اعتقاد به معاد

بیان حجت‌الاسلام دانشمند درباره ضرورت معاد و چارچوب اخلاقی و اجتماعی حاصل از اعتقاد به روز قیامت

خداوند در قرآن می‌فرماید: اگر به معاد و قیامت باور ندارید، زندگی را به محتضری که در حال جان دادن است برگردانید! چه ارتباط منطقی بین عدم باور به معاد و برگرداندن جان محتضر وجود دارد؟!

یکی از اصول دین که در عرفان‌ها و در معنويت‌هاي جديد كاملاً مورد هجمه و انکار است، اصل معاد می‌باشد. این جریانات عرفانی اصلاً به عالم رستاخيز (معاد) باور ندارند و به جاي آن اصلي به نام «كارما» دارند كه از داخل تناسخ در‌مي‌آيد.

گروهى از حکما و عرفا به هر دو معاد جسمانی و روحانی معتقدند و مى گویند: روح در سراى دیگر به بدن بازگشت مى کند. آیات قرآن از نظریه اخیر پشتیبانى مى کند و قرآن به روشنى گواهى مى دهد معاد انسان ها روحانى و جسمانى است.

خلاصه: اینکه عده‌ای معاد را غیر قابل باور می‌دانند به خاطر عظمت و سختی انجام آن است. با به یاد داشتن قدرت بی‌انتهای الهی هیچگاه برپایی معاد را موهوم نخواهیم دانست.

گروهی یاد قیامت را به این خاطر که همراه با خوف و ترس است، برای زندگی انسان مضر دانسته اند. حال آنکه اندیشه قیامت بیشتر امیدوار کننده است و اثر تربیتی بسیار خوبی برای انسان به همراه دارد.

دنیا مجموعه‌ای لحظه‌های نه گذشته و نه آینده، بلکه همین الآن است که نَفَس به نَفَس ما را به سمت مرگ و شروع آخرت ابدی روانه می‌کنند. دنیا، خودش دلیلی بر وجود آخرت است. کمی بیاندیشیم...!

چکیده: حدود یک سوم قرآن کریم درباره معاد است. اینها بیانگر آثار ویژه ایمان به معاد در زندگی انسان و نقش این اعتقاد در سعادتمندی است.

چکیده: اگر در جاده جوانی خود را مجهز به ترمز تقوا، خویشتن داری، و علم و آگاهی نماییم در ریزش گناه با مشکل مواجه خواهیم شد.

چکیده: عدم توجه به دستگیری و کمک به فقیران، عذاب قیامت را در پی دارد.