در این روزهایی که اقرار به بدبختی و گرفتار بودن بین مردم رایج شده، لبخند، شما را به یک آدم خاص تبدیل می‌کند؛ چون لبخند یعنی اعلام این موضوع که با صدای بلند که من با همه گرفتاری‌ها و تلخی‌های زندگی‌ام هنوز سرپا و به آینده امیدوار هستم.
یکی از زیباترین آرایش‌هایی که هیچ وقت از مُد نمی‌‌افتد و ماندگاری‌اش از صد تا بوتاکس، تزریق و پروتز بیشتر می‌باشد، لبخند است.
لبخند رایگان است و هیچ هزینه‌ای هم برای شما ندارد، اما چیزهایی را به سمت شما سرازیر می‌کند که خیلی گران قیمت است؛ مثل امیدواری، احساس امنیت و شادی. شاید بگویید: لبخند چطور شادی می‌آورد؟
مغز ما در مورد شادی، دو مکانیزم عجیب دارد؛ یک) مغز ما فرق بین خنده‌ی واقعی و مصنوعی را نمی‌فهمد. به همین خاطر اگر موقعی که غمگین هستید، لبخند بزنید، مغزتان می‌گوید: حتماً حالش خوب است که لبخند می‌زند! بنابراین همان دستوراتی را در بدن صادر می‌کند که موقع شادی صادر می‌کرد. دو) مغز انسان نمی‌تواند همزمان هم فکر کند و هم بخندد. به خاطر همین است که خندیدن، شما را در لحظه حال نگه می‌دارد؛ یعنی اگر موقع خندیدن، یک لحظه فکر شما به گذشته یا آینده برود، ناخودآگاه خنده‌ی شما متوقف می‌شود.
در این روزهایی که اقرار به بدبختی و گرفتار بودن بین مردم رایج شده، لبخند، شما را به یک آدم خاص تبدیل می‌کند؛ چون لبخند یعنی اعلام این موضوع که با صدای بلند که من با همه گرفتاری‌ها و تلخی‌های زندگی‌ام هنوز سرپا و به آینده امیدوار هستم.
یک روز، پشت شیشه یکی از ماشین‌ها می‌خواندم: «خودکشی خیلی وقت است که از مُد رفته است، اگر مرد هستی، زندگی کن». راست می‌گفت، خودکشی جرأت نمی‌خواهد؛ چون دردش یک دقیقه است. هفتاد سال ماندن و جنگیدن و کنار همه‌ی رنج‌ها و اشک‌ها خندیدن است که جرأت می‌خواهد. همه آدم‌ها وقتی خوشحال هستند، می‌توانند لبخند بزنند، اما هنر این است که وقتی غمگین هستید بتوانید لبخند بزنید!
لبخند خیلی از چیزها را پنهان می‌کند؛ مثل حس شکست، اندوه، قلب شکسته، اما یک چیز را خوب نشان می‌دهد و آن قدرت است. لبخند نشانه‌ی قدرت شماست. لبخند؛ یعنی من غصه‌های زیادی دارم، اما تصمیم گرفتم با وجه شادی‌ام با مردم روبه‌رو شوم تا غمی به غم آن‌ها اضافه نکنم و چقدر این روزها ما محتاج چنین کسانی هستیم که فقط بخواهند خوشی‌هایشان را با ما شریک شوند.
همیشه تا حرف از صدقه می‌آید، یاد صندوق صدقه‌های کنار خیابان می‌افتیم، اما یکی از بزرگ‌ترین صدقه‌هایی که می‌شود به مردم داد، روی باز و لب خندان است که تأثیرش از پول هم خیلی بیشتر است. خیلی از ما از لحاظ مالی، فقیر نیستیم، اما خیلی از ما از لحاظ شادی فقیریم. بعضی وقت‌ها از زندگی خسته‌ایم؛ اینکه یک نفری بیاید و بگوید: این 200هزار تومان را بگیر، مشکلی از ما حل نمی‌کند! ما دلمان می‌خواهد یکی به شانه‌های ما دست بزند و بگوید: فلانی! همه چیز درست می‌شود، غصه نخور...
سال 1970 یک نفر در اروپا خودش را از روی پل به پایین پرت کرد و مُرد. بعداً متوجه شدند که آن فرد، نامه‌ای از خودش به جا گذاشته که در آن نوشته است: به سمت پل می‌روم. اگر در مسیر حتی یک نفر به من لبخند بزند، نخواهم پرید!
واقعاً چه اتفاقی می‌افتد که مرگ و زندگی یک نفر به یک لبخند گره می‌خورد؟ لبخند یعنی فلانی! اگر هیچ کس یاد تو نیست، من امروز از دیدنت خوشحال هستم. لبخند یعنی فلانی! تو هنوز دوست داشتنی هستی! لبخند یعنی زندگی هنوز هم می‌تواند برای تو قشنگ باشد. لبخند یعنی فلانی! امیدوارم امروز روزگار با تو یار باشد. پس نذر کردن همیشه غذا دادن و پول دادن و مدرسه ساختن نیست، می‌توان نذر کرد که سه روز تمام به هر کسی که رسید به آن لبخند زد و این یعنی خدایا من از دیدن تک تک بنده‌هایت خوشحال هستم، فارغ از اینکه بخواهم بندگانت را قضاوت کنم و برچسب خوبی یا بدی بدهم و خداوند به شدت این نگاه را دوست دارد.
دیدید آدم‌های عبوس همیشه بدشانسی می‌آورند و آدم‌های خوش رو خیلی شانس به آن‌ها رو می‌کند؟ به خاطر این است که وقتی یک نفر لبخند خودش را از مردم دریغ نمی‌کند، خداوند هم لبخند خودش را از آن شخص دریغ نمی‌کند و لبخند خداوند؛ یعنی لبخند تمام هستی و نزول برکت از همه سمت به زندگی آن شخص است و این همان چیزی است که مردم به آن می‌گویند: خوش شانسی!