یکی از شیوه‌های جنگ روانی دشمن، سوار شدن بر روی موج حوادث ناخواسته و تلخ در جامعه است. روشی که نوظهور نبوده و نمونه‌هایی از آن را می‌توان در تاریخ یافت؛ از جمله می‌توان به ماجرای گفتگوی میان عمرو بن عاص و عائشه اشاره کرد.
در جلسه‌ای عمرو بن عاص به عایشه گفت: آرزو داشتم كه تو در جنگ جمل کشته می‌شدی! عایشه گفت: براى چه این‌گونه سخن می‌گویی؟! ابن عاص گفت: چون تو بخاطر هدف خودت كشته شده و به بهشت می‌رفتی!!! و من مرگ تو را بزرگ‌ترین بهانه برای رسوایی و سرزنش عليه على قرار میدادم! [1]
یورش علیه مشروعیت یک نظام با کشته سازی و یا کشته وانمود کردن افرادی که سبب مرگ آن‌ها، اموری بی‌ربط به نظام و حکومت اسلامی است یک روش پیش‌پاافتاده و موجود در تاریخ گذشته است که در جنگ روانی و غائله آفرینی سال 1401 نیز از آن استفاده شد. رهبر معظم انقلاب در سخنانی در همان ایام فرمودند: « اگر قضیه دختر جوان هم نبود حادثه دیگری به وجود می‌آوردند... من به صراحت می‌گویم این اغتشاش‌ها و ناامنی‌ها، طراحی آمریکا و رژیم غاصب و جعلی صهیونیستی بود و حقوق‌بگیران آن‌ها و برخی از ایرانی‌های خائن در خارج به آن‌ها کمک کردند »[2]
این عبرت تاریخی و یقینی بودن «طراحی دشمن» و گردانندگی آنان در پس اتفاقات درون جامعه اسلامی، متأسفانه از سوی برخی افراد نادیده گرفته می‌شود، و بدتر اینکه به تعبیر رهبری حتی حساس هستند و سینه سپر می‌کنند به‌طوری‌که انواع تحلیل‌ها و لفاظی‌های مغلطه‌آمیز را نیز به کار می‌گیرند تا بگویند کار خارجی‌ها نیست!
فارغ از ستون پنجم دشمن و پروژه بگیران وابسته به نهادهای اطلاعاتی دشمن، برخی از این افراد کسانی هستند که نمی‌توان آنان را دشمن آگاه و در کمین نشسته دانست بلکه کسانی هستند که در سیاست عمق و بینش فکری عمیق را نداشته و به جای اظهارات پخته و آرامش‌بخش که نیاز کشور در آن شرایط بود به تنش و ابهام موجود دامن زدند!
آن‌ها منتظر نشدند تا ابعاد ماجرا روشن شود و با ستابزدگی و بلافاصله بعد از فوت مهسا امینی نوک پیکان حمله خود را به سمت نظام اسلامی نشانه گرفتند. متأسفانه باید گفت برخی از آن افراد بدون اصلاح در مواضع خود در مسئولیت‌های رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی در دولت جدید قرار گرفته‌اند.
این یک سؤال اساسی است که بخش مهمی به نام اطلاع‌رسانی که سکوی ارتباط دولت با مردم است چرا باید به صورت مرتب در اختیار فتنه گران و یا همراهان آنان قرار بگیرد آیا هدایت این افراد به سوی مناصب خاص، با یک هماهنگی پیشینی و برای هدف خاصی صورت می‌گیرد؟
با عبور از این نگرانی باید دلسوزانه گفت که این درس تکراری از تاریخ، امروز پیش روی رئیس‌جمهور محترم است. لازم است آقای پزشکیان که مأنوس با نهج‌البلاغه نیز است، این درس دشمن‌شناسی و روش‌های دشمنی را از دوران حکومت امیرالمؤمنین گرفته و به‌عنوان یک شاخص در انتخاب همکاران به وزیران و معاونین خود ابلاغ کند تا مبادا محکوم به تکرار تاریخ شوند و فرصت کوتاه خدمت را به خاطر حاشیه‌سازی برخی افراد از دست ندهد.
پی‌نوشت:
[1]ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ج6، ص322.
[2] پایگاه مقام معظم رهبری، https://B2n.ir/z04990