چکیده:امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) دومین پیشوای شیعیان، اولین ثمره و گوهر پاک علی(علیه‌السلام) و فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) در نیمه ماه مبارک رمضان به دنیا آمد.ایشان از همان زمان کودکی بقدری مورد توجه رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌واله) قرار گرفته بودند که اصحاب نیز از این همه توجه متعجب بودند. و ما در این نوشتار به بیان گوشۀ کوچکی از مقام و منزلت این بزرگوار در نزد خداوند سبحان و اولین شخصیت عالم خلقت پیامبر اکرم می‌پردازیم که تمامی آن را از احادیث صحیح و معتبر اهل سنت بیان می‌نماییم.
امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) دومین پیشوای شیعیان، اولین ثمره و گوهر پاک زندگی مشترک تنها زوج معصوم عالم یعنی امیرالمومنین(علیه‌السلام) و فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها) در نیمه ماه مبارک رمضان به دنیا آمد. ایشان از همان زمان کودکی به قدری مورد توجه رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌واله) قرار گرفته بودند که اصحاب نیز از این همه توجه متعجب بودند. و ما در این نوشتار به بیان گوشه‌ی کوچکی از مقام و منزلت این بزرگوار در نزد خداوند سبحان و اولین شخصیت عالم خلقت پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌واله) می‌پردازیم که تمامی آن را از احادیث صحیح و معتبر اهل سنت بیان می‌نماییم:
در فضیلت امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) و هم‌چنین سایر اهل بیت(علیهم‌السلام) همین بس که قرآن کریم در موردشان می‌فرماید:«إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا[احزاب/33] خدا فقط مىخواهد آلودگى را از شما خاندان[پيامبر] بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند». عایشه در تفسیر این آیه می‌گوید: «یک روز صبح پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌واله) در حالی‌که عبای سیاه رنگی بر تن داشتند (از منزل) خارج شد، پس حسن بن علی بر او وارد شد و او را داخل کرد، سپس حسین آمد پس او را نیز با خود داخل کرد، سپس فاطمه(سلام‌الله‌علیها) آمد، پس او را نیز داخل کرد و سپس علی(علیه‌السلام) آمد و او را نیز داخل کرد؛ سپس فرمودند: «همانا خداوند اراده کرده است که از شما اهل بیت، پلیدی را محو کند و شما را مطهر قرار دهد».[1]
همین یک آیه در برتری و فضیلت امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) بر سایر افراد بس است و برای اهل حق و حقیقت نیازی به ادله دیگری نیست، امّا برای آن‌که جای هیچ‌گونه تردید و شبهه‌ای باقی نگذاریم، روایات نبوی در صحاح سته و دیگر کتب معتبر اهل سنت نیز بیان می‌کنیم:
براء بن عازب گوید: حسن بن علی(علیه‌السلام) را سوار بر گردن پیامبر دیدم در حالی‌که حضرت میفرمودند:« بار خدایا همانا من او را دوست دارم پس تو نیز او را دوست بدار».[2]
«بخارى» در صحیح خود از «ابو هريره» نقل مىكند: یک روز پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌واله) فرمود: حسن(علیه‌السلام) را به نزد من بیاورید. بعد از آمدن او رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌واله) او را به سينه چسبانيد و بوسید و فرمود: «پروردگارا، من حسن را دوست دارم، تو هم او را دوست بدار و هر كسى كه او را دوست مىدارد، دوست بدار».[3]
عايشه نیز روايت مىكند كه رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌واله) حسن (علیه‌السلام) را مىگرفت و به سينه مىچسبانيد و مىفرمود: «پروردگارا، اين بزرگوار، فرزند من است؛ من او را دوست مىدارم، تو هم او و دوستانش را دوست بدار».[4]
بسیاری از علمای اهل سنت این روایت را در کتب خود آورده‌اند که رسول خدا(صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله) فرموده است: «حسن و حسين(علیهماالسلام) سرور جوانان بهشت هستند».[5]
تمامی این فضائل و محبوبیت در نزد رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌واله) گوشه‌ای از فضائل و جایگاه بسیار ارزشمند حضرت در قلب نظام هستی است که کسی را توان انکار این مقام و شأن و منزلت نمی‌باشد.
------------------------------------------------
پی‌نوشت
[1]. صحیح مسلم، حدیث 2424، ص 1049.
[2]. همان، کتاب فضائل الصحابة، حدیث 2422، صفحه 1048.
[3]. صحیح بخارى،كتاب لباس، باب سخاب براى كودكان(به نقل از کتاب فضائل پنج تن در صحاح ششگانه اهل سنت، ج4، ص 177)؛ مسنداحمدبن حنبل، ج2، ص331.
[4]. كنز العمال ج7،ج 105.
[5]. صحيح ترمذى، ج2، ص306؛ مسند احمدبن حنبل،ج3، ص82؛ تاریخ بغدادی، ج9، ص231؛ خصائص نسائی، ص36.