در عصر جهانی شدن اقتصاد و سیاست، نتیجه‌بخشی عناوینی مانند تشکیل دولت ملی و... حتی میان اندیشمندان غربی مانند هابرماس، در هاله‌ای از ابهام بوده و غالباً معتقدند، تشکیل چنین دولتی هیچ جایگاهی ندارد؛ اما ربع پهلوی در سخنانی گفته است که بعد از جمهوری اسلامی، با تشکیل مجلس ملی، قانون اساسی تصویب شده و سپس دولت ملی تشکیل می‌شود.
هم‌زمان با جهانی‌شدن اقتصاد، مقوله‌ای مانند تشکیل دولت ملی مورد نقد و نظر بوده و علی‌رغم وجود برخی طرف‌داران مانند «دیکنز»، مخالفان بسیاری داشته و غالب نظریه‌پردازان، آینده دولت ملی را با توجه به روند جهان‌شمولی، بی‌اثر و بی‌نتیجه می‌دانند.
در همین رابطه، دولت ملی با چالش‌های مختلفی مانند جهان وطن‌گرایی، رژیم‌ها و بازارهای بین‌المللی، بازار آزاد و هویت‌های نورسته در تضاد است؛ اموری که هر کدام به عنوان یک مانع جدی برای دولت ملی بوده و تشکیل و آینده آن را در هاله از ابهام قرار می‌دهند.
با این وجود، آنچه از زبان برخی بازماندگان پهلوی مطرح می‌شود، تشکیل دولت ملی با تکیه بر مجلس ملی است که دراین رابطه ذکر چند نکته خالی از لطف نیست:
1- اگر مراد این طیف از تشکیل مجلس ملی، بازگشت به مجلس شورای ملی در عهد پهلوی است، باید خاطرنشان کرد، علاوه بر عدم ملی بودن این مجلس به دلیل نبود نقش مستقیم مردم و آزادی در این مجلس و نیز نفوذ و تأثیرپذیری از شخص شاه، مصوبه‌های آن قابلیت اجرا برای حکومت بر مردم را ندارد، چون مردم نقشی در آن نداشته‌اند.
2- ایشان از تشکیل کدام مجلس ملی سخن می‌گوید؟ آیا مراد او از مجلس ملی، همان مجلسی است که حزب پان‌ایرانیسم فقط به دلیل مخالفت با جدایی بحرین از ایران، حق شرکت در مجلس بعدی را از دست داد؟ یا مجلسی که پدرش آن را به توپ بست؟
3- ایشان گفته است که قانون اساسی در مجلس ملی تصویب و سپس به رفراندوم گذاشته می‌شود؛ در پاسخ به ایشان باید گفت که جمهوری اسلامی و قانون اساسی آن نیز به رفراندوم گذاشته شده و با رأی مردم به مرحله اجرای نهایی رسید؛ لذا بر خلاف مصوبات مجلس ملی در حکومت پهلوی، مردم نقش اصلی را در تصویب قانون اساسی داشته‌اند.
4- وی در بخش دیگری از انتقادات خود گفته است که با تشکیل دولت ملی، تنش‌های منطقه کمتر شده و روابط با همسایگان مانند اسرائیل به بهترین سطح خود خواهد رسید.
فارغ از ضعف‌ها و انتقاداتی که به دولت ملی در عصر جهانی‌شدن، وارد می‌شود که در کلام برخی اندیشمندان غربی مانند «هابرماس» وجود دارد،[1] ذکر این نکته لازم است که کشور ایران اگر چه در برهه‌هایی مانند دولت یازدهم و دوازدهم، سیاست همسایگی را رها کرده است؛ اما همیشه بهترین سطح روابط را با آنها داشته است. به عنوان نمونه سطح روابط تجاری با ترکیه در حال رسیدن به عدد 30 میلیارد دلار است.
5- اگر مراد ایشان، تعامل با رژیمی مانند رژیم صهیونیستی است، باید به ایشان خاطرنشان کرد که مردم ایران، حتی در زمان حکومت استبدادی پدران وی نیز، با اسرائیل در تضاد کامل بوده و اقدامات این رژیم غاصب هیچگاه مورد تأیید ایرانیان قرار نگرفته است؛ اینکه ایشان در زمانی سخن از رابطه با رژیم صهیونیستی به میان می‌آورد که آنها در دادگاه بین‌المللی به نسل‌کشی و ظلم و تجاوز متهم هستند، خود جای تعجب دارد؛ چراکه مردم ایران که خود از نسل‌کشی، ظلم و تجاوز رنج برده‌اند، هیچگاه با دولتی که سرلوحه برنامه‌هایش، این اعمال باشد، روی سازش نخواهد داشت.
علاوه بر این، اکثر تنش‌های منطقه به دلیل دخالت کشورهای غربی با استفاده از سگ هاری به نام رژیم صهیونیستی است که اگر رها شود و با او مقابله نشود، کشور ایران را تکه‌تکه و تجزیه خواهد نمود؛ امری که بارها از سوی مقامات این رژیم و گروه‌های مورد حمایت آنها مانند کومله تکرار شده است.
6- احتمال دارد که مراد ایشان از داشتن بهترین سطح از روابط با همسایگان، تکرار اقدامات و اشتباهاتی بوده است که پدران وی در تجزیه ایران داشته‌اند؟ افرادی که بخش‌های مهمی از ایران مانند بحرین، کوه‌های آرارات، دشت ناامید و... را در سیاست همسایگی، به همسایگان هدیه داده بودند!
در نهایت باید گفت، باتوجه به تجربه تاریخی حکومت و مجلس پهلوی، ایده تشکیل مجلس ملی و دولت ملی در اندیشه پهلوی و خاندان وی، هدفی جز تجزیه ایران و زیر سلطه غرب قرار گرفتن را دنبال نمی‌کند.
پی‌نوشت:
[1]. چالش‌های دولت ملی در عصر جهانی شدن، https://tssq.atu.ac.ir/article_1807.html.