی اساس مولوی عبدالحمید، بازار تجزیه طلبی را داغ کرده است. در ابتدا اطرافیان عبدالحمید از طرف عربستان سعودی حمایت می‌شدند و مجرای نطق‌شان با چیزی که امروز می‌بینیم متفاوت بود.

امروز بحث حمایت از بهائیان، اسرائیل و توافق فلسطینی‌ها با آن‌ها مطرح است. این سخنان از حمایت‌های رژیم غاصب صهیونیستی نشأت می‌گیرد. چند روز بعد عملیاتی انتحاری در تهران شکل می‌گیرد و فرد ضارب، در قالب یک انسان شکست خوردۀ شهروندِ این حکومت، به سفارت آذربایجان حمله می‌کند و فقط موفق می‌شود، یک نفر را بکشد و نمی‌تواند روز خونینی را شکل دهد. بلافاصله الهام علی‌اف دستور تعطیلی سفارت خود در تهران را صادر می‌کند؛ اما با کمال وقاحت، اجازۀ ادامۀ کار کنسول‌گری‌اش در آذربایجان را می‌دهد.

این پیام دو معنا دارد. یک این که تبریز مال ماست و دو این که پانتورک‌های تجزیه طلب تبریز به راحتی شروع به کار کنند و از حمایت ما -بخوانید اسرائیل- بهره‌مند شوند؛ اما باید به عبدالحمبد اسماعیل‌زهی ساده لوح و الهام علی‌اف قمارباز، این‌گونه گفت که: « ای مگس، عرصۀ سیمرغ نه جولانگه توست ».
حال اسرائیل با این خواب ناشیانۀ بچه‌گانه‌ای که از سر استیصال برای ایران دیده، قصد دارد کمی از فشارهای داخلی خود را بکاهد و خود را قلدر اول و آخر منطقه معرفی کند. اما تمامی این‌ها شبیه ترقه بازی اصفهان است و مانند نسیمی می‌آید و می‌رود و چیزی که می‌ماند، درخت تنومند انقلاب اسلامی ایران است.