یکی دیگر از اسم هایی که خداوند متعال خودش را در قرآن با آن توصیف کرده «مهیمن» است؛ قرآن در سوره حشر آیه 23 می فرماید: «هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِكُونَ». در این جا باید دید معنای «مهیمن» چیست؟ در این که ریشه آن چیست، بین مفسرین و لغویون دو قول وجود دارد؛ بعضی آن را از ماده «هیمن» دانسته اند كه به معناى مراقبت و حفظ و نگاهدارى است، و بعضى دیگر آن را از ماده «ایمان» مى دانند كه همزه آن به «ها» تبدیل شده و به معناى آرامش بخشید است. آیت الله مکارم شیرازی مهتقد است: معنای اول مناسب تر است، لذا این جا «مهیمن» یعنی: او حافظ و نگاهدارنده و مراقب همه چیز است. (تفسیر نمونه، ج23، ص: 553) که به نظر می رسد منظور امور دنیوی باشد، یعنی: خداوند متعال حافظ و نگهدارنده دنیا و همه اشیاء است.
مطابق این معنا خداوند متعال حافظ و نگهدار ماست؛ موید این سخن آیه ای از خود قرآن است، قرآن در سوره یوسف آیه 64 می فرماید: «فَاللَّهُ خَیْرٌ حافِظاً وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِین» یعنی: و خداوند بهترین حافظ و ارحم الراحمین است. این مطلب، نکته بسیار عالی و ارزشمندی است که توجه به آن می تواند در زندگی ما بسیار موثر باشد، بله ما باید در همه حال و در هر سختی و مشکلی خداوند متعال را حافظ و نگهدار خود ببینیم و بر او توکل کنیم و بدانیم که خدا حافظ و نگه دار ماست و از غیر او کاری بر نمی آید. درست مثل کسی که چندین محافظ قدرتمند داشته باشد که او را از دشمنان محاقظت کنند.