برای تمرین و عادت دادن کودکان به گرفتن روزه، می‌توان آنها را تشویق کرد تا به مقدار توان خود روزه گرفته و هرگاه احساس ضعف کردند، افطار کنند.
روزه کله گنجشکی به روزه‌ای گفته می‌شود که کودکان مانند بزرگ‌سالان، به صورت تمرینی سحر و افطار می‌خوردند و نیت روزه می‌کنند، با این تفاوت که در میانه روز اندکی غذا و یا آب خورده تا گرسنگی و تشنگی به آنان آسیب نرساند.
اگرچه در منابع اسلامی، اصطلاحی که معادل روزه کله گنجشکی باشد برای این روزه تمرینی وجود ندارد، اما روایاتی وجود دارد که همین شیوه روزه گرفتن تمرینی را برای کودکان توصیه می‌کند؛ از این‌رو می‌توان گفت که « روزه کله گنجشگی » - صرف نظر از نامش - نه تنها بدعت نیست، بلکه مورد تأیید دین اسلام است.
زمان افطار روزه کله گنجشکی
بر اساس برخی روایات که در منابع معتبر وجود دارد، برای تمرین و عادت دادن کودکان به گرفتن روزه، می‌توان آنها را تشویق کرد تا به مقدار توان خود روزه گرفته و هرگاه احساس ضعف کردند، افطار کنند:
روایت اول
امام صادق(ع) از پدرشان امام باقر(ع) نقل می‌کنند: ما از کودکان پنج ساله خود می‌خواهیم تا نماز بخوانند و شما(شیعیان) از کودکان هفت ساله خود بخواهید تا نماز بخوانند. و همین‌طور هنگامی که کودکان ما هفت ساله شدند، به آنان توصیه می‌کنیم که تا حد توان خود و تا نیمه روز و یا اندکی کمتر و بیشتر روزه بگیرند و هرگاه که تشنگی و گرسنگی به آنان فشار آورد، روزه خود را باز کنند، تا کودکان به گرفتن روزه کامل عادت کرده و توانشان افزایش یابد. شما(شیعیان) نیز فرزندان خود را از نه سالگی عادت دهید که این‌گونه روزه بگیرند و هرگاه تشنگی آنها را بی‌تاب نمود، روزه خود را باز کنند.[1]
روایت دوم
امام باقر علیه السلام: پسرانتان را وقتى به سن نه سالگی رسیدند، به اندازه‌اى كه توان دارند نصف روز، کمتر یا بیشتر، به روزه وا داريد. وقتى تشنگى آنان شدید شد، افطار كنند.[2]
پی‌نوشت:
[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 3، ص 409، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[2] کافی ، ج 3، ص 409