رهروان ولایت ـ از آغاز خلقت تاکنون همواره دنیا یاد بزرگ مردانی را در سینه خود نگاه داشته است که سرنوشت‌ساز ملت‌ها بوده‌اند. مردانی که شجاعت غیرتشان آوازه گوش زمانیان بوده و هست؛ مردانی که ابهت نگاهشان همچنان باقی است وهم چنان نرمی صدای آسمانی آن‌ها گوش زمانه را نوازش می‌دهد. مردانی که زندگی‌شان سرشار از معارف ناب اسلام محمدی است خلاصه مردانی که شناخت آن‌ها نیازمند گذشت سال‌ها و قرن‌های متوالی است.
ولی تنها معرفت به انسان‌های بزرگ و آسمانی راهگشای ما نیست؛ بلکه عمل و تبعیت از رفتارها و کردارهای آنان برای رشد و پیمودن راه سعادت حیاتی است. [1]
سیره پیامبر اکرم وعلی الخصوص زندگی حضرت علی(علیه السلام) و فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها) نشان می‌دهد که با توجه به روحیه مقاوم مرد و روحیه ظریف زن، مناسب است که مرد کارهای بیرون از منزل را به عهده بگیردو زن کارهای منزل را انجام دهد، زیرا این امر باعث می‌شود که زن به خاطر کارهای سخت بیرون از منزل روحیه‌اش کمتر آسیب ببیند، روحیه زن دارای ظرافت است و تحمل سختی و مشکلات خارج از خانه را ندارد، همچنین کارهای بیرون از خانه چه‌بسا باعث می‌شود، زن با مردان نامحرم روبه‌رو شود اما کارهای خانه این‌چنین نیستند.
«عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ: دَخَلَ عَلَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ ص وَ فَاطِمَةُ جَالِسَةٌ عِنْدَ الْقِدْرِ وَ أَنَا أُنَقِّي الْعَدَسَ قَالَ يَا أَبَا الْحَسَنِ قُلْتُ لَبَّيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ اسْمَعْ مکّی وَ مَا أَقُولُ إِلَّا مَنْ أَمَرَ رَبِّي مَا مِنْ رَجُلٍ يُعِينُ امْرَأَتَهُ فِي بَيْتِهَا إِلَّا كَانَ لَهُ بِكُلِّ شَعْرَةٍ عَلَى بَدَنِهِ عِبَادَةُ سَنَةٍ صِيَامٍ نَهَارُهَا وَ قِيَامٍ لَيْلُهَا»
حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:«رسول مکرم اسلام (صلی الله علیه وآله)وارد منزل ما شد در حالی که حضرت فاطمه نزد دیگ نشسته بود و من هم عدس پاک می‌کردم، با دیدن این صحنه رسول خدا فرمود: ای ابوالحسن گفتم: بله یا رسول‌الله. پیامبر فرمودند: این مطلب را از من بشنو و بدان که من سخنی نمی‌گویم مگر اینکه از جانب پروردگارم هست. هر مردی که همسرش را درکارهای خانه کمک کند خداوند برای هر دانه مویی که در بدنش هست ثواب عبادت یک سال می‌دهد درحالی‌که روزهایش روزه و شب‌هایش به نماز مشغول بوده است.»[2]
همچنین آن حضرت در ادامه فرمودند: «وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا أَعْطَاهُ اللَّهُ الصَّابِرِينَ وَ دَاوُدَ النَّبِيَّ وَ يَعْقُوبَ وَ عِيسَى ع يَا عَلِيُّ مَنْ كَانَ فِي خِدْمَةِ الْعِيَالِ فِي الْبَيْتِ وَ لَمْ يَأْنَفْ كَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى اسْمَهُ فِي دِيوَانِ الشُّهَدَاءِ وَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ ثَوَابَ أَلْفِ شَهِيدٍ وَ كَتَبَ لَهُ بِكُلِّ قَدَمٍ ثَوَابَ حِجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ
یاعلی، کسی که در کارهای خانه در خدمت همسرش باشد و از انجام آن‌ها تکبر نورزد و آن را کسرشان نداند، خداوند اسم او را در دیوان نام شهدا ثبت می‌نماید.
یا علی مردی که در منزل کمک زنش نماید، خداوند برای هرروز و هر شبش، پاداش هزار شهید به او می‌دهد و برای هر قدمی که برداشته است ثواب یک حج و عمره به او خواهد داد».[3]
حضرت در ادامه فرمودند: «یا علی مردی که در امور منزل همسرش را یاری دهد، خداوند برای هر رگی که دربدنش هست شهری در بهشت به او خواهد داد».[4]
این‌همه ثواب برای کار منزل از باب لطف و تفضل حضرت حق‌تعالی است تا با این پاداش‌های فراوان مردان توجه بیشتری به همسرانشان نمایند و در سایه این توجه محبت و گرمی و نشاط جایگزین نزاع وسردی گردد.
هنگامی‌که زن و مرد کار منزل را از بهترین عبادات دانستند در خدمت به یکدیگر گوی سبقت را از هم می‌ربایند و در چنین فضایی به‌جای شیطان، خداوند حکومت می‌کند و دیگر از اختلاف و ناراحتی و اضطراب طلاق که از شگردهای شیطان است خبری نیست.
یکی از ویژگی‌های امام بزرگوار ما در برخورد با مسائل خانواده، حرمت نهادن و درک شخصیت همسر بود، یعنی همسر را به‌عنوان خدمت کار یا عنصری که باید تدارکات و خدمات خانه را عهده‌دار شود، نمی‌دانست، بلکه همسر را یک همراه، هم راز و چه‌بسا یک هم‌فکر می‌دانستند. بارها شنیده‌اید که ایشان، هیچ‌گاه به همسرشان فرمانی ندادند.
ایشان همواره در کارهای خانه همکاری می‌کردند، اگر عکس‌های امام را مرور کنیم، عکسی معروف که نظر همگان را به خود جلب می‌کند، همان‌که امام در کنار سماور مشغول ریختن چای هستند این عکس گویای این امر است که امام در کارهای خانه کمک می‌کردند.
... خانم (همسر امام) تعريف ميكردند كه وقتي دكمهاي از پيراهن امام ميافتاد، می‌گفتند: می‌شود اين را بدهيد بدوزند؟
نميگفتند: خودت بدوز و احیاناً اگر روز بعد دوخته نشده بود، نميگفتند: چرا ندوختهايد؟ بلكه ميگفتند
ـ كسي نبود بيايد بدوزد؟
امام تا آخر عمرشان هرگز به خانم نگفتند: «يك ليوان آب به من بده.» اما خودشان مكرر اين كار را براي خانم انجام ميدادند. مثلاً ميدانستند خانم فراموش ميكنند قرصشان را بخورند و آن را به‌این‌ترتیب يادآوري ميكردند. ...
خانم می‌گفتند كه چون بچه‌ها شب تا صبح گريه می‌کردند و ايشان مجبور بودند تا صبح بيدار بمانند، امام شب را تقسيم كرده بودند. مثلاً دو ساعت ايشان بچه‌ها را ساكت ميكردند و خانم ميخوابيدند و بعد دو ساعت خودشان ميخوابيدند و خانم بچه‌ها را نگه ميداشتند. روزها كه مشغول درس و بحث بودند، فرصتي زیادی براي نگهداري بچه‌ها نداشتند..
فرزندانشان تعريف ميكردند كه امام با آن‌ها بازي ميكردند. يعني بعد از تمام شدن درس ساعتي را به بازي با بچه‌ها ميپرداختند و به‌این‌ترتیب به خانم در كار تربيت بچه‌ها كمك ميكردند..
امام به پسر و نوههايشان القا ميكردند كه از زنشان انتظار كار نداشته باشند و اگر کارکردند، محبت كردهاند. البته به دخترها نيز توصيه ميكردند كه كار كنند[5]
منابع:
[1] دو شرط اساسی در انتخاب همسر
[2] جامع الأخبار (للشعيري) نويسنده: شعيري، محمد بن محمدص 102
[3]همان
[4]همان
[5]پا به پاي آفتاب، ج 1، از خاطرات خانم فاطمه طباطبايي، ص 170، 173 و 174.
نظرات
سلام علیکم
بسیار عالی
امیدوارم امام امّت نظری هم به ما کنن ...