چکیده: امام خمینی(ره) روح‌اللهی بود که روح را به این سرزمین دمید و مصداق روشن جاء الحق و زهق الباطل گردید.
بازگشت واژه‌ی متفاوتی ست، بازگشت از جنس ماست مانند آمدن نیست، بازگشت آمدن انیس است، آمدن پاره‌ی جدا از پیکر امت اسلام، بازگشت از جنس چشم انتظاران است، کسی که برمی‌گردد خودش را از ما جدا نمی‌داند با ما بوده است، او هم از اسلام و ایران جدا نبود.
هرچند که ۱۵ سال از مأمنش دور بود،[1] او در این دوری، دور نبود، او همگام بود با انقلابیون، او همگام بود با قطره‌قطره خون شهدا، او همگام بود با قطره‌قطره اشک مادران شهدا. در رنج گفتارهایش گفت، در کنار قبور رهروانش گفت: ما در این مدت مصیبت‌ها دیدیم، مصیبت‌های بسیار بزرگ و بعضی پیروزی‌ها حاصل شد که البته آن هم بزرگ بود، مصیبت‌های زن‌های جوان مرده، مردهای اولاد از دست داده، طفل‌های پدر از دست داده.[2] او همانی بود که خودش گفت، او روح‌اللهی بود که روح را به این سرزمین دمید، او همان کسی بود که برگشت .
و او مصداق روشن جاء الحق و زهق الباطل (حق آمد و باطل نابود شد)[3] بود که در سرزمین ما نورافشانی کرد.
______________________________
پی‌نوشت:
[1] http://www.tebyan.net/Weblog/Yazahrra/post.aspx?PostID=47657
[2] http://www.cgie.org.ir/fa/news/114877
[3] سوره ۱7: الإسراء آیه 81 (وَقُلْ جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا) و بگو حق آمد و باطل نابود شد آرى باطل همواره نابودشدنى است.