از دید روانشناسی، توجه طلبی و میل به دیده شدن از نیازهای طبیعی و بخشی از الزامات زندگی اجتماعی آدمی است. زیرا افراد اگر دریابند كه دیگرانی هستند كه آرا و رفتار و ظاهر آنها را مورد تایید یا الگو قرار می‌دهند، به شكلی حس تایید خودشان تقویت می‌شود. این میل به دیده شدن در میان زن و مرد وجود دارد، اما همین میل به دیده شدن هم بخش هنجاری (طبیعی) و ناهنجاری (غیرطبیعی) دارد. اگر این تمایل به تایید شدن در امور اخلاقی، فکری، علمی و معنوی و اجتماعی به درستی کشیده شود، هنجاری و طبیعی تلقی می شود، اما اگر به شکل نادرستی مانند بروز برهنگی خودش را نشان دهد، قطعا ناهنجار و یک انحراف اخلاقی تلقی می گردد.
نا گفته نماند که به نمایش گذاشتن و در معرض دید قرار دادن ظواهر نیز در همه جوامع دارای چارچوب و حدومرزهایی است که حد افراطی و ناهنجاری آن از جهت علمی در نمایش برهنگی است که به عنوان یک انحراف اخلاقی در علم روانشناسی مطرح می شود که بسته به میزان و نوع نمایش برهنگی، می توان نوعی انحراف اخلاقی را در افراد و جوامع مبتلا به این انحراف مشاهده نمود. البته مسئله در جایی تشدید می شود که موضوع برهنگی رو بیشتر در جوامعی که با سقوط اخلاقی مواجه هستند مشاهده می کنیم. از این رو هرچقدر به سمت جوامعی برویم که با سقوط اخلاقی مواجه هستند با انحرافات اخلاقی متعدد و متفاوتی از جمله برهنگی مواجه می شویم. در نتیجه بروز و شیوع برهنگی در جوامع گوناگون نشان از یک انحراف اخلاقی یا به تعبیر دیگر سقوط بزرگ اخلاقی آن جامعه است.
اینکه خودنمایی از نوع برهنگی در میان خانم‌ها به نسبت آقایون بیشتر هست، شاید دلیلش این باشد که چون جنبه زیبایی ظاهری در خانم‌ها پررنگ تر است، میل به دیده شدن آنها به سمت نشان دادن ظاهر و اندام بدن خود کشیده می‌شود که البته میزان هنجاری یا ناهنجاری بودن این مسئله تا حدودی به فرهنگ جامعه هدف مربوط می شود. البته به شرطی که ان جامعه هدف نیز سالم باشد و دچار سقوط اخلاقی نشده باشد.
با سلام به شما کاربر محترم
از دید روانشناسی، توجه طلبی و میل به دیده شدن از نیازهای طبیعی و بخشی از الزامات زندگی اجتماعی آدمی است. زیرا افراد اگر دریابند كه دیگرانی هستند كه آرا و رفتار و ظاهر آنها را مورد تایید یا الگو قرار می‌دهند، به شكلی حس تایید خودشان تقویت می‌شود. این میل به دیده شدن در میان زن و مرد وجود دارد، اما همین میل به دیده شدن هم بخش هنجاری (طبیعی) و ناهنجاری (غیرطبیعی) دارد. اگر این تمایل به تایید شدن در امور اخلاقی، فکری، علمی و معنوی و اجتماعی به درستی کشیده شود، هنجاری و طبیعی تلقی می شود، اما اگر به شکل نادرستی مانند بروز برهنگی خودش را نشان دهد، قطعا ناهنجار و یک انحراف اخلاقی تلقی می گردد.
نا گفته نماند که به نمایش گذاشتن و در معرض دید قرار دادن ظواهر نیز در همه جوامع دارای چارچوب و حدومرزهایی است که حد افراطی و ناهنجاری آن از جهت علمی در نمایش برهنگی است که به عنوان یک انحراف اخلاقی در علم روانشناسی مطرح می شود که بسته به میزان و نوع نمایش برهنگی، می توان نوعی انحراف اخلاقی را در افراد و جوامع مبتلا به این انحراف مشاهده نمود. البته مسئله در جایی تشدید می شود که موضوع برهنگی رو بیشتر در جوامعی که با سقوط اخلاقی مواجه هستند مشاهده می کنیم. از این رو هرچقدر به سمت جوامعی برویم که با سقوط اخلاقی مواجه هستند با انحرافات اخلاقی متعدد و متفاوتی از جمله برهنگی مواجه می شویم. در نتیجه بروز و شیوع برهنگی در جوامع گوناگون نشان از یک انحراف اخلاقی یا به تعبیر دیگر سقوط بزرگ اخلاقی آن جامعه است.
اینکه خودنمایی از نوع برهنگی در میان خانم‌ها به نسبت آقایون بیشتر هست، شاید دلیلش این باشد که چون جنبه زیبایی ظاهری در خانم‌ها پررنگ تر است، میل به دیده شدن آنها به سمت نشان دادن ظاهر و اندام بدن خود کشیده می‌شود که البته میزان هنجاری یا ناهنجاری بودن این مسئله تا حدودی به فرهنگ جامعه هدف مربوط می شود. البته به شرطی که ان جامعه هدف نیز سالم باشد و دچار سقوط اخلاقی نشده باشد.
موفق باشید.