ولایت فقیه و حکومت اسلامی

یکی از مهمترین ارکان هر کشور برای حفظ استقلال و عدم دخالت کشورهای دیگر در آن، همبستگی و انسجام میان مردم آن کشور است که این حفظ همبستگی و انسجام میان مردم در زمینه‌های گوناگونی باید خود را نشان دهد و این رکن بسیار مهم را به رخ جهانیان بکشد. 

با شانه خالی کردن از مسئولیت بسیار مهم و تکلیف شرعی واجب به نام انتخابات، نه تنها به بهبود اوضاع سیاسی و اقتصادی کشورمان کمک نکرده‌ایم بلکه زمینه را برای خطر بسیار بزرگی که در کمین ملت عزیزمان ایران اسلامی است فراهم می‌کنیم و آن زمینه بسیار خطرناک همان تسلط جهان غرب بر سرزمین و مردم عزیزمان است. 

نگرانی از آثار سوء عملکرد برخی روحانیون، به‌ ویژه آنان که دارای قدرت سیاسی هستند، دغدغه‌ای عاقلانه است؛ اما باید توجه داشت که مذهب تشیع با مسیحیت تفاوت‌های جدی دارد و روحانیت شیعه همواره سعی کرده تا استقلال خود را حفظ نماید و در جایگاه اصلاح و انتقاد بنشیند.

آیت الله بروجردی برای اثبات ولایت فقیه در عصر غیبت، به دو دلیل نقلی و عقلی استناد می فرماید، ایشان عمده ترین ادله ی نقلی مورد استدلال در مسئله ی ولایت فقیه را دو روایت عمر بن حنظله و ابی خدیجه دانسته و آن را قبل از بیان ادله ی عقلیه، از باب مقدمه ذکر می فرماید.

  جناب میرزای نائینی از دو مجرای ادله لفظیه و امور حسبیه ولایت عامه فقیه در عصر غیبت به معنای تولیت ایشان در امور حکومتی برای تنظیم امور امور عبا  و حفظ بیضه ی اسلام به نحو تفصیل مطرح کرده اند.

همانگونه که می‌دانیم هر شخصی واجد شرایط منتخب شدن و صاحب پست و مسئولیت‌های حکومتی شدن نیست بلکه فردی که می‌خواهد این پست‌ها و مسئولیت‌های حکومتی را به عهده بگیرد باید اصلح باشد، در این مطلب به بیان برخی از ملاک‌هایی که بر مبنای آن ملاک‌ها اصلح بودن نامزدهای انتخاباتی معلوم می‌شود می‌پردازیم. 

یکی از مهم‌ترین مفاسد اخلاقی که یک مسئول حکومت اسلامی در هر درجه و رتبه‌ای که در آن قرار دارد اعم از پایین‌ترین درجه و یا بالاترین درجه از پست و منصبش، این است که مبتلا به محبت و وابستگی افراطی به اقوام و خویشاوندان خود شود. 

با توجه به نزدیک شدن انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری، یکی از مهمترین سوالاتی که ذهن ما را درگیر می‌کند این است که اگر بخواهیم برای انتخابات تبلیغ کنیم باید چگونه برای آن تبلیغ کنیم و چه چهارچوب‌هایی را برای آن در نظر بگیریم؟ 

آنچه که از آموزه‌های مقدس اسلامی و قرآن و سنت نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت مطهر او قابل استخراج است، این است که همواره حکومت اسلامی باید بر مبنای خواست مردم و مقبولیت حاکم آن توسط مردم باشد و این مردمی بودن حکومت چیزی است که در صدر اسلام با عنوان بیعت متجلی می‌شده است و در عصر کنونی با عنوان انتخابات متجلی می‌شود. 

یکی از مهمترین اصولی که باید در انتخابات رعایت شود این است که فضای انتخاباتی سالم باشد و به دور از هرگونه مواردی باشد که منافی با امور اخلاقی است چرا که انتخابات بدون اخلاق رقابتی بیش نیست، حال آنکه هدف ما از انتخابات انتخاب انسان‌های شایسته برای تصدی مقام‌های مسئولیتی است نه رقابت. 

یکی از مهمترین وجوه برتری این نظام مقدس نسبت به نظام‌های ستمشاهی پیشین، این است که منشا پیدایش و بقای این نظام مقدس تنها با اراده مردم است که تجلیگاه اراده مردم در این نظام مقدس، شرکت مردم در انتخابات است. 

یکی از مهم‌ترین وظایف تمامی کسانی که می‌خواهند در انتخابات شرکت کنند این است که در مورد ملاک‌های فردی که به او می‌خواهند رای دهند و آن فرد دارای اصلحیت است، در سطح جامعه روشنگری کنند.