الزام حکمرانی در جمهوری اسلامی برای رعایت قانون حجاب و عفاف، عمل به دستور قرآن پیرامون مقابله با گسترش فساد و فحشا در جامعه ایمانی است. البته آنچه بیش از همه اهمیت دارد، رعایت همه‌جانبه این قانون برای تمام سطوح جامعه می‌باشد.
روشنفکران مسلمان از هر شیوه‌ای برای نقد قوانین و مقررات اسلامی استفاده می‌کنند. البته ممکن است این نقدها با نیت و انگیزه اصلاح و دلسوزی باشد، اما به دلیل بی‌دقتی در منابع اسلامی، پیامدهای منفی آن بیشتر خودنمایی می‌کند. مسئله حجاب در جامعه ایران به یکی از چالش‌های دینی و ملی تبدیل گشته است. مدیریت نادرست برخی مسئولان فرهنگی جمهوری اسلامی در مسئله حجاب و برخورد با زنان هنجارشکن و همچنین هجمه‌های نابرابر دشمنان در این باره، روشنفکران را با این پرسش روبرو ساخته که آیا در صدر اسلام نیز این چالش وجود داشته و با بی‌حجابی اینگونه برخورد می‌شده؟
در پاسخ به این پرسش باید به چند نکته اشاره کرد:
الف- شریعت اسلامی نسبت به رعایت قوانین اجتماعی در سطح جامعه بسیار تاکید ورزیده و تخلف از آنها را برنمی‌تابد. قوانینی مانند محاربه، دزدی، جهاد با دشمنان. بنابراین مقایسه قوانین اجتماعی با قوانین فردی از این زاویه، کاملا نارواست. ممکن است یک مسلمان در اجرای قوانین فردی کوتاهی کند، اما این رفتار او در خلوت و به دور از جامعه صورت می‌پذیرد، در این صورت، مجازات‌های دنیوی اعمال نخواهد شد.
ب- قرآن کریم نسبت به ترویج فحشاء در جامعه مسلمان هشدار داده و ترویج‌دهندگان بی‌بند و باری را به مجازات‌های سخت در دنیا و آخرت تهدید کرده است.[1] این لحن شدید و تند کاملا بجا و منطقی است؛ زیرا هدف مهم شریعت اسلامی آن است که انسان‌ها برای رسیدن به سعادت دنیا و آخرت تلاش کنند و در شرایطی که شیطان و دوستانش به تبلیغ و گسترش فحشا و فساد در جامعه ایمانی اقدام کنند، زمینه برای انحراف ایجاد خواهد شد.
از همین رهگذر است که در جمهوری اسلامی، حجاب شرعی برای بانوان به صورت یک قانون تبدیل شده است. آیات و روایاتی که مربوط به موضوع پوشش زنان می‌باشد، بر این نکته تاکید شده که بر زن واجب است که سر خویش را از نامحرم پوشیده نگه‌دارد. این حکم از ابتدای شریعت بیان شد، اما گزارشی پیرامون چگونگی برخورد با زنان بدحجاب در دسترس نیست. این نکته الزاما بدان معنا نمی‌باشد که بدحجابی برای زنان جرم نبوده؛ بلکه شاید به دلیل رعایت فراگیری حکم الهی توسط جامعه بانوان در صدر اسلام بوده است. با این حال، حکمرانی اسلامی در دوران معاصر، تشخیص داده که برای رسیدن به قله‌های فرهنگی، باید اجرای این قانون در دستور کار جدی قرار گیرد.
بر همین اساس، با رعایت صحیح قانون حجاب و عفاف در تمام سطوح جامعه و نه فقط مردم عادی، افزون بر آنکه قوانین مربوط به شریعت اسلامی اجرایی می‌شوند، آرامش روانی در جامعه ایمانی گسترش پیدا می‌کند.
پی‌نوشت:
[1]. نور، 19.