ای کاش فرصت بود و یه دل سیر راجع اینکه در چه موقعیت حساسی قرار دارید و چه اشتباهات ساده ای داره زندگیتون رو به خطر میندازه مینوشتم.زندگی فردیتون رو هم به خطر میندازه.چون بعد از طلاق دیگه زندگی اصلا شکلش عوض میشه.
خب شما که خودت قبول داری عصبی هستی و زود عصبانی میشی چرا خودت رو کنترل نمیکنی همسرتم ازدواج کرده که با یه نفر زندگی کنه .زندگی کنه نه اینکه جرات نکنه حرف بزنه چون بعدش دوساعت باید جر بحث کنند صرفا چون همسرش زود عصبانی میشه.اگه خواستید چند تا مطلب مهم راجع عصبانی شدنهای شما میگم که براحتی بتونید مشکل رو رفع کنید.خیلی خوبه که انقدر شهامت داری که خودت مینویسی زود عصبانی میشم.این عالیه.
مطلب دوم خانواده های سابقتون هستن .ببینید اصلا اهمیتی نداره خانواده های سابق چطوری با شما رفتار میکنند این رو درشت بنویسید و بزنید تو اتاق که هیچ کدوم از شما مسئول رفتار خانواده سابقش نیست.و اگه هر کس.هر کس .هر کس به هر بهانه ای بخواد باعث کدورت بین شما بشه اون ادم نقش دشمنی رو بازی میکنه که چراغ خاموش و ناخواسته میاد هر بار بنزینی روی یه شعله ی کوچیکی که بوده میریزه و اتش مهیبی بین شما دو تا ایجاد میکنه و میره تا هفته ی بعد و یک دیدار دیگه و یک اتش دیگه.اون میره دنبال زندگیش اصلا خودشم از اتشی که براه انداخته خبر نداره و بیخیال به کاراش میرسه بعد شما با هم بحث و دعوا که مامان چرا همچین گفت اون یکی میگه خاله ی تو چرا به من سلام نداد اون میگه نیس شوهر خاله ی تو منو تحویل میگیره و... تا میخوایید ارام بشید دوباره یه مامانی بابایی خواهری پیداش میشه سهم بنزین خودش رو میریزه میره.و دوباره. ..
بعد فردا که خدای نکرده جدا شدید.هیچ کدوم نمیان بگن نصف غصه ها و مشکلاتت رو من تحمل میکنم که. دوباره اطرافیان شما میشنن شما رو نصیحت میکنند انگار نه انگار شما بخاطر دفاع از اونها گرفتار شدید. اطرافیان همسرتون هم اونو. چند روز بعدش همه میرن دنبال زندگیشون شما میمونید با اینده ی تاریک و ترسناک و ...
یبار بشینید با هم قرار بذارید بگید ما خیلی زرنگ باشیم میتونیم جوابگو رفتار خودمون باشیم چطوری میخواییم رفتار پدر و مادر و قوم خویشمون رو هم توجیه کنیم .هر کدومشون دخالتی کردند بخاطر بی فرهنگی خودشونه ما اهمیت نمیدیم به هم هم نمیگیم .و خود شما بدون اینکه از همسرت بخوای اشتباهات فامیل خودتون رو با عذر خواهی از طرف اونها جمع کن حتی اگه تقصیری هم نداشتن مهم نیست که شما میخوای خانواده ت رو حفظ کنی.اگه خرجش فقط چهارتا معذرت خواهی از طرف فامیل خودته چهار تا چی ده بار عذر خواهی کن.اصلا هر بار من میخوایید بیام معذرت خواهی کنم.اتفاقی که نمیافته.البته چرا اتفاق مهمی میافته اینکه شما پیش همسرتون عزیز میشید و خانواده حفظ میشه.خیلی مهمه از این جهت .فکو فامیل ایشون هم خطایی کردن بروش نیار اصلا.با توجه به گذشته خودش متوجه میشه شما فلان حرکت رو دیدی و بروی خودت نیاوردی. .ایشونم یکی دوبار ببینه شما بزرگوارانه برخورد میکنی اونم همینکارو میکنه.
راستی تا حالا فکر کردید که شما فقط یک خانواده دارید .؟! پدر و مادر فقط مهمن که بازم خانواده محسوب نمیشن.وقتی میگیم خانواده یعنی زن و شوهر و بچه هایی که هنوز ازدواج نکردن.شما برای دفاع از کدوم خانواده با همسرت بحث میکنی.یا همینطور همسرت مگه چند تا زن داره.اگه یکی شما هستی دیگه ایشون معنا نداره بخاطر غیر خانواده بخواد خانواده ش رو ناراحت کنه.و یا شما تا حالا فکر کردید چیزی که مادر و خواهر همسرتون میگن به همسرتون ربطی نداره.لبو دهن اونا که دست همسر شما نیست.خدا میدونه چقدر اضطراب میگیره نکنه خواهرم فلان جور بگه مادرم یوقت تندی نکنه به زنم..ولی وقتی شما بروش میاری و بهش حمله میکنی اونم مجبور میشه دفاع کنه دقیقا مثل خود شما.
بعد این بحثهای الکی که بخاطر خاله شهین و سعید اقا شوهر عمه و فلان کس اعصاب شما رو به هم میریزه تا کجاها رو الوده و سمی میکنه .!؟ هر کاری بکنید اثار این بحثها به اتاق خوابتون میکشه.بعد اتاق خوابی که همچین عجله ای و همچین مجلسی نباشه روز بعد در زندگی عادی تون تاثیر میذاره.و دوباره شب و.... و میدونید علت اصلی اختلافها از همون اتاق دوازده متری متولد میشن و جون میگیرن.اگه بیشتر فکر کنید متوجه میشید که وقتی تلخی ماجرای دعوای تلفنی دعوت کردن صغری خانم و کارت ندادنش باعث شد چند شب اصلا همه چی ... ( چینی از اب در بیاد و بی مزه بشه)و خصوصا همسرتون بیشتر روی همونش کلافه میشه تا خود دعوا!!!
و یه پیشنهاد هم دارم اگه خیلی طلاق طلاق میکنید یه بار یک ماه شما برو خونه ی مادرت یا همسرش بره .ولی فرض کنید طلاق گرفتید.ببینید همینجوری میتونید دوری از همو تحمل کنید طلاق خیلی اتفاق سنگینیه .خیلی بیشتر از چیزی که فکرش رو بکنید..
سلام
خدا رحمت کنه مادرتون رو.
ای کاش فرصت بود و یه دل سیر راجع اینکه در چه موقعیت حساسی قرار دارید و چه اشتباهات ساده ای داره زندگیتون رو به خطر میندازه مینوشتم.زندگی فردیتون رو هم به خطر میندازه.چون بعد از طلاق دیگه زندگی اصلا شکلش عوض میشه.
خب شما که خودت قبول داری عصبی هستی و زود عصبانی میشی چرا خودت رو کنترل نمیکنی همسرتم ازدواج کرده که با یه نفر زندگی کنه .زندگی کنه نه اینکه جرات نکنه حرف بزنه چون بعدش دوساعت باید جر بحث کنند صرفا چون همسرش زود عصبانی میشه.اگه خواستید چند تا مطلب مهم راجع عصبانی شدنهای شما میگم که براحتی بتونید مشکل رو رفع کنید.خیلی خوبه که انقدر شهامت داری که خودت مینویسی زود عصبانی میشم.این عالیه.
مطلب دوم خانواده های سابقتون هستن .ببینید اصلا اهمیتی نداره خانواده های سابق چطوری با شما رفتار میکنند این رو درشت بنویسید و بزنید تو اتاق که هیچ کدوم از شما مسئول رفتار خانواده سابقش نیست.و اگه هر کس.هر کس .هر کس به هر بهانه ای بخواد باعث کدورت بین شما بشه اون ادم نقش دشمنی رو بازی میکنه که چراغ خاموش و ناخواسته میاد هر بار بنزینی روی یه شعله ی کوچیکی که بوده میریزه و اتش مهیبی بین شما دو تا ایجاد میکنه و میره تا هفته ی بعد و یک دیدار دیگه و یک اتش دیگه.اون میره دنبال زندگیش اصلا خودشم از اتشی که براه انداخته خبر نداره و بیخیال به کاراش میرسه بعد شما با هم بحث و دعوا که مامان چرا همچین گفت اون یکی میگه خاله ی تو چرا به من سلام نداد اون میگه نیس شوهر خاله ی تو منو تحویل میگیره و... تا میخوایید ارام بشید دوباره یه مامانی بابایی خواهری پیداش میشه سهم بنزین خودش رو میریزه میره.و دوباره. ..
بعد فردا که خدای نکرده جدا شدید.هیچ کدوم نمیان بگن نصف غصه ها و مشکلاتت رو من تحمل میکنم که. دوباره اطرافیان شما میشنن شما رو نصیحت میکنند انگار نه انگار شما بخاطر دفاع از اونها گرفتار شدید. اطرافیان همسرتون هم اونو. چند روز بعدش همه میرن دنبال زندگیشون شما میمونید با اینده ی تاریک و ترسناک و ...
یبار بشینید با هم قرار بذارید بگید ما خیلی زرنگ باشیم میتونیم جوابگو رفتار خودمون باشیم چطوری میخواییم رفتار پدر و مادر و قوم خویشمون رو هم توجیه کنیم .هر کدومشون دخالتی کردند بخاطر بی فرهنگی خودشونه ما اهمیت نمیدیم به هم هم نمیگیم .و خود شما بدون اینکه از همسرت بخوای اشتباهات فامیل خودتون رو با عذر خواهی از طرف اونها جمع کن حتی اگه تقصیری هم نداشتن مهم نیست که شما میخوای خانواده ت رو حفظ کنی.اگه خرجش فقط چهارتا معذرت خواهی از طرف فامیل خودته چهار تا چی ده بار عذر خواهی کن.اصلا هر بار من میخوایید بیام معذرت خواهی کنم.اتفاقی که نمیافته.البته چرا اتفاق مهمی میافته اینکه شما پیش همسرتون عزیز میشید و خانواده حفظ میشه.خیلی مهمه از این جهت .فکو فامیل ایشون هم خطایی کردن بروش نیار اصلا.با توجه به گذشته خودش متوجه میشه شما فلان حرکت رو دیدی و بروی خودت نیاوردی. .ایشونم یکی دوبار ببینه شما بزرگوارانه برخورد میکنی اونم همینکارو میکنه.
راستی تا حالا فکر کردید که شما فقط یک خانواده دارید .؟! پدر و مادر فقط مهمن که بازم خانواده محسوب نمیشن.وقتی میگیم خانواده یعنی زن و شوهر و بچه هایی که هنوز ازدواج نکردن.شما برای دفاع از کدوم خانواده با همسرت بحث میکنی.یا همینطور همسرت مگه چند تا زن داره.اگه یکی شما هستی دیگه ایشون معنا نداره بخاطر غیر خانواده بخواد خانواده ش رو ناراحت کنه.و یا شما تا حالا فکر کردید چیزی که مادر و خواهر همسرتون میگن به همسرتون ربطی نداره.لبو دهن اونا که دست همسر شما نیست.خدا میدونه چقدر اضطراب میگیره نکنه خواهرم فلان جور بگه مادرم یوقت تندی نکنه به زنم..ولی وقتی شما بروش میاری و بهش حمله میکنی اونم مجبور میشه دفاع کنه دقیقا مثل خود شما.
بعد این بحثهای الکی که بخاطر خاله شهین و سعید اقا شوهر عمه و فلان کس اعصاب شما رو به هم میریزه تا کجاها رو الوده و سمی میکنه .!؟ هر کاری بکنید اثار این بحثها به اتاق خوابتون میکشه.بعد اتاق خوابی که همچین عجله ای و همچین مجلسی نباشه روز بعد در زندگی عادی تون تاثیر میذاره.و دوباره شب و.... و میدونید علت اصلی اختلافها از همون اتاق دوازده متری متولد میشن و جون میگیرن.اگه بیشتر فکر کنید متوجه میشید که وقتی تلخی ماجرای دعوای تلفنی دعوت کردن صغری خانم و کارت ندادنش باعث شد چند شب اصلا همه چی ... ( چینی از اب در بیاد و بی مزه بشه)و خصوصا همسرتون بیشتر روی همونش کلافه میشه تا خود دعوا!!!
و یه پیشنهاد هم دارم اگه خیلی طلاق طلاق میکنید یه بار یک ماه شما برو خونه ی مادرت یا همسرش بره .ولی فرض کنید طلاق گرفتید.ببینید همینجوری میتونید دوری از همو تحمل کنید طلاق خیلی اتفاق سنگینیه .خیلی بیشتر از چیزی که فکرش رو بکنید..