انجام حج

بنابراین، انسانی كه از حج بر می‌گردد، همچون نوزادی است كه تازه به دنیا آمده و گذشته او كاملاً پاك و پرونده‌های قبلی او مختوم اعلام می‌شود.
در روایت پیش گفته از امام صادق علیه السلام خواندیم كه خداوند انجام حج را «طَریقٌ یؤَدِّی اِلَی غَفْرَانِهِ» قرار داده است. امام علی علیه السلام نیز فرمود: «الْحَاجُّ وَ الْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللَّهِ وَ یحْبُوهُ بِالْمَغْفِرَةِ؛ (12) حج كننده و عمره گذار [مهمان خداست و] بر خدا وارد می‌شود و خداوند مغفرت [و بخشش از گناهان] را به او هدیه می‌دهد [و این گونه از او پذیرایی می‌كند].»
حتی اگر در مسیر حج و یا در حال انجام آن از دنیا برود، مورد غفران الهی قرار می‌گیرد و در روز قیامت از عذاب و عقاب در امان خواهد بود. حضرت صادق علیه السلام فرمود: «مَنْ مَاتَ فِی طَرِیقِ مَكَّةَ ذَاهِباً أَوْ جَائِیاً أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ یوْمَ الْقِیامَةِ؛ (13) كسی كه در راه [زیارت خانه خدا در] مكه، در حال رفتن یا برگشتن از دنیا برود، از ناله بزرگ روز قیامت در امان خواهد بود.»
و اگر در حال احرام از دنیا رفته باشد، لبیك گویان در روز قیامت محشور می‌گردد: «مَنْ مَاتَ مُحْرِماً بَعَثَهُ اللَّهُ مُلَبِّیاً؛ (14) كسی كه در حال احرام از دنیا رود، خداوند لبیك گویان او را مبعوث می‌كند.»
آری، حجی كه با كندن لباس مرسوم و پوشیدن لباس احرام و لبیك به این رمز كه «خدایا! گناهان را از خود دور ساختم و با غسل در لحظه احرام، خود را از گناهان شستشو دادم.» شروع می‌شود و با اشكهای لحظه لبیك توحیدی ادامه می‌یابد و با حاجی نگاه به خانه خدا برترین آرزوی خویش را عفو گناهان خود بر می‌شمارد و با طواف دور خانه خدا اعلام می‌دارد كه بعد از این فقط دور خدا و ارزشهای الهی خواهد چرخید، نه هوا و خواسته‌های شیطانی، تا اینكه به قربانی می‌رسد كه در واقع قربانی كردن هوس است و آن گاه تراشیدن سر، به معنای اینكه فكر گناه را نیز از مغزم زائل كردم، بدین ترتیب، باید اولین اثرش گناه زدایی باشد.
3. بهشت رفتن: هر فردی كه از گناهان پاك گشت، یقیناً در آخرت رستگار خواهد بود و بهشت جاویدان جایگاه او می‌گردد. حج هم اثر گناه زدایی دارد و هم پاداش گرانسنگی به نام بهشت. پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله می‌فرماید: «الْحَجُّ الْمَبْرُورُ لَیسَ لَهُ جَزَاءٌ إِلَّا الْجَنَّةُ؛ (15) حج مقبول را پاداشی جز بهشت نیست.»
گذشته از این پاداش، هر درهمی كه در مسیر حج صرف می‌شود، معادل هزار درهم پاداش دارد. علی علیه السلام فرمود: «نَفَقَةُ دِرْهَمٍ فِی الْحَجِّ تَعْدِلُ أَلْفَ دِرْهَمٍ؛ (16) خرج كردن [و سرمایه گذاری] در [راه انجام] حج، هر درهمش برابر با هزار درهم است.»