مقاومت اسلامی، کلید پیروزی نهایی مسلمین

لزوم التزام به مقاومت اسلامی
یکی از مهترین مؤلّفه‌های اعتلای یک ملت در بین سایر ملل، داشتن روحیه مقاومت است.
چنان‌چه یک ملت، با این ویژگی همراه باشد، یکی از سنت‌های حتمی الهی شامل حالشان می‌گردد و مشکلات در برابر ایشان سر فرود خواهد آورد. در نتیجه‌ی این روحیه، این چنین امّتی از هیچ سختی و از هیچ تهدیدی هراسی به دل نخواهند داشت. زیرا خداوند در قرآن کریم به چنین مؤمنینی این‌گونه وعده می‌دهد:
«إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُون‏[فصلت/30] همانا كسانى كه گفتند پروردگار ما خداوند يگانه است سپس استقامت كردند فرشتگان بر آنها نازل مى‌‏شوند و به آنها مى‌‏گويند نترسيد و غمگين نباشيد و بشارت باد شما را به آن بهشتى كه به شما وعده داده شده است.»
این وعده‌ایست، از سوی خالق هستی، برای استواری دل‌ها.
وعده دیگر خداوند برای این چنین مؤمنینی، وعده به نصرت حتمی و حمایت الهی است: «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتالِ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ وَ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفاً مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ[انفال، 65] اگر شما صبور و مقاوم باشيد بيست نفر از شما می‌توانند بر دويست نفر از دشمنان غلبه كنند و صد نفر از شما بر هزار نفر غالب می‌شوند به خاطر اين كه آنان (كفار) مردمی هستند كه نمی‌فهمند.» خداوند در این دو آیه، به مومنینِ استوارِ بر راه حق، هم وعده حمایت روحی می‌دهد و هم وعده حمایت در زمان نبرد؛ و در نهایت آنان را به حمایت در کارزار نبرد، مژده می‌دهد.
چون عنصر مقاومت اسلامی، کیمیای حل مشکلات امّت‌های مسلمان است، از این جهت خداوند بر آن تاکید فراوانی دارد.

نقش مقاومت اسلامی در پیشرفت نهضت خمینی(رحمه‌الله‌علیه)
یکی از مهمترین ویژگی‌هایی که، باعث سرافرازی انقلاب ایران در دوران فعلی گردیده، عجین بودن رهبر و امت آن، با عنصر مقاومت و صبر است. برای اثبات وجود این خصیصه در میان ملت ایران، نمونه‌های بیشماری را می‌توان برشمرد. اما یکی از نمونه‌های بارز شکوفایی چنین روحیه‌ای، شاهکار مردم شهیدپرور اصفهان، در 25 آبان سال 1361، و در جریان تشییع شهدای عملیات غرورآفرین محرّم می‌باشد. زیرا در آن روزگار، مقاومت ملی ایرانیان نمود بسیار روشنی پیدا کرد.
مقام معظم رهبری، در دیدار اخیرشان، با مردم صبور و انقلابی اصفهان، با اشاره به این واقعه تاریخی فرمودند:
«در بیست‌وپنجم آبان سال ۶١ در یک روز، اصفهانی‌ها حدود ۳۶۰ شهید را تشییع کردند؛ این چیز کوچکی نیست. حدود ۳۶۰ شهید در یک روز وارد اصفهان شدند و روی دست مردم تشییع شدند. چند روز بعد [هم] ۲۵۰ شهید دیگر را وارد اصفهان کردند؛ باز مردم تشییع کردند، روی دست گرفتند و با استحکام، طاقت نشان دادند؛ خیلی طاقت می‌خواهد، خیلی ظرفیّت می‌خواهد. ظرفیّت روحی بالاتر است از ظرفیّت جسمی و ظرفیّت اجتماعی. این‌که مردم یک شهر بچّه‌های خودشان را، جوان‌های خودشان را، آن‌هم بهترین جوان‌ها را، بر روی دستشان تشییع کنند و خم به ابرو نیاورند، خیلی مهم است».[1] اینکه امتی؛ در راه حمایت از دین، به حدی از بلوغ برسند که، چنین صحنه تکاندهنده‌ای، نتواند ذره‌ای در دلِ استوار آنان خلل ایجاد کند، نشان اوج اهتزار بیرق مقاومت زینب‌گونه، در میان آنان است.
بعد از مرور خاطراتی اینچنین، در حافظه انقلاب، انسان این جمله حضرت امام(رحمه‌الله‌علیه) را به یاد می‌آورد که فرمود: «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله (صلی الله علیه و آله) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی (صلوات الله و سلامه علیهم) می‌باشند.»[2]
ویژگی آن روز مردم انقلابی ایران، تضمین‌گر موفقیت‌های امروز ماست.

نقش روحیه مقاوت در پیروزی یاران رسول خدا
با مرور تاریخ صدر اسلام، می‌توان نمونه‌های فراوانی از این دست را پیدا کرد که، در نهایت منجر به پیروزی مسلمین در تمام عرصه‌ها گشت.
یکی از نمونه‌های عالی بروز این فرهنگ و نتایج حاصل از آن، مقامت مسلمین در غزوه «حمراء الاسد» می‌باشد. خداوند درباره این واقعه تاریخی و ثمرات آن می‌فرماید: «الَّذِينَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ، الَّذِينَ قالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إِيماناً وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ، فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُوا رِضْوانَ اللَّهِ وَ اللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ[آل عمران، 172-174]  كسانى كه [در نبرد احد] پس از آنكه زخم برداشته بودند، دعوت خدا و پيامبر [او] را اجابت كردند. (و هنوز زخم‌هاى ميدان احد التيام نيافته بود بسوى ميدان حمراء الاسد حركت نمودند) براى كسانى كه از آنها نيكى كردند و تقوا پيش گرفتند، پاداش بزرگى خواهد بود. همان كسانى كه [برخى از] مردم به آنها گفتند: مردمان براى [جنگ با] شما گرد آمده‌‏اند، پس از آنها بترسيد. امّا آنها ايمانشان زيادتر شد و گفتند: خدا ما را كافى است و بهترين حامى ماست. پس با نعمت و بخششى از جانب خدا [از ميدان نبرد] بازگشتيد در حالى كه هيچ آسيبى به آنها نرسيد و از فرمان خدا پيروى كردند و خداوند داراى بخشش بزرگ است.»

در شرح واقعه می‌توان گفت؛ بعد از جنگ احد، لشگر فاتح ابوسفيان، پس از پيروزى به سرعت‏ راه مكه را پيش گرفتند، هنگامى كه به سرزمين "روحاء" رسيدند از كار خود سخت پشيمان شدند و تصميم به مراجعت به مدينه و نابود كردن باقيمانده مسلمانان گرفتند. اين خبر به پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) رسيد، فورا دستور داد كه لشكر احد خود را براى شركت در جنگ ديگرى آماده كنند، مخصوصا فرمان داد كه مجروحان جنگ احد به صفوف لشگر بپيوندند، يكى از ياران پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌گويد:
من از جمله مجروحان بودم ولى زخم‌هاى برادرم از من سخت‏تر و شديدتر بود، تصميم گرفتيم هر طور كه هست خود را به پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) برسانيم، چون حال من از برادرم كمى بهتر بود هر كجا برادرم باز می‌ماند او را بدوش می‌كشيدم و با زحمت، خود را به‌لشكر رسانيديم.به اين ترتيب پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ارتش اسلام در محلى بنام "حمراء الاسد" كه از آنجا به مدينه هشت ميل فاصله بود رسيدند و اردو زدند. همین‌که خبر آماده شدن سپاه اسلام به ابوسفیان و لشکرش رسید، ترسی عجیب در میان آنان رخنه کرد و سریع پا به فرار گذاشتند.[3]

حرف آخر
در پایان باید گفت؛ در طول تاریخ، وجود روحیه مقاومت در میان مسلمانان، باعث پیروزی آنان گشته؛ امید آن است‌که مردم فهیم ایران و تمامی امت‌های اسلامی، با الگو قرار دادن مؤمنین مقاومی هم‌چون مردم شهیدپرور اصفهان، در آبان سال 1361، در مسیر پیروزی نهایی پانهند و میوه پیروزی را بچینند.

منابع:
[1]- بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با مردم اصفهان، در تاریخ 26/8/95
[2]- موسوی خمینی، سید روح الله، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (رحمه‌الله‌علیه)، چاپ پنجم 1389، ج 21، ص 410
[3]- مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ، دار الكتب الإسلامية - ايران - تهران، چاپ: 10، 1371 ه.ش. جلد3، ص 175