چکیده:گستاخی‌ها و جسارت‌های ابن تیمیه به ساحت مقدس امیرالمؤمنین(عليه‌السلام) به قدری زیاد است که(نستجیربالله) نسبت کافر دانستن علی(عليه‌السلام) توسط ناصبی‌ها را تایید می‌کند و استدلالهایشان را بر کفر حضرت صحیح می‌داند و جنگ‌های حضرت را برای ریاست طلبی و ولایت بر مردم می‌خواند.
بنیان و شالودۀ فکری «ابن تیمیه» پدر فکری فرقه ضاله و جعلی «وهابیت» از بغض و کینه خاندان نبوت تشکیل یافته است. با اندکی مطالعه کتاب «منهاج السنة النبویه» او می‌توان به این مسأله پی برد که پایه و زیربنای نظرات و فتواهای او، بر اساس عداوت و دشمنی با امیرالمومنین(عليه‌السلام) شکل گرفته است.
خود ابن تیمیه و بزرگان اهل سنت، چنان مقام و قداستی برای صحابه پیامبر اکرم(صلى‌الله‌عليه‌وآله) قائل هستند که اگر بگوییم آنها را معصوم می‌دانند، اغراق نکرده‌ایم و گزاف نگفته‌ایم. اگر از تمام مقامات و جایگاه عظیم امیرالمونین(عليه‌السلام) نزد خداوند و رسول اکرم(صلى‌الله‌عليه‌وآله) صرف نظر کنیم، حداقل او که از نزدیک‌ترین صحابه پیغمبر بود؟! پس چرا وقتی نوبت به علی بن ابی طالب(عليه‌السلام) می‌رسد، ابن تیمیه این‌چنین به حضرت جسارت و توهین نموده و کارهای ایشان را خلاف قرآن و سنت قلمداد می‌کند.
گستاخی‌ها و جسارت‌های ابن تیمیه به ساحت مقدس امیرالمؤمنین(عليه‌السلام) به قدری زیاد است که(نعوذبالله) کافر دانستن امیرالمومنین(عليه‌السلام) توسط ناصبی‌ها را تایید می‌کند و استدلالهایشان را بر کفر حضرت صحیح می‌داند و جنگ‌های حضرت را برای ریاست طلبی و تلاش برای حکومت بر مردم می‌خواند.
ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه می‌نویسد: «به اين روافض(شیعه) گفته می‌شود که اگر ناصبي‌ها به شما بگويند که علی(عليه‌السلام) خون مسلمانان را حلال دانست و با ايشان بدون دستور خدا و رسول او برای رياست خودش جنگيد و حال آن‌که رسول خدا(صلى‌الله‌عليه‌وآله) فرموده‌اند : «فحش دادن به مسلمان سبب فسق است و جنگ با او کفر» و فرموده است : «بعد از من دوباره در حالی‌که کافر شده‌ايد باز نگرديد، چون عده‌ای از شما گردن ديگری را می‌زند»، پس علی(علیهالسلام) بدين سبب کافر است، دليل شما(رافضه) در جواب دليل ايشان (نواصب) قوی‌تر نخواهد بود؛ زيرا رواياتی‌که ايشان به آنها استدلال کرده‌اند، صحيح است».[1]
او در قیاس بین جنگ‌های امیرالمومنین(عليه‌السلام) و خلفا می‌گوید:« و علی(عليه‌السلام) جنگيد تا از او اطاعت کنند و بتواند در جان و مال مردم تصرف کند؛ پس چگونه اين را جنگ براي دين قرار می‌دهيد؟ ولی ابوبکر با کسانی جنگيد که از اسلام مرتد شده بودند و نيز با کسانی‌که آن چه را خدا واجب کرده بود ترک کرده بودند؛ تا فقط خدا و رسولش اطاعت شوند؛ و اين جنگ(جنگ‌های حضرت) برای دين نبود».[2]
او در جای دیگری می‌گوید:«حقیقت این است که علی(علیهالسلام) برای ولایت بر مردم می‌جنگید، و به همین دلیل جمعیت زیادی را کشت و در زمان حکومتش هیچ جنگی با کفار نداشت و هیچ سرزمینی از آنها را فتح نکرد و در آن زمان برای مسلمانان هیچ افزایش خیری نبود».[3]
پاسخ سخن ابن تیمیه
1. چنان‌که قبلا بیان شد، این قرآن کریم است که در آیۀ :«إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هاد [رعد/7] به درستی که تو فقط بيمدهندهاى؛ و براى هر گروهى هدايت كنندهایست» و «وَ الَّذِي جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ [زمر/ 33] امّا كسى كه سخن راست بياورد و كسى كه آن را تصديق كند، آنان پرهيزكارانند»، امیرالمؤمنین(علیهالسلام) را رهبر و صدیق معرفی می‌نماید.[4] در حقیقت باطل و گم‌راه کسی است که در مقابل حضرت بایستد و با او جنگ نماید.
2. جنگ‌های علی بن ابی طالب(عليه‌السلام) به دستور پیامبر اکرم(صلى‌الله‌عليه‌وآله) صورت گرفته است. چنان که این روایت به طرق‌های مختلف و از راویان متعدد نقل شده است که رسول اكرم(صلى‌الله‌عليه‌وآله) به على بن ابي‌طالب(عليه‌السلام)دستور داد تا پس از رحلتش، با ناكثان و قاسطان و مارقان، نبرد كند.[5]
3. هر سه جنگ جمل، صفین، نهروان، جنگ‌های تحمیل شده بر امیرالمومنین(عليه‌السلام) بود و حضرت به اختیار و از روی رضایت به هیچ یک از این جنگ‌ها تن نداد و در هر سه جنگ حضرت با فرستادن پیک‌های متعدد و با صلح و مدارا و تلاش‌های فراوان در صدد جلوگیری از جنگ بود. در نهایت در جنگ جمل، طلحه، زبیر و عایشه و در جنگ نهروان این خوارج بودند که آغاز کننده جنگ بودند. به دلیل عدم اطاله کلام خوانندگان عزیز را به این مطلب ارجاع می‌دهم.
بنابراین ابن تیمیه با این سخنان بزرگ‌ترین منافق است که هیچ درکی از دین به غیر از تعصب، حقد و کینه نداشته و می‌توان به او لقب شیطان رجیم را داد، چرا که علمای هم عصرش نیز به دلیل همین نظرات و فتاواهای عجیب، او را رانده و ترک کرده‌اند و به قتل او حکم دادند.
__________________________________________________________
پی‌نوشت
[1]. منهاج السنة ، ج 4 ، ص 499.
[2].همان، ج 8 ، ص 330.
[3].همان ج6 ص 191.
[4]. برای اسناد این آیات به این مطلب مراجعه شود.
[5].مستدرك حاكم ، ج3، ص139؛ تاريخ بغداد خطيب بغدادى، ج 8، ص340 و ج 13، ص 186؛ اسد الغابة ابن اثير، ج 4، ص 32و 33؛ كنز العمال متقی هندی، ج6، ص88؛ الرياض النضرة محب طبری، ج2، ص 240؛ هيثمى در مجمع ، ج9، ص 235؛ سيوطى در الدّر المنثور ذيل تفسير آيه «فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَسوره زخرف/ 41».
نظرات
پاسخ های شما برایم قانع کننده نبود.
بنظرم این مطالب را هم اضافه نمائید.
چرا علی ع را امیرالمومنین می نامند. چه کسی این لقب را به ایشان دادند.
آیه تطهیر در شان چه کسی نازل شده است؟
اگر علی ع برای حکومت جنگ می کرد آیا شب لیله المبیت را فراموش کرده اید. یک نفر باید زنده بماند و بعد حکومت کند.
آیا سخت ترین جنگ پیامبر ( جنگ احد) را فراموش کرده اید. چه کسی ایستاد و از پیامبر دفاع کرد و چه کسانی فرار کردند.
اگر همه دلایل حقانیت علی ع را فراموش کنیم، از یکی از دلایل واضح او دختر رسول خداست که مورد تائید تمام مسلمانان بوده و هست. دختر پیامبر چرا شبانه دفن شد و از دست چه کسانی ناراحت بود.
در جنگ خیبر وقتی مرحب یهودی پهلوان آنها آمد چه کسی جز علی ع جرات رویارویی با او را داشت. باز هم می گویم یک نفر باید زنده بماند و بعد حکومت کند.
با سلام و احترام به شما عاشق و شیفته علی. بله در باب فضایل و آیاتی که در شان امیرالمومنین نازل شده سخن های بسیاری است و ما در این جا در هر پست به دلیل طولانی نشدن مطلب ناچاریم که به یک بعد از ابعاد شخصیتی حضرت بپردازیم . آری آیه تطهیر، شب لیله المبیت و .... هریک بهترین مصداق برای حقانیت امیرالمومنین است که جمع همه اینها ده ها جلد کتاب می شود که بیان آن در یک مقال نمی گنجد.
برای مطالعه بیشتر به این پستها در پروفایل این حقیر هم می‌توانید مراجعه فرمایید:
«ابن تیمیه» علم و عدالت امیرالمومنین را نیز انکار می‌کند!
سیمای امیرالمومنین و خلیفه اول در حادثه لیلة المبیت
امیرالمومنین هادی و صدیق اکبر امت اسلامی
امیرالمؤمنین رهبر امت اسلامی در قرآن
امروزه عمل ابن تیمیه همین داعشه