«اوکراین» کشوری برگزیده برای غرب بود تا بتواند الها‌م‌بخش ناتو در شرق اروپا باشد؛ اما «روسیه» مانعی بزرگ برای هم‌پیمانی نظامی این کشور با ناتو شد. «کِیِف» گمان می‌کرد با اتکا به قدرت نظامی غرب، می‌تواند سایه سنگین این کشور را از سر خود دور کند؛ اما سرنوشت جنگ این روزها به جایی رسیده است که حامیان غربی اوکراین از صلح سخن می‌گویند!
چند وقتی است شرایط نظامی در مناطق درگیری، به نفع اوکراین نیست و تلفات گسترده و ناتوانی از مهار قدرت نظامی روسیه، منجر به تحلیل رفتن اراده‌ها و انگیزه‌ها در میان اوکراینی‌ها شده است؛ به همین علت، زلنسکی با در پیش گرفتن گفتاردرمانی، به دنبال التیام این زخم بود. وی با همکاری جبهه رسانه‌ای غرب، خط ممتدی از اخبار ضدحمله بزرگ اوکراین را شکل داد و با همراهی مقامات غربی، هر روز بر طبل حمله قریب‌الوقوع می‌کوبید تا شاید با این بازی روانی، بتواند ورق را به نفع ارتش این کشور برگرداند!
اما با گذشت زمانِ نسبتاً زیادی از این تهدیدها، اکنون مشخص‌شده اهداف این ضدحمله با آنچه مورد انتظار مردم اوکراین است، متفاوت بوده و ناتو و هم‌پیمانان غربی، کوچک‌ترین توجهی به افکار عمومی این کشور ندارند! مردم این کشور با وعده‌های داده‌شده از سوی رهبران غربی و خط و نشان کشیدن‌های زلنسکی -که به‌عنوان قهرمان این روزها شناخته می‌شد- امیدوار بودند با این ضدحمله، نه تنها سرزمین‌های اشغال‌شده در زمان جنگ دوباره آزاد گردد؛ بلکه روسیه، شبه جزیره کریمه -که پیش از جنگ به روسیه ملحق شده بود- را نیز پس دهد!
اما اکنون مشخص‌شده است این تنها یک تصور عمومی و غلط از اهداف ضدحمله بزرگ است. به خلاف آن چیزی که این روزها در اوکراین گفته می‌شود، آنچه موردنظر سران ناتو است، تنها زمینه‌چینی برای صلح و افزایش قدرت چانه‌زنی کِیِف در برابر مسکو است.
جیک سالیوان مشاور امنیت ملی ایالات متحده آمریکا به‌تازگی گفته است:
«من جدول زمانی را در این خصوص (ضد حمله بزرگ) مطرح نخواهم کرد؛ زیرا همان‌طور که می‌دانید جنگ غیر قابل پیش‌بینی است. اتفاقاتی که هم‌اکنون در میدان نبرد رخ می‌دهند، تأثیر بسزایی بر روند مذاکرات خواهند گذاشت؛ اما در نهایت درگیری اوکراین در پای میز مذاکره به اتمام خواهد رسید. واشنگتن قصد دارد به کیف کمک کند تا حدامکان در میدان نبرد پیشرفتی داشته باشد تا در نهایت بتواند «مطلوب‌ترین موقعیت» را در میز مذاکرات صلح آینده به دست آورد».[1]
این سخنان، درست در زمانی مطرح می‌شود که نظامیان و غربگرایان دراوکراین تنها به نبرد فکر می‌کنند و با اعتماد به وعده‌های داده شده، گمان می‌کنند با ماشین جنگی می‌توانند خرس روسی را وادار به عقب‌نشینی تا سیبری کنند، اما اکنون در دمادم شیپور جنگ، آن‌ها مجبور هستند از تصمیم جدید مقامات غربی برای خودشان مطلع شوند! پیشنهاد صلح؛ چیزی که شاید این روزها گفتنش در اوکراین جرم و خیانت تلقی می‌شود!
این سرنوشت مردمی است که به حمایت‌های غرب دل خوش کرده تا با این پیشکش، شریک راهبردی غرب شوند؛ اما اکنون مجبور هستند برای فهم آینده جنگ، چشم به رسانه‌های غربی دوخته و منتظر تصمیم غربی‌ها برای آینده خود باشند!
پی‌نوشت:
[1]. سایت خبری الف، yun.ir/aj9dr