در رابطه با جعده نوشته اند: « جعده امام حسن(ع) را مسموم کرد و بر اثر همین مسمومیت به شهادت رسید. به گفته شیخ مفید، معاویه پس از آنکه تصمیم گرفت برای ولایتعهدی پسرش یزید بیعت بگیرد، صد هزار درهم برای جعده فرستاد و به او وعده داد که در قبال مسموم کردن شوهرش، او را به ازدواج یزید درخواهد آورد. هرچند از برخی منابع نقل شده که جعده به سبب کینه‌ای که از امام حسن(ع) داشت او را مسموم کرد. اما مادلونگ اسلام‌شناس آلمانی(زاده ۱۳۰۹ش) معتقد است تلاش معاویه برای ولایتعهدی یزید، روایات مسموم شدن امام حسن به تحریک معاویه و به دست جعده را تایید می‌کند.
بنا بر روایتی که قطب راوندی نقل کرده، امام حسن(ع) پس از نوشیدن شربت مسموم، جعده را لعن و نفرین کرد. همچنین قیس بن عمرو بن مالک معروف به نجاشی از شاعران شیعی در نکوهش جعده، قصیده‌ای را سروده است. فرزندانش را «بنی مسمة الازواج؛ فرزندان زنی که شوهرانش را مسموم می‌کند»، می‌خواندند». لذا طبق این نوشتار امام حسن مجتبی(ع) او را لعن و نفرین کرده و مطمئنا کسی که امام معصوم را به شهادت برساند، عاقبت به خیر نخواهد شد و در جهنم خواهد بود.
همیچنین نوشته اند: «معاویه به وعده خود عمل نکرد و به ازدواج جعده با یزید رضایت نداد. او می‌گفت: می‌ترسم آنچه را در مسموم کردن فرزند رسول خدا(ص) روا داشتی درباره فرزندم انجام دهی.
جعده پس از شهادت امام مجتبی(ع) با یعقوب بن طلحه بن عبیدالله ازدواج کرد. و برای او سه پسر به نام‌های اسماعیل، اسحاق و ابوبکر به دنیا آورد که اسماعیل و اسحاق به هنگام حیات پدر از دنیا رفتند. یعقوب بن طلحه در واقعه حره در سال ۶۳ق کشته شد. جعده پس از او با عباس فرزند بزرگ عبدالله بن عباس ازدواج کرد و برای او پسری به نام محمد و دختری به نام قریبه به دنیا آورد که از این دو نسلی باقی نماند.»
اما اینکه مرگ آن فرزندان به خاطر نفرین امام حسن(ع) بوده یا چیز دیگری واقعا نمیشه قضاوت کرد، چون ما از خیلی از اسرار عالم اطلاع نداریم، ممکن است به خاطر همین امر بوده، و ممکن است به خاطر چیز دیگری بوده است. هر چند بعید می‌دانم به خاطر نفرین حضرت باشد، چون امام، رحمه للعالمین است و هرگز کسانیکه هیچ نقشی در گناه نداشته باشند را نفرین نخواهند کرد، آن فرزندان که هیچ نقشی در عمل شنیع جعده نداشتند، لذا بعید است مرگ آنان به خاطر نفرین حضرت بوده باشد.
با سلام خدمت شما.
در رابطه با جعده نوشته اند: « جعده امام حسن(ع) را مسموم کرد و بر اثر همین مسمومیت به شهادت رسید. به گفته شیخ مفید، معاویه پس از آنکه تصمیم گرفت برای ولایتعهدی پسرش یزید بیعت بگیرد، صد هزار درهم برای جعده فرستاد و به او وعده داد که در قبال مسموم کردن شوهرش، او را به ازدواج یزید درخواهد آورد. هرچند از برخی منابع نقل شده که جعده به سبب کینه‌ای که از امام حسن(ع) داشت او را مسموم کرد. اما مادلونگ اسلام‌شناس آلمانی(زاده ۱۳۰۹ش) معتقد است تلاش معاویه برای ولایتعهدی یزید، روایات مسموم شدن امام حسن به تحریک معاویه و به دست جعده را تایید می‌کند.
بنا بر روایتی که قطب راوندی نقل کرده، امام حسن(ع) پس از نوشیدن شربت مسموم، جعده را لعن و نفرین کرد. همچنین قیس بن عمرو بن مالک معروف به نجاشی از شاعران شیعی در نکوهش جعده، قصیده‌ای را سروده است. فرزندانش را «بنی مسمة الازواج؛ فرزندان زنی که شوهرانش را مسموم می‌کند»، می‌خواندند». لذا طبق این نوشتار امام حسن مجتبی(ع) او را لعن و نفرین کرده و مطمئنا کسی که امام معصوم را به شهادت برساند، عاقبت به خیر نخواهد شد و در جهنم خواهد بود.
همیچنین نوشته اند: «معاویه به وعده خود عمل نکرد و به ازدواج جعده با یزید رضایت نداد. او می‌گفت: می‌ترسم آنچه را در مسموم کردن فرزند رسول خدا(ص) روا داشتی درباره فرزندم انجام دهی.
جعده پس از شهادت امام مجتبی(ع) با یعقوب بن طلحه بن عبیدالله ازدواج کرد. و برای او سه پسر به نام‌های اسماعیل، اسحاق و ابوبکر به دنیا آورد که اسماعیل و اسحاق به هنگام حیات پدر از دنیا رفتند. یعقوب بن طلحه در واقعه حره در سال ۶۳ق کشته شد. جعده پس از او با عباس فرزند بزرگ عبدالله بن عباس ازدواج کرد و برای او پسری به نام محمد و دختری به نام قریبه به دنیا آورد که از این دو نسلی باقی نماند.»
برای مطالعه بیشتر به این مطلب مراجعه کنید.
اما اینکه مرگ آن فرزندان به خاطر نفرین امام حسن(ع) بوده یا چیز دیگری واقعا نمیشه قضاوت کرد، چون ما از خیلی از اسرار عالم اطلاع نداریم، ممکن است به خاطر همین امر بوده، و ممکن است به خاطر چیز دیگری بوده است. هر چند بعید می‌دانم به خاطر نفرین حضرت باشد، چون امام، رحمه للعالمین است و هرگز کسانیکه هیچ نقشی در گناه نداشته باشند را نفرین نخواهند کرد، آن فرزندان که هیچ نقشی در عمل شنیع جعده نداشتند، لذا بعید است مرگ آنان به خاطر نفرین حضرت بوده باشد.