من واقعا از بعضی آقایون تعجب میکنم.مهمترین ستون روان یک مرد حس اقتدار و تامین کنندگی اون هست و یکی از زمینه های بسیار مهم در این زمینه تامین نیازهای مالی خانواده اش است.برای یک مرد این حس تکیه گاه بودن به قدری مهم است که به سرعت در برابر هر چیزی که این حس را تهدید کند به شدت واکنش نشان میدهد(من که اینجوریم البته هیچ وقت واکنش خارجی تندی نشون نمیدم ولی به شدت قلبم میشکنه)و شاید به خاطر همین موضوع باشد که اسلام استقلال مالی زن رو در خانواده محدود کرده و حتی هزینه کردن مالی را که متعلق به خود زن است با اجازه شوهر ممکن کرده(نه اینکه اموال زن مال خودش نیست نحوه هزینه کردن آن باید با رضایت شوهرش باشد).خوب فرض کنید در جایی مرد به خاطر تشخیصی که در موضوعی داده به مصلحت نمیداند که مثلا برای فلان چیز هزینه شود.مثلا تشخیص میدهد اسراف است ،اینجا اگر زن بگوید به تو چه خودم کار کردم و هر طور بخواهم خرج میکنم ستون و تکیه گاه زندگی خود را به شدت شکسته است.این موضوع حتی در روابط جسمی زن وشوهر حائز اهمیت است واگر زن به گونه ای برخورد کند که من به تو نیاز جسمی ندارم وفقط روابط زناشویی را به خاطر تامین نیاز تو بر خود هموار میکنم (یعنی مرد در مقام تامین شونده و زن در مقام تامین کننده قرار بگیرد)روان مرد به شدت جریحه دار میشودو واقعا هیچ لذتی از روابط زناشویی نخواهد برد.
حالا جای تعجب من اینجاست که مردی قبل از شروع زندگی اینقدر این حس خود را نشناخته یا نسبت به آن بی تفاوت است که چنین شرطی را میگذارد.انشاالله به زودی به جرگه متاهلین می پیوندم، ولی در خواستگاری کاملا برای خانم جا می اندازم که من با کار و تحصیل شما مشکل ندارم به شرطی که قصد شما ارتقا شرایط کل خانواده باشد نه اینکه دنبال استقلال مالی باشید در ازدواج قرار است من به ما تبدیل شود نه اینکه هر کسی دنبال اهداف و آرزوهای شخصی خود باشد وخانواده فقط محل تامین بعضی نیازهایی باشد که در جای دیگر میسر نیست (البته با تحصیل به تنهایی مشکل ندارم چون دوست ندارم اگر با دیدگاه درستی به تحصیل نگاه میکند جلوی پیشرفت او را بگیرم همه چیز در خانواده باید با احترام و درک متقابل نیازها با اولویت پیش برد اهداف خانواده باشد)
من واقعا از بعضی آقایون تعجب میکنم.مهمترین ستون روان یک مرد حس اقتدار و تامین کنندگی اون هست و یکی از زمینه های بسیار مهم در این زمینه تامین نیازهای مالی خانواده اش است.برای یک مرد این حس تکیه گاه بودن به قدری مهم است که به سرعت در برابر هر چیزی که این حس را تهدید کند به شدت واکنش نشان میدهد(من که اینجوریم البته هیچ وقت واکنش خارجی تندی نشون نمیدم ولی به شدت قلبم میشکنه)و شاید به خاطر همین موضوع باشد که اسلام استقلال مالی زن رو در خانواده محدود کرده و حتی هزینه کردن مالی را که متعلق به خود زن است با اجازه شوهر ممکن کرده(نه اینکه اموال زن مال خودش نیست نحوه هزینه کردن آن باید با رضایت شوهرش باشد).خوب فرض کنید در جایی مرد به خاطر تشخیصی که در موضوعی داده به مصلحت نمیداند که مثلا برای فلان چیز هزینه شود.مثلا تشخیص میدهد اسراف است ،اینجا اگر زن بگوید به تو چه خودم کار کردم و هر طور بخواهم خرج میکنم ستون و تکیه گاه زندگی خود را به شدت شکسته است.این موضوع حتی در روابط جسمی زن وشوهر حائز اهمیت است واگر زن به گونه ای برخورد کند که من به تو نیاز جسمی ندارم وفقط روابط زناشویی را به خاطر تامین نیاز تو بر خود هموار میکنم (یعنی مرد در مقام تامین شونده و زن در مقام تامین کننده قرار بگیرد)روان مرد به شدت جریحه دار میشودو واقعا هیچ لذتی از روابط زناشویی نخواهد برد.
حالا جای تعجب من اینجاست که مردی قبل از شروع زندگی اینقدر این حس خود را نشناخته یا نسبت به آن بی تفاوت است که چنین شرطی را میگذارد.انشاالله به زودی به جرگه متاهلین می پیوندم، ولی در خواستگاری کاملا برای خانم جا می اندازم که من با کار و تحصیل شما مشکل ندارم به شرطی که قصد شما ارتقا شرایط کل خانواده باشد نه اینکه دنبال استقلال مالی باشید در ازدواج قرار است من به ما تبدیل شود نه اینکه هر کسی دنبال اهداف و آرزوهای شخصی خود باشد وخانواده فقط محل تامین بعضی نیازهایی باشد که در جای دیگر میسر نیست (البته با تحصیل به تنهایی مشکل ندارم چون دوست ندارم اگر با دیدگاه درستی به تحصیل نگاه میکند جلوی پیشرفت او را بگیرم همه چیز در خانواده باید با احترام و درک متقابل نیازها با اولویت پیش برد اهداف خانواده باشد)