چه صفایی داره روزه حاجت توی مدینه.

روزه حاجت یکی از روزه‌های مستحب است. شاید بخاطر نام این روزه به ذهن خطور کند، هر کسی این روزه را می‌گیرد می‌خواهد به حاجتش برسد اما اینگونه نیست. روزه حاجت یکی از اعمال مستحبی است برای کسی که توفیق تشرف به مدینه را پیدا کرده است. و برای هر شخصی نیست که حاجتی دارد و بوسیله روزه بخواهد حاجتش برآورده بشود.
همانطوری که می‌دانید اکثر کاروانها در مدینه بیش از هف روز نمی‌مانند و قاعده کلی بر اساس نظر مشهور فقهاء این است، کسی که مسافر است حرام است روزه بگیرد. اما در مورد مدینه این حکم استثنایی دارد. و روزه حاجت گرفتن در این شهر مستحب می‌باشد. البته بعضی قائل به کراهت روزه در سفر می‌باشند. اما بنابر این نظر هم روزه حاجت در مدینه مستحب است.
روزه حاجت عبارت است از گرفتن سه روز (روزهاى چهارشنبه، پنج شنبه و جمعه) روزه و خواستن حاجت خود از خداوند در روز سوم. در حدیث صحیحی ابن عمار از امام صادق علیه السلام نقل می‌کندکه مضمون آن چنین می‌باشد: «اگر در مدینه بودی سه روز را روزه بگیر، اولین روز را چهارشنبه قرار بده و شب چهارشنبه را در کنار ستون ابولبابه( معروف به ستون توبه که ابولبابه خود را به آن بست و توبه کرد تا پذیرفته شدن توبه او توسط پیک حق به پیامبر اطلاع داده شد). روز پنج‌شنبه را روزه بگیرد و نزدیک ستونی که نزدیک مقام پیامبر و مصلای نماز جمعه پیامبر برود، و شب و روزش در کنار آن نماز بخواند و روز جمعه را روزه بگیرد. و در این سه روز جز به حد ضرورت صحبت نکند و نخوابد. و حود وسپاس ثنای خدا را در روز جمه بجا بیاورد، و بر محمد و ال محمد صلوات بفرست و حاجت خود را بخواهد. حضرت دعایی را نیز بعد از حاجت تجویز کردند».[1]
البته شیخ مفید که از بزرگان شیعه است روزه حاجت را در غیر از حرم نبوی یعنی در سائر مشاهد مشرفه مستحب می‌دانند.[2]
در میان فقهای شیعه بعضی مانند آیت الله خویی روزه گرفتن در روزهاى چهارشنبه، پنج شنبه و جمعه را افضل دانسته‌اند. اما بعضی احتیاط را در انجام این روزه‌ها در روزهای مذکور دانسته‌اند.[3]
.............................................................
پی‌نوشت‌ها:
[1] وسائل باب11 از ابواب زیارت حديث اول از كتاب حج
[2] کتاب مقنعة ص۳۵۰
[3] منهاج الصالحین ایت الله خویی ج۱، ص۲۷۴
منبع: فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۱۸۳.