انشا در مورد عید مبعث برای کلاس چهارم

انشا در مورد عید مبعث

هزاران سال پیش در یکی از بهترین روزهای عالم، ۲۷ رجب، بهترین مخلوق پروردگار، حضرت محمد (ص) به پیامبری مبعوث شد. خداوند ایشان را پیامبر کرد تا پیام های خود را از طریق او به مردم برساند تا مردم به راه راست هدایت شوند و خداپرست شوند.

خداوند پیامبرش را بسیار دوست می داشت و در بیشتر آیاتی که از جانب خویش برایش نازل میکرد، نام او را نیز هم ردیف نام خود میکرد:

ایزد که رقیب جان خرد کرد
نام تو ردیف نام خود کرد (۱)

پیامبر گرامی اسلام (ص)، جامعه ای که در جهل خویش فرو رفته و دختران را زنده به گور می کردند و … را از خواب غفلت بیدار کرد و در همان بحبوحه، یاران مخلص و باوفایی چون ابوذر و عمار و سلمان و … تربیت نمود. هرچند در همان زمان بسیاری از مردم دشمن پیامبر بودند و او را اذیت می کردند تا جایی که در مسیر قدم هایش به سوی مسجد، او را با سنگ میزدند ولی او هیچ خمی به ابرو نمی آورد چرا که هدایت آن ها مهم تر از غضب بر آن ها بود (هرچند بسیاری از آنان بنابر گفته خداوند در قرآن، بر دل هایشان مهر خاموشی نهاده شده بود و قابل هدایت نبودند ).

گویا به خاطر سعه صدر پیامبر بود که خداوند او را رحمـة للعالمین نامیده است؛ رحمتی برای جهانیان.

حال که قرن ها از آن روزها گذشته است هنوز ما قرآنی که از طرف خداوند بر پیامبرمان نازل شد را می خوانیم و خود را از امت ایشان میدانیم. آری چه کتاب ارزشمندیست … سراسر نور و ایمان…

خداوندا درود فرست بر محمد و خاندان پاک او … اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.

انشا با موضوع عید مبعث

عید مبعث یکی از اعیاد بزرگ مسلمانان است. رسول گرامی اسلام در روز ۲۷ رجب سال چهل عام الفیل به پیامبری برگزیده شدند که این روز را عید مبعث می‌گویند و در آن روز جشن عید مبعث برگزار می‌کنند.

بعثت در صبح اتفاق افتاد. محمد امین (ص) قبل از شب ٢۷ رجب در غار حرا به عبادت خدا و راز و نیاز پرداختند. ایشان قبل از بعثت، در بعضی از اوقات برای تفکر و عبادت به غار حرا در کوهی واقع در شمال مکه پناه می‌‏بردند.

آن جناب در عالم خواب رؤیا‌هایی می‌دیدند راستین و برابر پروردگار بزرگشان برای پذیرش وحی به تدریج آماده می‌شد. در عالم واقع روح الامین، جبرئل بزرگ، فرشته وحی مأمور شد آیاتی از قرآن را بر ایشان بخواند و حضرت را به مقام پیامبری مفتخر سازد.

این واقعه به طور مشهور، در روز ۲۷ رجب، سیزده سال قبل از هجرت و در سال چهلم عام الفیل برابر با سال ۶۱۰ میلادی روی داد. اولین آیاتی که بر حضرت نازل شد در ابتدا آیات نخستین سوره‏ علق و سپس مُدَّثر بود.

حضرت محمد مصطفی (ص) در این هنگام چهل ساله بودند. تنهایی و توجه خاص در غار حالتی غریب در ایشان ایجاد می‌کرد. حالتی وصف ناشدنی، ترس و ابهام از یک طرف و شعف و سبک‌ بالی از سوی دیگر و به ناگاه در شبی از این لیالی پر قدر فرشته وحی به یک‌ باره بر او نازل گردید با این پیام:

«اقرأ باسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق، اقرأ وربک الاکرم، الذی علم بالقلم، علم الانسان ما لم یعلم».

جبرئیل از سوی خدا وحی‌ ای آورد و به پیامبر گفت: بخوان و ایشان گفتند: «نمی‌توانم، یا خواندن نمی‌دانم». خدای متعال پیامبرش را از بین کسانی که درس ناخوانده بودند برگزید تا کسی نگوید این مطالب را نزد دیگری آموخته بود و همه بفهمند که آن چه بیان می‌دارد، وحی است.

آغاز اسلام و شروع بعثت با نام خدا، خواندن، قَلَم، قیام، هشدار، پاکی و اخلاص و بزرگداشت خدا شروع شد.
پیامبر گرامی اسلام، پس از بعثت، نستوه و خستگی‏ ناپذیر با جهل، کفر و ستم مبارزه کرد و پس از سه سال تبلیغ مخفی و ده سال دعوت علنی مردم به توحید و ترویج آشکار دین اسلام در شهر مکه، به مدینه هجرت کرد و تا پایان عمر خویش در آن دیار ماند.