یکی از ویژگی‌های دین اسلام، این است که برای اثبات حقانیت خود معجزه جاویدان قرآن را به همراه داشته و کار را برای پیروان خود آسان می‌کند.
رامین یکی از دوستانم هست که خیلی اعتقادی به دین و خدا ندارد، یک روز با هم نشسته بودیم و از همه جا صحبت می‌کردیم تا اینکه سر صحبت از مسائل اعتقادی باز شد. جالب است، می‌گفت من که به هر حال جهنمی هستم، پس چرا باید به خدا و یک دین خاص اعتقاد داشته باشم؟
مَن: چرا جهنمی؟ خب سعی کن بهشتی باشی. از نظر اسلام جهنمی شدن به این سادگی‌ها هم که فکر می‌کنی، نیست. اسلام می‌گوید خداوند برای بهشت بردن به دنبال بهانه می‌گردد. بر اساسِ تعالیم اسلام، گاهی خداوند، یک مسلمان را تنها به خاطر یک نماز قبول شده‌اش به بهشت می‌برد.[1] یا گاهی یک مؤمن به خاطر یک جرعه آبی که با یاد خدا نوشیده، بهشتی می‌شود.[2] یا حتی گاهی شخص به خاطر دل‌سوزی نسبت به دیگری و ناراحتی برای اینکه نتوانسته به او کمک کند، بهشتی می‌شود.[3]
در پاسخم گفت: خب من اگر مسلمان باشم و از نظر مسلمانان بهشتی باشم، باز از نظر سایر ادیان مستحق رفتن به جهنم هستم؛ زیرا آنها اسلام و اعتقادات آن را قبول نداشته و مسلمانان را مستحق رفتن به جهنم می‌دانند، پس بهتر است نه مسلمان باشم و نه متدین به ادیان دیگر؛ زیرا در هر صورت جهنمی هستم.
مَن: خب راه دیگری هم وجود دارد تا جهنمی نباشی و آن اینکه تحقیق کنی و ببینی کدام یک از این ادیان مورد تأیید خداوند است.
رامین: این همه دین و اعتقاد، من از کجا می‌توانم درباره همه آنها تحقیق کنم؟
من: اولاً: جهنم و بهشت، مسأله یک سال و دو سال نیست که زحمتِ تحقیق کردنِ درباره آن را به خودمان ندهیم. ما گاهی برای خریدن یک خانه یا وسیله نقلیه یا وسیله برقی، ماه‌ها معطل می‌شویم و از این طرف و آن طرف پرس‌وجو می‌کنیم. آیا درباره دینِ حق که با ابدیت ما گره خورده، تحقیق نکنیم؟ اگر چند نفر به ما بگویند: در فلان خیابان شخصی با اسلحه ایستاده و هرکس که رد می‌شود را می‌کشد، یا به حرف آنها اعتماد کرده و اصلاً فکر رفتن به آن خیابان را نمی‌کنیم یا لااقل تحقیق می‌کنیم که آیا این موضوع واقعیت دارد یا نه. چطور ممکن است با وجود خبر دادن هزاران نفر از کسانی که احیاناً جانشان را پای اثبات حقانیت دین و خدا فدا کرده‌اند، لااقل به خاطر خودمان و احتمال خطر بزرگ و ابدی که وجود دارد، تحقیق نکنیم؟
ثانیاً: تحقیق درباره دینِ حق کار خیلی شاقی هم نیست؛ زیرا اسلام با خودش معجزه‌ای دارد که برای اثبات حقانیتش کافی است. آن معجزه، قرآن است. اسلام می‌گوید من کتابی دارم که از جانب خداست و کسی قدرت و توانایی آوردنِ مانند آن را ندارد. اگر اهل سایر ادیان چنین معجزه‌ای که حقانیت آنها را اثبات کند، در اختیار دارند، یا آن را رو کنند و یا اگر قرآن را کتابی از جانب خدا نمی‌دانند، نوشته‌ای مانند آن را بیاورند یا لااقل سوره‌ای مانند سوره‌های آن بیاورند. اینکه در طولِ قرن‌های متمادی با وجود انگیزه‌های قوی برای دشمنی با اسلام، مانندِ قرآن توسط دشمنانِ آن آورده نشده است، خود دلیل حقانیت اسلام است؛ چراکه دشمنان اسلام می‌توانستند به جای تحمل هزینه‌های هنگفت جنگیدنِ با اسلام و مسلمانان از طریق جنگ سخت و نرم، کتابی مانند قرآن را آورده و خیالِ خود را راحت کنند. اینکه تا الآن چنین کاری را نکرده و دست به کارهای سخت‌تر و پر هزینه‌تر زده‌اند، حاکی از معجزه بودنِ قرآن و عجز آنها از مقابله با این کتاب آسمانی است.
رامین جان! ملاک برای جهنمی نبودن، پیروی از دین حقی است که با تحقیق به آن رسیده‌ایم. قضاوتِ دیگران هیچ نقشی در بهشتی و جهنمی بودنِ ما ندارد.
رامین که گویا از این پاسخ قانع شده بود، سری به نشانه تأیید تکان داده و بحث را عوض کرد.
پی‌نوشت:
[1]. برقی، المحاسن، دارالکتب الاسلامیه، ج1، ص253.
[2]. کلینی، کافی، اسلامیه، ج2، ص96.
[3]. همان، ص196.