علیرضا به احترام سابقه دوستیت و محبتت می نویسم وگرنه راهکار زیادی نمیدونم.
معمولا زوجین قبل از ازدواج فقط همدیگه رو بررسی می کنند و فقط کفویت همدیگه رو می سنجند. و بعد از ازدواج یک بخش قابل ملاحظه ای از مشکلاتی که باعث اختلاف زوجین میشه اون مواردی بوده که قبل از ازدواج اصلا براشون مهم نبوده که بررسی شه!
بنظر من بعنوان کسی که هیچ شناخت و نظر و سابقه ذهنی در مورد تهران نداره؛ فرهنگ و آداب و رسومات تهرانیها رو یکبار خاصه ازدواج بررسی کن. اگه اصاتا آذری یا شمالی یا ... باشه هم باید در مورد فرهنگشون تحقیق کنی.
و بعد انعطاف پذیری خودت رو بررسی کن. ببین چقدر در تعامل با فرهنگهای غیربومی خودتون موفق هستی؟ نه به این معنی که چقدر تحمل میکنی؛ نه!
ببین چقدر میتونی باهاشون ارتباط بگیری؟چقدر میتونی تفاوت فرهنگها رو بپذیری؟ چقدر با وجود اختلافها، با این افراد مچ میشی طوری که اذیت نشی؟چقدر از بودن در کنار فرهنگهای مختلف احساس راحتی و رضایت داری؟!
خانواده ات و دوستانت میگن انعطاف پذیری یا سر سختی؟
ازدواج ؛ ازدواج دو نفر تنها نیست. پیوند دو خانواده است. از طرف اون دختر که پیوند دو خانواده هم تنها نیست. پیوند ایشون با قوم لر هست. معمولا مردان لر؛ مردان قدی هستند. شما چگونه ای؟
معمولا ارتباط فامیلی در کلان شهرها کم هست. برخلاف فرهنگ روستاها و حتی شهرستانها که همه خونه یکی هستند. این باعث میشه که اونی که از کلان شهر وارد خانواده روستایی یا شهرستانی میشه ؛ خشک، سرد و نچسب قلمداد بشه. در حالیکه روابط زیاد اون خانواده هم برای او مخل آزادی، آسایش و آرامشش هست. و حس اسارت بسیار آزاردهنده است.
حقیقتا گاهی تفاوت فرهنگها واقعا اذیت کننده میشه؛ ولی بازم میگم بستگی به انعطاف پذیری داره. اگر با چشم باز وارد بشیم هم در میزان انعطاف پذیریمون تاثیر داره. چون حداقل میدونی انتخاب خودت بوده! و بعد از ازدواج هم اگر اهل زندگی باشیم باید تا جاییکه خلاف امر خدا نباشه، چشم پوشی کنیم.
خیلی از این زوجینی که بعد از ازدواج حاضر نمیشن خانمشون رو تا خونه پدرش و دید و بازدیدهای فامیلیش همراهی کنند، برای اینه که نمی تونند برای چند ساعت هم که شده فرهنگ اونها را بپذیرند. در روستاها و شهرهای با فرهنگ بومی، قبیله ای اگه خانم نتونه خودش رو با فرهنگ خانواده شوهر وفق بده که کلاهش پس معرکه است. اینها بعدها اختلاف ساز میشه!
گذشت همه یک اندازه نیست. دیدی که نگاه همه هم به مقوله طلاق یکسان نیست. بعضی افراد حاضر نیستند از دنیاشون بگذرند. ایده شون اینه که یکبار به دنیا میاییم چرا سختی بکشیم؟!
با کسی ازدواج کن که به فکر و فرهنگت افتخار کنه؛ نه اینکه از بالا به پایین نگاهت کنه که یک لر را هرگز تاب نمی آورد.خخخخخخ
خلاصه دقت کن که اتفاقا خودتم، هم خیلی حساسی و هم بسیار جساس! خخخخخ
سلام بر شما آقا علیرضا
علیرضا به احترام سابقه دوستیت و محبتت می نویسم وگرنه راهکار زیادی نمیدونم.
معمولا زوجین قبل از ازدواج فقط همدیگه رو بررسی می کنند و فقط کفویت همدیگه رو می سنجند. و بعد از ازدواج یک بخش قابل ملاحظه ای از مشکلاتی که باعث اختلاف زوجین میشه اون مواردی بوده که قبل از ازدواج اصلا براشون مهم نبوده که بررسی شه!
بنظر من بعنوان کسی که هیچ شناخت و نظر و سابقه ذهنی در مورد تهران نداره؛ فرهنگ و آداب و رسومات تهرانیها رو یکبار خاصه ازدواج بررسی کن. اگه اصاتا آذری یا شمالی یا ... باشه هم باید در مورد فرهنگشون تحقیق کنی.
و بعد انعطاف پذیری خودت رو بررسی کن. ببین چقدر در تعامل با فرهنگهای غیربومی خودتون موفق هستی؟ نه به این معنی که چقدر تحمل میکنی؛ نه!
ببین چقدر میتونی باهاشون ارتباط بگیری؟چقدر میتونی تفاوت فرهنگها رو بپذیری؟ چقدر با وجود اختلافها، با این افراد مچ میشی طوری که اذیت نشی؟چقدر از بودن در کنار فرهنگهای مختلف احساس راحتی و رضایت داری؟!
خانواده ات و دوستانت میگن انعطاف پذیری یا سر سختی؟
ازدواج ؛ ازدواج دو نفر تنها نیست. پیوند دو خانواده است. از طرف اون دختر که پیوند دو خانواده هم تنها نیست. پیوند ایشون با قوم لر هست. معمولا مردان لر؛ مردان قدی هستند. شما چگونه ای؟
معمولا ارتباط فامیلی در کلان شهرها کم هست. برخلاف فرهنگ روستاها و حتی شهرستانها که همه خونه یکی هستند. این باعث میشه که اونی که از کلان شهر وارد خانواده روستایی یا شهرستانی میشه ؛ خشک، سرد و نچسب قلمداد بشه. در حالیکه روابط زیاد اون خانواده هم برای او مخل آزادی، آسایش و آرامشش هست. و حس اسارت بسیار آزاردهنده است.
حقیقتا گاهی تفاوت فرهنگها واقعا اذیت کننده میشه؛ ولی بازم میگم بستگی به انعطاف پذیری داره. اگر با چشم باز وارد بشیم هم در میزان انعطاف پذیریمون تاثیر داره. چون حداقل میدونی انتخاب خودت بوده! و بعد از ازدواج هم اگر اهل زندگی باشیم باید تا جاییکه خلاف امر خدا نباشه، چشم پوشی کنیم.
خیلی از این زوجینی که بعد از ازدواج حاضر نمیشن خانمشون رو تا خونه پدرش و دید و بازدیدهای فامیلیش همراهی کنند، برای اینه که نمی تونند برای چند ساعت هم که شده فرهنگ اونها را بپذیرند. در روستاها و شهرهای با فرهنگ بومی، قبیله ای اگه خانم نتونه خودش رو با فرهنگ خانواده شوهر وفق بده که کلاهش پس معرکه است. اینها بعدها اختلاف ساز میشه!
گذشت همه یک اندازه نیست. دیدی که نگاه همه هم به مقوله طلاق یکسان نیست. بعضی افراد حاضر نیستند از دنیاشون بگذرند. ایده شون اینه که یکبار به دنیا میاییم چرا سختی بکشیم؟!
با کسی ازدواج کن که به فکر و فرهنگت افتخار کنه؛ نه اینکه از بالا به پایین نگاهت کنه که یک لر را هرگز تاب نمی آورد.خخخخخخ
خلاصه دقت کن که اتفاقا خودتم، هم خیلی حساسی و هم بسیار جساس! خخخخخ
خوشبخت وّشی روله!
یاعلی