نمی تونستم خودم رو قانع کنم که در رثای شما چیزی ننویسم. درسته که این روزها میشه سوژه های جور واجوری برای نوشتن پیدا کرد اما نمک نشناسی است اگر در غم فراقت، حتی از چند سطر هم دریغ کنیم.
بانوی مجاهد! «علی اکبر» تو به جبهه رفت، جهاد کرد و در سال 1360 به شهادت رسید. مجاهدت او تمام شد؛ اما مجاهدت تو همچنان ادامه داشت تا اینکه در شامگاه چهارم اسفند، به فرزند شهیدت پیوستی.1
بانو «شهربانو شیرودی»! شما براى خدا فرزندت را به جبهه فرستادی و براى خدا در مقابل مصیبت فقدانش صبر كردی. تو به معنای واقعی، "زنده یاد" هستی چون «یاد پدران و مادران شهدا مثل یاد خود شهدا همیشه زنده است.»2
تو چنان فرزند پاک و صالحی تربیت کردی که رهبرمان در سال های دفاع مقدس و در پایگاه هوایی کرمانشاه، به او اقتدا می کند و نماز می خواند.3
حتما خیلی آرام شدی وقتی شنیدی امام راحل (رحمه الله) بعد از شنیدن خبر شهادت علی اکبر، با حالی منقلب و چشمی اشکبار فرمود: «شیرودی آمرزیده است.»4
دغدغه ی فرزندت و توصیه ی خودت، پیروی از «ولایت فقیه» بود و تا آخر هم پای حرفتان ایستادید. ای کاش ذره ای از معرفت تو و پسرت، نصیبمان گردد.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
1- مقام معظم رهبری: «این جوانى كه جبهه رفت و شهید شد، فقط خودش نبود كه مجاهدت كرد...شما هم كه مادر او هستید، مجاهدت كردید كه او رفت...هر كسى هم كه به او علاقه دارد، مجاهدت مى‌كند. و شگفتا كه این مجاهدتها تمام هم نمى‌شود! خود او به جبهه مى‌رود، مدّتى ایستادگى مى‌كند، صبر مى‌كند، جهاد مى‌كند و به شهادت مى‌رسد. مجاهدت او تمام شد؛ اما مجاهدت این مادر، ادامه دارد. مجاهدت این پدر، ادامه دارد. صبر اینها مجاهدت اینهاست.» (در جمع خانواده شهدا / 5مهر1377)
2- مقام معظم رهبری / سوم خرداد 1388
3- به نقل از «محمد علی میرزایی» یکی ازخلبانان هوانیروز و همرزم شهید شیرودی / نشریه قدر،شماره 18
4- خبر شهادت شهید شیرودی را «شهید فلاحی» به امام می دهند و این حالت و عبارت امام را هم شهید فلاحی نقل کرده است.