دوست عزیز؛ دلیلش همینه که میخواهی به هر نحوی شده همه رو دوست خودت نگه داری، و همین باعث میشه در نظرشون شخصیت ضعیفی ظاهر بشی؛ لذا با بی توجهیشون مواجه میشی!
اصلا نمیشه همیشه با همه موافق بود. گاهی طرف رفتاری میکنه که خشم خدا درش هست؛ اگر ما بدنبال این باشیم که همیشه همه رو نگه داریم و لذا در همه حال تأییدشون کنیم؛ چه بسا در گناهشون شریک بشیم!
امام حسين عليه السلام فرموده اند: ملّتى كه خشنودى مردم را با خشم خدا معامله كند؛ هرگز رستگار نخواهد شد.(1)
منظورم نبود که شما خشم خدا رو به رضایت مردم میخری؛ نه! ولی خواستم بگم همیشه همرنگ جماعت شدن اشتباهه و حتی گاهی سبب رسوایی اخروی میشه! (اینکه میگن "گر خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو"؛ کاملا غلطه)
لذا شما خودت باش!
بله؛ هستند افرادی که به منافعی میان جلو. یعنی بقولی "دنبال بند کیفتم، تا پول داری رفیقتم". این افراد در قرآن هم بهشون اشاره شده: "همانان كه مترصّد شمايند؛ پس اگر از جانب خدا به شما فتحى برسد، مى‌گويند: «مگر ما با شما نبوديم؟» و اگر براى كافران نصيبى باشد، مى‌گويند: «مگر ما بر شما تسلّط نداشتيم و شما را از [ورود در جمع ]مؤمنان باز نمى‌داشتيم؟» (2)
حالا چگونه با این افرادی که به طمعی سمت شما میان، برخورد کنی؛ بستگی به شخصیت و روحیات شما داره!
خاطره ای از یکی از دوستان رو برات نقل میکنم. ایشون می گفت: "من همکاری دارم که هر وقت کاری داشته باشه؛ آنچنان گرم میگیره که هرکه ندونه فکر میکنه دختر خالمه. وقتی هم کاری نداشته باشه فقط در صورتی که رخ تو رخ بشیم به یک جواب سلام بسنده میکنه!
من هر وقت ایشون رو می بینم اول حالش رو بررسی میکنم که امروز چه حالتیه؟! اگر سرد بود، یک سلام عادی میدم. و به یک "قالوا سلاماً" بسنده میکنم. اگر هم اونروز حالش خوب بود؛ متقابلا باش گرم میگیرم.
یکروز، یکی از دوستان، برای ایشون نقشه ای کشیده بود؛ در واقع براش دام پهن کرده بود و قصد داشت براش دانه بپاشه که ایشون به منفعت دانه بره طرفش(و بعد گفت تو هم بیا یک سر نقشه ما رو بازی کن تا بیاد جلو و بعد ترمزش رو بکشیم و بقول خودش با مخ بزنیمش زمین!!!!!) بهش گفتم چقدر تو حوصله داری؟! چه کارش داری آخه! گفت: حیف که پایه رفاقت نیستی، وگرنه همین امروز ضایعش میکردم. بهش گفتم: آخه از این آدم چه آسیبی به ما رسیده، جز اینکه بعضی وقتها تحویلمون نمیگیره که حالا تو میخوای آبروش رو ببری؟! خلاصه باهاشون همراه نشدم. به دوستم پیشنهاد دادم که اردوی تفریحی بگذاره و ایشون رو هم دعوت کنه. گفتم در اینصورت پایه ام.
میگفت: ولی هر موقع هم کاری خواست که در توان من نبود؛ براش انجام نمیدم. ازش عذرخواهی میکنم و تمام!
موقعی که باردار بودم؛ ایشون مقام مافوق ما بود. و در جریان وضعیت من نبود. یکروز گفت بیا کمک کنیم فایلها و میزها و... رو جابجا کنیم. بهش گفتم: مکاتبه کنید خدمات؛ نیروی خدماتی بیاد جابجا کنه! چپ چپ نگاهم کرد و پیش خودش خیال کرد که معنی حرفم اینه که من مستخدم نیستم. منم میدونستم بهش وضعیتم رو بگم؛ پخش میشه و از فردا باید نگاههای آقایون رو تحمل کنم. بهش چیزی نگفتم. و اعتنایی به نگاهاش و پستش هم نکردم. عاقبت "ماه پشت ابر نماند" و مرخصی گرفتم و احتمالا فهمید چرا کمک بهش ندادم.
خلاصه نه اون موقع که مافوق ما بود، هرچی گفت؛ سمعاً و طاعتاً زیر بار رفتم. و نه بعد که همکار موازی ما شد زیر بار ضایع کردنش رفتم."
دوست عزیز؛ خودت باش و کاری که مطمئنی درسته رو انجام بده. ما مسئول احوالات شخصیتی و حال خوب و بد مردم نیستیم.
ولی در مورد اینکه دوست داری دیگران رو جذب کنی؛ دوست دارم بهت بگم کتاب "چگونه در هر موقعیتی نظر افراد را جلب کنیم؟ یا نیروی جذبه" از "برایان تریسی _ ران آردن" رو بخون. ولی چون گاهی بعضی مطالبش با عقاید ما مسلمونها جور درنمیاد؛ توصیه بهش نمی کنم. چون خودم هرجاش با عقاید ما جور نیست؛ میزنم به دیوار! ولی خب؛ نکات کاربردی داره و چون خودم قبلا تجربه شون کردم و نتیجه شون برام مشهود بوده؛ میتونم بپذیرمشون! ولی نه در همه موضوعات و زمینه ها!
مهارتهای ارتباطی و روابط عمومیت رو بالا ببر. خودت رو دوست داشته باش. روی اعتماد بنفس و عزت نفست کار کن؛ عزتت که بالا بره پیش مردم عزیز میشی!
عزت رو هم از خدا طلب کن."هر كه خواهان عزت است بداند كه عزت، همگى از آن خداست."
از پیامبرش بخواه و دوستان مؤمن انتخاب کن."عزت از آنِ خدا و پيامبرش و مؤمنان است."(4)
دوست عزیز؛ برای خدا به دیگران سلام و دست دوستی بده؛ اونوقت احوالات دیگران متغیرت نمی کنه! (برای منم دعا کن؛ به چیزی که میگم عمل کنم.)
بر دوست خوب ما، از طرف یک کاربر سلام
دوست عزیز؛ دلیلش همینه که میخواهی به هر نحوی شده همه رو دوست خودت نگه داری، و همین باعث میشه در نظرشون شخصیت ضعیفی ظاهر بشی؛ لذا با بی توجهیشون مواجه میشی!
اصلا نمیشه همیشه با همه موافق بود. گاهی طرف رفتاری میکنه که خشم خدا درش هست؛ اگر ما بدنبال این باشیم که همیشه همه رو نگه داریم و لذا در همه حال تأییدشون کنیم؛ چه بسا در گناهشون شریک بشیم!
امام حسين عليه السلام فرموده اند: ملّتى كه خشنودى مردم را با خشم خدا معامله كند؛ هرگز رستگار نخواهد شد.(1)
منظورم نبود که شما خشم خدا رو به رضایت مردم میخری؛ نه! ولی خواستم بگم همیشه همرنگ جماعت شدن اشتباهه و حتی گاهی سبب رسوایی اخروی میشه! (اینکه میگن "گر خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو"؛ کاملا غلطه)
لذا شما خودت باش!
بله؛ هستند افرادی که به منافعی میان جلو. یعنی بقولی "دنبال بند کیفتم، تا پول داری رفیقتم". این افراد در قرآن هم بهشون اشاره شده: "همانان كه مترصّد شمايند؛ پس اگر از جانب خدا به شما فتحى برسد، مى‌گويند: «مگر ما با شما نبوديم؟» و اگر براى كافران نصيبى باشد، مى‌گويند: «مگر ما بر شما تسلّط نداشتيم و شما را از [ورود در جمع ]مؤمنان باز نمى‌داشتيم؟» (2)
حالا چگونه با این افرادی که به طمعی سمت شما میان، برخورد کنی؛ بستگی به شخصیت و روحیات شما داره!
خاطره ای از یکی از دوستان رو برات نقل میکنم. ایشون می گفت: "من همکاری دارم که هر وقت کاری داشته باشه؛ آنچنان گرم میگیره که هرکه ندونه فکر میکنه دختر خالمه. وقتی هم کاری نداشته باشه فقط در صورتی که رخ تو رخ بشیم به یک جواب سلام بسنده میکنه!
من هر وقت ایشون رو می بینم اول حالش رو بررسی میکنم که امروز چه حالتیه؟! اگر سرد بود، یک سلام عادی میدم. و به یک "قالوا سلاماً" بسنده میکنم. اگر هم اونروز حالش خوب بود؛ متقابلا باش گرم میگیرم.
یکروز، یکی از دوستان، برای ایشون نقشه ای کشیده بود؛ در واقع براش دام پهن کرده بود و قصد داشت براش دانه بپاشه که ایشون به منفعت دانه بره طرفش(و بعد گفت تو هم بیا یک سر نقشه ما رو بازی کن تا بیاد جلو و بعد ترمزش رو بکشیم و بقول خودش با مخ بزنیمش زمین!!!!!) بهش گفتم چقدر تو حوصله داری؟! چه کارش داری آخه! گفت: حیف که پایه رفاقت نیستی، وگرنه همین امروز ضایعش میکردم. بهش گفتم: آخه از این آدم چه آسیبی به ما رسیده، جز اینکه بعضی وقتها تحویلمون نمیگیره که حالا تو میخوای آبروش رو ببری؟! خلاصه باهاشون همراه نشدم. به دوستم پیشنهاد دادم که اردوی تفریحی بگذاره و ایشون رو هم دعوت کنه. گفتم در اینصورت پایه ام.
میگفت: ولی هر موقع هم کاری خواست که در توان من نبود؛ براش انجام نمیدم. ازش عذرخواهی میکنم و تمام!
موقعی که باردار بودم؛ ایشون مقام مافوق ما بود. و در جریان وضعیت من نبود. یکروز گفت بیا کمک کنیم فایلها و میزها و... رو جابجا کنیم. بهش گفتم: مکاتبه کنید خدمات؛ نیروی خدماتی بیاد جابجا کنه! چپ چپ نگاهم کرد و پیش خودش خیال کرد که معنی حرفم اینه که من مستخدم نیستم. منم میدونستم بهش وضعیتم رو بگم؛ پخش میشه و از فردا باید نگاههای آقایون رو تحمل کنم. بهش چیزی نگفتم. و اعتنایی به نگاهاش و پستش هم نکردم. عاقبت "ماه پشت ابر نماند" و مرخصی گرفتم و احتمالا فهمید چرا کمک بهش ندادم.
خلاصه نه اون موقع که مافوق ما بود، هرچی گفت؛ سمعاً و طاعتاً زیر بار رفتم. و نه بعد که همکار موازی ما شد زیر بار ضایع کردنش رفتم."
دوست عزیز؛ خودت باش و کاری که مطمئنی درسته رو انجام بده. ما مسئول احوالات شخصیتی و حال خوب و بد مردم نیستیم.
ولی در مورد اینکه دوست داری دیگران رو جذب کنی؛ دوست دارم بهت بگم کتاب "چگونه در هر موقعیتی نظر افراد را جلب کنیم؟ یا نیروی جذبه" از "برایان تریسی _ ران آردن" رو بخون. ولی چون گاهی بعضی مطالبش با عقاید ما مسلمونها جور درنمیاد؛ توصیه بهش نمی کنم. چون خودم هرجاش با عقاید ما جور نیست؛ میزنم به دیوار! ولی خب؛ نکات کاربردی داره و چون خودم قبلا تجربه شون کردم و نتیجه شون برام مشهود بوده؛ میتونم بپذیرمشون! ولی نه در همه موضوعات و زمینه ها!
مهارتهای ارتباطی و روابط عمومیت رو بالا ببر. خودت رو دوست داشته باش. روی اعتماد بنفس و عزت نفست کار کن؛ عزتت که بالا بره پیش مردم عزیز میشی!
عزت رو هم از خدا طلب کن."هر كه خواهان عزت است بداند كه عزت، همگى از آن خداست."
از پیامبرش بخواه و دوستان مؤمن انتخاب کن."عزت از آنِ خدا و پيامبرش و مؤمنان است."(4)
دوست عزیز؛ برای خدا به دیگران سلام و دست دوستی بده؛ اونوقت احوالات دیگران متغیرت نمی کنه! (برای منم دعا کن؛ به چیزی که میگم عمل کنم.)
یاعلی
___________________
1. قالَ الْحُسَيْنُ عليه السلام: لا اَفْلَحَ قَوْمِ اشْتَرَوْا مَرْضاةَ الْمَخْلُوقِ بِسَـخَطِ الْخـالِقِ. [عوالم، ج 17، ص 234 ـ مقتل خوارزمى، ج 1، ص 239.]
2. الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَإِنْ كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (نساء، 141)
3. مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا. (فاطر، 10)
4. وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ. (منافقون، 8)