عده ای برای رسیدن به مقاصد سوء خودشان در مورد قرآن شبهه کرده اند که خداوند در قرآن از پیاز و عدس و... سخن گفته مانند آیه 61 سوره بقره، اما حتی آیه ای در مورد حضرت مهدی و امامان شیعه بیان نکرده است.
چطور میشود مسئله امامت که مسئله مهمی هم است، در قرآن ذکر نشده باشد؟
برای پاسخ به این سوال ذکر چند نکته کافی است:
اولا قرآن کریم، کتابی است که دارای مطالب تاریخی، اعتقادی، فقهی و اخلاقی است. این کتاب، در هر زمینه ای، مطالب ناب و متقنی را بیان کرده است، که از چشم هیچ محقق منصفی دور نخواهد ماند. و شاهد این ادعا، اذعان بزرگان در هر رشته ای، به اعجاز بودن این کتاب در نوع خود است.
دوما آیا قرآن کریم، درباره مساله ولایت و امامت، سخن به میان آورده است یا خیر؟
در پاسخ می گوییم بله، قرآن کریم بارها به مساله امامت و ولایت اشاره کرده، و آیات متعددی درباره آن وجود دارد. از جمله: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ» (نساء ۵۹) در این آیه صراحتا از ولایت کسانی یاد شده است که نامشان اولی الامر است.البته اینکه این آیه در مورد ولایت داشتن بعضی از افراد است، هیچ اختلافی بین شیعه و سنی نیست.
سوما آیا خداوند در قرآن کریم، به اهل بیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، اشاره کرده است؟
در پاسخ می گوییم، بله. در آیات متعددی نسبت به اهل بیت پیامبر، اشاره شده است. از جمله آیه تطهیر و یا آیه مباهله. که به صراحت در مورد اهل بیت پیامبر سخن گفته است
چهارما اگر مطلبی در قرآن کریم نباشد، دلالت بر بی اعتباری آن در اسلام دارد؟
در پاسخ می گوییم خیر، چرا که بسیاری از اعتقادات و احکام شرعیه، و حتی مطالب تاریخی، در قرآن کریم ذکر نشده اند، و یا به صورت تفصیل بیان نشده اند، مثل کیفیت خواندن نماز، اما بیان جزئیات آن به عهده پیامبر و اهل بیت علیهم السلام بوده است
در مساله امامت هم، روایات متعددی ذکر شده است که نام امامان در آنها به صراحت بیان شده است، از جمله خطبه غدیر که در آن هم به ولایت امیرالمومنین اشاره شده است و هم اوصیای بعد از ایشان.