مطالب دوستان Beni

سلام خدمت شما کاربر محترم ضمن سپاس از همراهی شما سوال فرمودید که عادت به مطالعه در شب دارید و روز رو می خوابید. بخاطر یک ذهنیت که در قران آمده که خداوند شب را زمان آرامش قرار داده، اینطور فکر می کنید که اگر کسی بر خلاف این قضیه عمل کند گناه کرده! اما جواب این است که خیر، مطالعه شب هنگام شما هیچ مشکلی نداره ضمن اینکه شما به این رویه عادت کردید و عادت کردن، طبیعت دوم آدمی است که هر کسی ممکنه به شرایط خاصی عادت کنه، و چون بهش عادت دارید ترک اون زمان بر هست و در این شرایط به صلاح شما نیست. چون هر تغییری باعث استرس و اضطراب میشه و تا به شرایط جدید عادت کنید باعث اختلال در متابولیسم بدنی شما خواهد شد. و هیچ استرسی برای شما در این برهه قبل کنکور به صلاح شما نیست. درست است که شب محل آرامش است اما این تغییر از طرف دیگر باعث تشویش خواهد شد. ضمن اینکه قران گفته که شب ظرف و زمان آرامش است و همین آرامش به لحاظ زمانی نصیب شما خواهد شد منتهی در خلال فعالیت مطالعه.  بله در جای دیگر قران آمده است که «و جعلنا نومکم سباتا؛ و قرار دادیم خوابتان را مایه آرامش» پس هم خواب مایه آرامش است و هم زمان شب وقتی که تاریکی همه را فرامی گیرد و مردم از جنب و جوش روزانه فارغ می شن. اما به هر حال شما از یکی از دو عامل آرامش بهره مندید و آن هم زمان شب هستش که به مطالعه می گذرانید. جمع بندی: تغییر برنامه مطالعه شما به صلاح نیست اما برای اینکه از هر دو آرامش (شب وخواب به موقع) بهره ببرید بعد از کنکور سعی کنید به تدریج برنامه تون رو طبق روال طبیعی تغییر بدید. و به هیچ وجه به فرهنگ تغییر یافته مردم نکنید که شب را بیدارند و روز را خواب. چرا که این روند آدم رو از خیلی از فضیلتها محروم خواهد کرد. موفق باشید

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر دلنگرانی شما رو بابت این قضیه که ناشی از حساسیت شما در تربیت دینی فرزندتون هست رو متوجه شدم. امیدوارم بتونم شما رو در این چالش کمک کنم. تربیت دینی فرزند رو باید از سن 7 سالگی شروع کرد که گویا شما هم اینگونه عمل کردید که دخترتون اینگونه مقید به چادر (و نماز) شدند. دختر شما در آستانه نوجوانی است که و طبعا به تدریج از همسالان خودش رنگ می گیره، تا امر و نهی مامان و بابا. این کشش به سمت همسالان یک امر طبیعی است و در همه آدما وجود داره، چون نوجوانها فکر می کنند همسالان بهتر و بیشتر همدیگر رو درک می کنند تا بزرگسالانی که چند دهه با هم تفاوت سنی دارند، گاهی هم این همرنگی و تاثیر پذیری از همسالان ناشی از کنجکاوی است که مثلا یک بار هم بدون چادر توی اجتماع حاضر بشم ببینم چطور میشه. بخصوص وقتی ببینه که بدون چادر هم اتفاق خاصی نمی افته که به چشم دیده بشه انگیزه دختر به این کار افزوده میشه. بهر حال نه به دختر خودتون به دید یک خاطی (خطا کار) نگاه کنید و نه به دوستش، هیچ کدوم این کار به انگیزه اینکه بی چادر بودن یک گناه یا اشتباهه نگاه نمی کنه. پس لزومی نداره که برخورد شدیدی با هر دو داشته باشید، برخورد شما ارمغانی جز دوری و زدگی نخواهد داشت، و لو اینکه با کراهت دستور شما رو انجام بده. اما چه باید کرد؟ قبل از اینکه راهکار به شما ارائه بدم باید عرض کنم که اگر تاکنون دختر شما متاثر از خواست پدر و مادر که در اوائل زندگی الگوههای رفتاریش محسوب می شن حرف شنوی داشته و چادر می پوشیده و یا مثلا آداب معاشرت رو رعایت می کرده ، الان که با دنیای بیرون و همسالان آشنا شده و تا حدودی جنبه شناختیش رشد کرده و از حیطه عاطفه و احساس خارج شده، الان بیشتر به دنبال چرایی حجاب و نماز هست ، و صرف امر و نهی مامان و بابا رنگی نخواهد داشت، و این باز طبیعت رشد آدمی است که خدا خواسته انسان در این فرآیند قرار بگیره و چارچوب زندگیش رو بیشتر بر اساس شناخت و دلیل  رقم بزنه نه بر اساس تقلید و احساس و عواطف. بخاطر همین در قران خدا به کَرّات به فکر و شناخت و عمق بخشی به پدیده ها توصیه کرده. لذا کاری که شما باید بکنید یک شناختی باید به دخترتون بدید که بر انگیزه تمایل به همسالان غالب بشه، اون هم در یک فضای مادر دختری صمیمانه. اگر قبلا متاثر از عاطفه و همرنگی با مامان چادر می پوشید با این کار یک عامل دیگری به نام «شناخت» به کمک شما و دخترتون میاد، وقتی دختر شما متوجه چرایی چادر و حجاب شد، بیشتر خیال شما راحت خواهد شد، چون این عامل همواره در ذهن دختر شما هست و لو اینکه شما در کنارش نباشید. وقتی فهمید که حجاب و چادر در نهایت به نفع خودش و امنیت خودش هست چهار دستی چادرش رو سفت می گیره. و تا مساله شناخت و چرایی حجاب هست نیازی به توپ و تشر و دعوا و برخورد با دخترتون و دوستش نخواهید داشت. در ادامه مطلب لطفا به لینک زیر مراجعه بفرمایید http://btid.org/node/301259 بهترین ها رو برای شما آرزومندم

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر راجع به سوال شما باید گفت که اصل دعا کردن یه فضیلت هستش به نحوی که در قران آمده است که اگر دعای بندگان نبود خداوند توجهی به بنده اش نمی کرد. قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ ۖ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا ؛ ای پیامبر بگو: «اگر دعاى شما نباشد، پروردگارم هيچ اعتنايى به شما نمى‌كند (77 فرقان) ما دو عنوان داریم یکی اصل دعا کردن هستش و یکی اصرار بر دعا کردن. پس این طور نیست که دعا حتما باید با چله گرفتن و به فرموده شما با تشریفاتی  باشه. می توان دعا کرد اما هر از گاهی اون رو تکرار کرد. امام جعفرصادق(علیه‌السلام)در مورد اصرار بر دعا می فرماید : سَل حاجَتَكَ وَ اَلِحَّ فی‌الطَّلَبِ فَاِنَّ اللهَ یحبُّ اِلحاحَ المُلِحّینَ مِن عبادِهِ المُؤمنین.   حاجت خود را از خدا بخواه و بر آن پافشاری کن. خداوند بندگان مؤمن خود را که در خواسته‌هایشان اصرار و پافشاری می‌کنند دوست می‌دارد. (قرب‌الاسناد، ص ٥) اصرار کردن بر دعا راههای مختلفی داره یکیش اینه که مستمر باشه و دائم تکرار بشه. یکی دیگر از مصادیق  اصرار بر دعا این هست که خودتون رو به زحمت بندازید که چله گرفتن یکی از مصادیق اصرار بر دعاست. البته دعا آدابی داره که و لو به چله نگرفتن برای اجابت بهتر و سریعتر باید رعایت شود. مثلا حمد و تسبیح خدا و ذکر اوصاف خدا قبل از دعا و ذکر فقر و نداری و اعتراف به خطا و گناه ، صلوت بر محمد و آل محمد در ابتدا (بعد از تسبیح خدا) و انتهای دعا. در پایان اگر باز هم سوال یا ابهامی داشتید در ادامه بفرمایید موفق باشید

سلام و عرض ادب از ارتباط شما با مجموعه اندیشه برتر سپاسگزاریم. نوجوانی دوران پر فراز و نشیبی است که نیاز به مهارت والدین در مدیریت و کنترل فرزندان دارد؛ زیرا که آنان با خود چالش‌هایی دارند که می‌توانند خانواده را نیز با تنش روبرو کنند و در نتیجه بحرانی بزرگ در خانه به وجود آید. اگر والدین مسائل ارتباطی با نوجوان خود را ندانند، رابطه‌ی آن‌ها با فرزندشان سمی می‌شود. از نگرانی‌های شما آن است که نکند در مخالفت با او چیزی بگویید یا پسرتان حرفی بزند که حرمت‌ها شکسته شود. از طرفی دیگر نیز نگران بیرون رفتن او به بهانه دوچرخه‌سواری هستید. در این بین مانده‌اید که چگونه مسئله را مدیریت کنید تا کمی از نگرانی‌هایتان کاهش یابد. به همین دلیل نیاز به مشاوره و راهنمایی دارید. ازاین‌رو در ادامه نکاتی را پیرامون این موضوع برایتان بیان خواهم کرد. 1. علت نگرانی: موضوع نگرانی شما که دوچرخه‌سواری پسرتان در بیرون از منزل با دوستان است را متوجه شدم اما علت آن را بیان کردید؛ یعنی به چه دلیل نگران این رفتار او هستید. مثلاً دوستان خوبی ندارد و نمی‌خواهید با آنان بگردد یا نگران هستید اتفاق خطرناکی مانند تصادف برای او بیفتد یا هر دلیل دیگری که به ذهنتان آمده است را بیان کنید تا بتوان بر آن علت تمرکز کرد و راهنمایی بهتری صورت گیرد. 2. نوجوانی: برخی از رفتارهای نوجوانان مانند دوست محوری، دیده شدن در جمع دوستان، جلب نظر دیگران، درخواست آزادی‌های اجتماعی بیشتر، خود مدیریتی، استقلال و غرور از ویژگی‌های این دوره ملتهب از زندگی است. تمام نوجوانان به نحوی با این مسائل روبرو هستند حال برخی کمتر بروز می‌دهند، برخی بیشتر. این را بدانید که این ویژگی‌ها در فرایند اجتماعی شدن فرزندتان رخ‌داده است. او در حال طی کردن مسیر بزرگ شدن و مرد شدن است. این‌ها را عیب او ندانید. بلکه نیازهایی خدادادی ببینید که باید به شیوه درست و مناسب، تأمین شوند. 3. ارتباط: فرزندتان به دلیل ویژگی‌هایی که بیان شد، درون ذهن خود درگیرهایی دارد که باعث ناآرامی او می‌شود. از سویی دیگر به دلیل سن کم و بی‌تجربگی نمی‌داند و نمی‌تواند احساسات و هیجانات شدید و ناگهانی دوران نوجوانی را مدیریت و کنترل کند. شاید اتفاق افتاده باشد که او رفتار هیجانی منفی از خود بروز داده باشد اما چند دقیقه بعد خودش ناراحت شده باشد، گوشه‌گیر شده یا از شما عذرخواهی کرده باشد. این نشان‌دهنده آن است که او کنترل درستی بر هیجانات و احساسات خود ندارد. پس رفتار نامناسب او را در برخی از مواقع به معنای بی‌احترامی نبینید بلکه او نیاز به کمک شما برای به دست آوردن مهارت مدیریت این هیجانات دارد. 4. مشاوره تلفنی: با توجه به موضوع مشاوره شما، پیشنهاد ما آن است که از مشاوره تلفنی رایگان مجموعه ما بهره بگیرید. برای راهنمایی بیشتر می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 14 استفاده نمایید. لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید. موفق و پیروز باشید.