استفاده اسلام از برخی قوانین جنگ و جهاد مانند برده‌داری، معیار مناسبی برای تشخیص نادرستی این دین الهی نیست؛ زیرا پیش از اسلام رواج داشته‌اند. نابودی سنت‌های غلط و نادرست دوران جاهلیت و همچنین دعوت عملی مردم به تحولات مثبت و ارزنده مانند ترویج شعار عدالت در جامعه، بهترین شاهد بر قداست این دین است.
ملحدان و اسلام‌ستیزان برای مبارزه با اسلام راهی جز پنهان ساختن حقیقت این دین الهی برای مخاطبان خود ندارند و بهترین گزینه برای این هدف، برداشت‌های گزینشی از تعالیم و قوانین اسلامی است. آنها ادعا می‌کنند اگر اسلام یک دین انسان‌دوستانه است، باید با قوانین و سنت‌های نادرستی مثل برده‌داری، اسارت زنان و غارت و تجاوز به اموال مردم مبارزه می‌کرد، اما نه تنها چنین نشد؛ بلکه در مواقع ضروری، اسلام به این رفتارها دستور می‌دهد.
چند نکته در پاسخ به این ادعا بیان می‌شود:
شعار و هدف اسلام، گسترش توحید و یکتاپرستی بوده و بر این هدف اصرار می‌ورزد؛ زیرا بر محور توحید و خداپرستی است که عدالت در دنیا به صورت کامل اجرایی خواهد شد. دشمنان اسلام نیز از روز نخست این نکته را به خوبی دریافتند و این زنگ خطری بود برای ثروتمندان و کسانی که از مسیر و راه بت‌پرستی و همچنین رباخواری بر دوش اقشار ضعیف جامعه قرار می‌گرفتند و هر نوع ظلم و ستمی را بر آنها روا داشتند.
شعار اسلام این است که همه انسان‌ها با یکدیگر برابر هستند و ملاک برتری و فضیلت، همان است که خدا تعیین می‌کند؛ یعنی تقوا و عمل به شریعت. گسترش روز به روز اسلام در جزیرة العرب نشان داد که این هدف اسلام به واقعیت نزدیک است و کسانی که تا دیروز مورد ظلم و ستم قرار داشتند، امروز آزادانه زندگی می‌کنند. بینی ثروتمندان به خاک مالیده شد و خانه پوشالی آنها نابود گشت.
همگان به چشم خود دیدند که پیامبر معظم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله و همچنین امیرالمؤمنین علیه‌السلام به‌عنوان جانشین آن حضرت، در مقام و جایگاه حاکم جامعه اسلامی، هیچ امتیازی برای خود قرار ندادند و برای برپایی عدالت و شعار توحید، مانند اقشار ضعیف جامعه زیست کردند.
هرچند این تحول مهم و بزرگ در میان جامعه عرب رخ داد، اما جامعه عرب گرفتار رسم‌های نادرست دیگری نیز بود؛ تنفر از دختر و زنده به گور ساختن آنها، سنتی بود که اسلام به شدت با آن مبارزه کرد و توانست آن را از جامعه محو کند.
با این حال، اسلام‌ستیز و ملحد از روی عمد و یا غفلت، نسبت به این عملکرد مهم اسلام در جامعه بی‌تفاوت است و برای مخدوش ساختن چهره اسلام، به نکاتی اشاره می‌کند که وقوع آنها در اختیار اسلام نیست و جوامع بشری به نادرستی از آنها بهره می‌برند.
اسلام با برده‌داری موافق نیست و به هر بهانه‌ای می‌خواهد که بردگان به آزادی برسند، اما آنگاه که دشمن بدون توجه به تعالیم فطری اسلام و دعوت به حق، سرزمین اسلامی را تهدید کرده و سپس به آن حمله‌ور می‌شود، به‌طور طبیعی اسلام باید از خود دفاع کرده و با دشمن سرسختانه مبارزه کند. البته در قوانین جنگ و جهاد در اسلام به‌گونه‌ای تلاش شده تا کمترین آسیب به مردم غیر نظامی و اموال عمومی وارد شود،[1] اما اسلام‌ستیز نمی‌خواهد این نکات را درک کند.
پی‌نوشت:
[1]. کلینی، محمد، الكافي، ج5، ص29، الإسلامية ؛ ابن هشام، السيرة النبوية، ج2، ص632، دار المعرفة.